1 Και εἰσῆλθε πάλιν εἰς Καπερναοὺμ δι᾿ ἡμερῶν καὶ ἠκούσθη ὅτι εἰς οἶκόν ἐστι. 2 καὶ εὐθέως συνήχθησαν πολλοί, ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν· καὶ ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον. 3 καὶ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν παραλυτικὸν φέροντες, αἰρόμενον ὑπὸ τεσσάρων. 4 καὶ μὴ δυνάμενοι προσεγγίσαι αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον, ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν, καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸν κράβαττον, ἐφ᾿ ᾧ ὁ παραλυτικὸς κατέκειτο. 5 ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ· τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. 6 ἦσαν δέ τινες τῶν γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν· 7 τί οὗτος οὕτω λαλεῖ βλασφημίας; τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός; 8 καὶ εὐθέως ἐπιγνοὺς ὁ Ἰησοῦς τῷ πνεύματι αὐτοῦ ὅτι οὕτως αὐτοὶ διαλογίζονται ἐν ἑαυτοῖς, εἶπεν αὐτοῖς· τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; 9 τί ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν τῷ παραλυτικῷ, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει; 10 ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἐπὶ τῆς γῆς ἁμαρτίας ~ λέγει τῷ παραλυτικῷ. 11 σοὶ λέγω, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. 12 καὶ ἠγέρθη εὐθέως, καὶ ἄρας τὸν κράβαττον ἐξῆλθεν ἐναντίον πάντων, ὥστε ἐξίστασθαι πάντας καὶ δοξάζειν τὸν Θεὸν λέγοντας ὅτι οὐδέποτε οὕτως εἴδομεν.
Σέ κάποιο σπίτι τῆς Καπερναούμ, μᾶς λέει τό ἱερό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα βρίσκεται ὁ Κύριός μας. Καί εἶναι τόσο πολλοί ἐκεῖνοι πού συγκεντρώθηκαν στό σπίτι ἐκεῖνο γιά νά ἀκούσουν τόν Κύριο, ὥστε νά μή χωροῦν ἄλλοι οὔτε κἄν στήν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ. Καθώς, ὅμως, ὁ Κύριος διδάσκει στά συγκεντρωμένα πλήθη, κάποια κίνηση παράξενη καί ἀπρόσμενη παρατηρεῖται ἔξω ἀπό τό σπίτι. Τέσσερις ἄνδρες μεταφέρουν ἐπάνω σ’ἕνα κρεβάτι κάποιον παραλυτικό. Κι ἐπειδή εἶναι ἀδύνατο νά μποῦν ἀπό τήν πόρτα στό σπίτι, κάνουν μιά πράξη πού δύσκολα θά τή σκεφτόταν κανείς. Ἀνεβαίνουν ἀπό τήν ἐξωτερική σκάλα, πού ὑπῆρχε συνήθως σέ κάθε σπίτι τῆς Παλαιστίνης, ἐπάνω στή στέγη τοῦ σπιτιοῦ. Τί σκέφτηκαν; Νά χαλάσουν τή στέγη τοῦ σπιτιοῦ, γιά νά κατεβάσουν ἀπό ἐκεῖ τόν παράλυτο μπροστά στά πόδια τοῦ Χριστοῦ. Πόση πίστη ἆραγε εἶχαν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, ὅπως καί ὁ παραλυτικός! Γιατί καί ὁ ἴδιος δέν θά δεχόταν νά τόν μεταφέρουν στόν Κύριο, ἐάν δέν πίστευε ὅτι θά θεραπευόταν. Ἀλλά καί οἱ δικοί του δέν θά τόν ἔφερναν στό σπίτι αὐτό μέ τέτοιο τρόπο, μέ τόσες δυσκολίες καί τόσο κόπο, ἀλλά καί μέ τέτοιο κίνδυνο πού δημιουργοῦσε ἡ ἀποστέγαση τοῦ σπιτιοῦ καί ἡ κάθοδος τοῦ κρεβατιοῦ μέσα στό σπίτι ἀπό τόσο ὕψος.
Μᾶς διδάσκουν ὅλοι αὐτοί ὅτι ἡ πίστη μπορεῖ νά ὑπερνικήσει ὁποιοδήποτε ἐμπόδιο. Ἡ πίστη ἀνοίγει δρόμους, βρίσκει λύσεις ἐκεῖ πού δέν περιμένει κανείς. Ἡ πίστη εἶναι παντοδύναμη καί ὁδηγεῖ στό θαῦμα.
Ὁ παραλυτικός, βέβαια, ἦταν διπλά ἄρρωστος. Παράλυτος ὄχι μόνο στό σῶμα ἀλλά καί στήν ψυχή. Ὁ Κύριος θά μποροῦσε νά θεραπεύσει τήν ψυχή του, δηλαδή νά συγχωρήσει τίς ἁμαρτίες του, χωρίς νά θεραπεύσει τό σῶμα του. Ἤ, ἀντίστροφα, θά μποροῦσε νά θεραπεύσει τή σωματική του παράλυση, χωρίς νά τοῦ συγχωρήσει τίς ἁμαρτίες. Ἀλλά ὁ Κύριος τοῦ θεραπεύει καί τίς δύο ἀσθένειες. Πρῶτα, ὅμως, θεραπεύει τή μεγαλύτερη ἀσθένεια, τήν ἀσθένεια τῆς ψυχῆς, τοῦ συγχωρεῖ δηλαδή τίς ἁμαρτίες του. Κατόπιν θά θεραπεύσει καί τό σῶμα. Θέλει μέ αὐτό νά δείξει ὅτι ἡ ψυχή νοσεῖ πρίν ἀπό τό σῶμα. Νά δείξει ὅτι ἡ αἰτία τῆς ἀσθένειάς του ἦταν ἡ ἁμαρτία. Καί γιά νά θεραπευτεῖ τό σῶμα, πρέπει πρῶτα νά θεραπευτεῖ ἡ ψυχή. Ἄλλωστε σέ τί θά ὠφελοῦνταν ὁ παράλυτος, ἐάν ξαλάφρωνε ἀπό τό φορτίο τῆς ἀσθένειας, ἀλλά εἶχε ἐπάνω του τό ἀσήκωτο βάρος τῆς ἐνοχῆς ἀπό τίς ἁμαρτίες του νά τοῦ ταράζει τή συνείδηση καί νά τοῦ παραλύει τήν ψυχή;
Μᾶς διδάσκει ἔτσι ὁ Κύριος καί πρέπει νά τό καταλάβουμε καλά ὅλοι ὅτι μεγαλύτερη ἀξία ἔχει ἡ ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας καί πολύ μικρότερη ἡ θεραπεία ἀπό τίς διάφορες ἀσθένειές μας. Πρῶτα ἡ ὑγεία τῆς ψυχῆς μας καί μετά ἡ ὑγεία τοῦ σώματός μας. Εἶναι λάθοςνά λέμε κι ἐμεῖς αὐτό πού ἀκοῦμε συχνά νά λέγεται ἀπό πολλούς: Πάνω ἀπ’ ὅλα ἡ ὑγεία.Καί ἐννοοῦν τή σωματική ὑγεία. Ὄχι. Πάνω ἀπ’ ὅλα ἡ ψυχή μας. Ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας.
Κάποιοι Γραμματεῖςπού βρίσκονταν ἐκεῖ, μόλις ἄκουσαν τόν Κύριο νά λέει στόν παράλυτο ὅτι συγχωρεῖ τίς ἁμαρτίες του, σκέφτηκαν ὅτι ὁ Κύριος τούς παραπλανᾶ, διότι ἡ συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν δέν μπορεῖ νά γίνει ἀντιληπτή. Σκέφτηκαν ἀκόμη ὅτι κανείς δέν μπορεῖ νά συγχωρεῖ ἁμαρτίες παρά μόνον ὁ Θεός. Ἀντί, λοιπόν, νά ὁδηγηθοῦν στήν πίστη ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί ἔχει θεία καταγωγή καί ἀποστολή, σκέφτονται ὅτι βλασφημεῖ.
Ὁ Κύριος, ὅμως, τούς δίνει εὐκαιρίες νά μετανοήσουν, νά καταλάβουν τό λάθος τους. Ξεσκεπάζει πρῶτα ἀπ’ ὅλα τούς κρυφούς διαλογισμούς τους, γιά νά τούς βοηθήσει νά ἀναγνωρίσουν τή θεϊκή του παγγνωσία. Τούς δίνει τεκμήριο τῆς ὑπερφυσικῆς του γνώσεως. Τούς ἀποκαλύπτει ὅτι εἶναι Θεός καρδιογνώστης. Γνωρίζει τήν καρδιά τοῦ καθενός, εἶναι θεατής τῶν ἀπορρήτων σκέψεων καί ἁμαρτημάτων.
Ὅμως καί πάλι οἱ Γραμματεῖς δέν πείθονται. Παρ’ ὅλα αὐτά ὁ Κύριος δίνει κι ἄλλη ἀπόδειξη τῆς παντοδυναμίας του. Ἡ θεραπεία πού ἀκολουθεῖ ἀποτελεῖ ἰσχυρή ἀπόδειξη γιά τήν ἐξουσία πού ἔχει ὁ Κύριος νά συγχωρεῖ ἁμαρτίες. Γιατί πῶς θά μποροῦσε νά θεραπεύσει μιά ἀσθένεια, ἡ ὁποία ἦταν ἀποτέλεσμα τῆς ἁμαρτίας; Ἡ θεραπεία τῆς σωματικῆς παραλύσεως ἀποδεικνύει ὅτι ὁ Κύριος ἦταν ὁ μόνος πού μποροῦσε ὄχι μόνο νά θεραπεύει σώματα, ἀλλά νά θεραπεύει καί ψυχές, νά συγχωρεῖ ἁμαρτίες. Εἶναι σάν νά λέει στόν παράλυτο: “Ἀφοῦ σοῦ συγχωρήθηκαν οἱ ἁμαρτίες, εἶσαι ἄξιος νά θεραπευτεῖ καί τό σῶμα σου”. Γι’αὐτό καί τόν διατάζει νά σηκώσει ἐπάνω τό κρεβάτι, γιά νά ἀποδειχθεῖ ὅτι θεραπεύτηκε τελείως, ὅτι ἐπανέκτησε πλήρως τίς δυνάμεις του. Κι αὐτός σήκωσε ἀμέσως τό κρεβάτι του μπροστά στά ἔκπληκτα μάτια ὅλων.
Ἔτσι δημοσίως ἀποδείχθηκε ἡ θεϊκή ἐξουσία τοῦ Κυρίου. Ἀποστόμωσε τούς Γραμματεῖς ὁ Κύριος καί μᾶς ἄφησε ἕνα μεγάλο μήνυμα. Ὅτι, ἐάν κάποιος δέν θέλει νά πιστέψει στό Χριστό ὡς Θεάνθρωπο Σωτήρα καί Λυτρωτή, θά βρίσκει πάντοτε ἀμέτρητες προφάσεις, γιά νά ἀρνεῖται τή θεότητα τοῦ Κυρίου μας. Καί θαύματα ἀκόμη νά δεῖ, ἐάν δέν θέλει νά πιστέψει, δέν πρόκειται αὐτά νά τόν βοηθήσουν στήν πίστη του. Πόσο φοβερό πρᾶγμα εἶναι ἡ προκατάληψη, ἡ πώρωση καί ἡ σκληροκαρδία! Νά μᾶς φυλάει ὁ Θεός!
πηγή: περιοδικο "ο σωτήρ"
πηγή: περιοδικο "ο σωτήρ"
