Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Η Παγκόσμια Ύψωση του Τιμίου Σταυρού αποτελεί έναν σπουδαίο εορτολογικό σταθμό του εκκλησιαστικού έτους. Στις 14 Σεπτεμβρίου σύμπασα η Ορθοδοξία τιμά τον Σταυρό του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως το «καύχημά» Της και η «δόξα» Της. Πηγές της εκκλησιαστικής μας ιστορίας αναφέρουν ότι η εορτή της Παγκόσμιας Ύψωσης είχε καθιερωθεί από τα αρχαία χρόνια, ίσως μάλιστα να είχε καθιερωθεί και από αυτόν τον Μέγα Κωνσταντίνο, κατά προτροπή προφανώς της μητέρας του αγίας Ελένης, αμέσως μετά την εύρεση του Τιμίου Ξύλου στα Ιεροσόλυμα, γύρω στο 330 μ.Χ.
Η τιμή προς τον Τίμιο Σταυρό ανάγεται στους αποστολικούς χρόνους. Οι επιστολές του αποστόλου Παύλου είναι γεμάτες από χωρία με τα οποία ο μέγας απόστολος εξαίρει τον ρόλο του Σταυρού στην διαδικασία της σωτηρίας του κόσμου. Πρώτος ο Παύλος ομίλησε για την καύχηση του Σταυρού του Χριστού. Οι αποστολικοί Πατέρες ομιλούν και αυτοί με σεβασμό και τιμή προς το ιερό σύμβολο, μέσω του οποίου έγινε η καταλλαγή με το Θεό και επιτεύχθηκε η σωτηρία με την απολυτρωτική θυσία του Χριστού.
Οι κατακόμβες είναι γεμάτες από χαραγμένους σταυρούς. Οι διωκόμενοι χριστιανοί από τους φανατικούς ειδωλολάτρες θεωρούσαν τους εαυτούς τους τύπους του αδίκως παθόντος Κυρίου Ιησού Χριστού. Πίστευαν ότι εξαιτίας της πίστεώς τους στο Χριστό έφεραν και αυτοί το δικό τους σταυρό, γι’ αυτό το ιερό αυτό σύμβολο ήταν τόσο αγαπητό σε αυτούς. Αυτό τους εμψύχωνε και τους έδινε τη δύναμη του μαρτυρίου.
Η δύναμη του Τιμίου Σταυρού φάνηκε στο θαυμαστό όραμα του Μεγάλου Κωνσταντίνου, στα 312, ενώ βάδιζε εναντίον του Μαξεντίου κοντά στη Ρώμη. Ο Κωνσταντίνος εξέφραζε την νέα εποχή, σε αντίθεση με τους συναυτοκράτορές του, οι οποίοι εξέφραζαν και προσπαθούσαν να συντηρήσουν τον παλιό κόσμο, που κατέρρεε ραγδαία. Ο μεγάλος αυτοκράτορας είδε στον ουρανό, ημέρα μεσημέρι, το σημείο του σταυρού, σχηματισμένο με αστέρια, και την επιγραφή «ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ», επίσης σχηματισμένη με αστέρια. Ήταν η 28^η Οκτωβρίου 312. Από εκείνη την ώρα έδωσε διαταγή το σημείο αυτό να γίνει το σύμβολο του στρατού του. Χαράχτηκε παντού, στις ασπίδες των στρατιωτών, στα κράνη, στα λάβαρα, και αλλού.
Ο εχθρός κατατροπώθηκε και ο Κωνσταντίνος έγινε μονοκράτωρ του απέραντου κράτους. Δεν είχε καμιά αμφιβολία ότι η δύναμη του Σταυρού του είχε χαρίσει αυτή την περήφανη νίκη, γι’ αυτό προσέγγισε τη νέα ανερχόμενη θρησκευτική πίστη των χριστιανών. Κατάλαβε ο μεγάλος και διορατικός εκείνος άνδρας ότι το μέλλον της ανθρωπότητας ανήκε στον Χριστιανισμό, όπως και έγινε. Έτσι έδωσε αμέσως διαταγή να σταματήσουν οι διωγμοί εναντίον των χριστιανών, καθώς και όλων όσων διώκονταν για τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Με το γνωστό «Διάταγμα των Μεδιολάνων» κατοχυρώθηκε η ανεξιθρησκία στο κράτος. Παράλληλα υιοθέτησε τις ευαγγελικές αρχές για να γίνουν η βάση του δικαίου και της νομοθεσίας του (κατάργηση δουλείας, κοινωνική πρόνοια, αργία Κυριακής, κλπ). Για να είναι δίκαιος με όλους τους υπηκόους παρέμεινε προστάτης και της εθνικής θρησκείας (Μέγας Αρχιερεύς).
Το 326 αναχώρησε για τους Αγίους Τόπους η ευσεβής χριστιανή μητέρα του αγία Ελένη. Με την γενναία επιχορήγηση του Κωνσταντίνου άρχισε το κτίσιμο λαμπρών ναών επί των ιερών προσκυνημάτων. Επίκεντρο ήταν ο Πανάγιος Τάφος του Κυρίου. Στο σημείο εκείνο ο αυτοκράτορας Αδριανός είχε κτίσει το 135, κατά τη δεύτερη καταστροφή της Ιερουσαλήμ, ναό της Αφροδίτης.
Πρώτη ενέργεια της αγίας Ελένης ήταν η ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού, ο οποίος είχε ριχτεί από τους ρωμαίους σε παρακείμενη χωματερή. Σύμφωνα με την παράδοση οδηγήθηκε εκεί από ένα αρωματικό φυτό που φύτρωνε στο μέρος εκείνο, το γνωστό μας βασιλικό. Ύστερα από επίπονες ανασκαφές τελικά βρέθηκαν τρεις σταυροί, του Κυρίου και των δύο ληστών. Οι εκκλησιαστικοί ιστορικοί Φιλοστόργιος και Νικηφόρος αναφέρουν ότι ο Σταυρός του Κυρίου εντοπίσθηκε ύστερα από θαύμα, τοποθετήθηκε πάνω σε νεκρή γυναίκα και αυτή αναστήθηκε!
Η πιστή βασιλομήτωρ, με δάκρυα στα μάτια παρέδωσε τον Τίμιο Σταυρό στον Πατριάρχη Μακάριο, ο οποίος στις 14 Σεπτεμβρίου του έτους 335 τον ύψωσε στον φρικτό Γολγοθά και τον τοποθέτησε στον πανίερο και περικαλλή ναό της Αναστάσεως, τον οποίο είχε ανεγείρει η αγία πάνω από τον Πανάγιο Τάφο και ο οποίος σώζεται ως σήμερα. Το σημαντικό αυτό γεγονός σημάδεψε την ζωή της Εκκλησίας και γι’ αυτό άρχισε να εορτάζεται ως λαμπρή ανάμνηση. Έτσι καθιερώθηκε η μεγάλη εορτή της Παγκόσμιας Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.
Όμως την αγία αυτή ημέρα εορτάζουμε και την δεύτερη ύψωση. Στα 613 οι Πέρσες κυρίεψαν την Παλαιστίνη, λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τα ιερά προσκυνήματα και πήραν ως λάφυρο τον Τίμιο Σταυρό και τον μετέφεραν στη χώρα τους. Η παράδοση αναφέρει ότι άπειρα θαύματα γινόταν εκεί. Οι πυρολάτρες Πέρσες θεώρησαν το Τίμιο Ξύλο μαγικό και γι’ αυτό το φύλασσαν και το προσκυνούσαν, χωρίς να γνωρίζουν την πραγματική του φύση και ιδιότητα! Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος μετά την νίκη του εναντίον των Περσών παρέλαβε τον Τίμιο Σταυρό και τον μετέφερε στην Ιερουσαλήμ. Ο Πατριάρχης Ζαχαρίας τον ύψωσε εκ νέου στο ναό της Αναστάσεως. Ήταν 14 Σεπτεμβρίου του 626.
Ο εκκλησιαστικός συγγραφέας Παυλίνος αναφέρει στην ενδέκατη επιστολή του ότι η τοπική εκκλησία των Ιεροσολύμων θεώρησε ότι ο Σταυρός του Χριστού ανήκει σε όλη την χριστιανοσύνη και γι’ αυτό αποφάσισε να τεμαχίσει το Τίμιο Ξύλο και να το διανείμει σε όλη την Εκκλησία. Έτσι διασώθηκαν μέχρι σήμερα πολλά τεμάχια, τα οποία φυλάσσονται ως τα πολυτιμότερα κειμήλια, κυρίως στις ιερές μονές του Αγίου Όρους. Μια εσχατολογική προφητεία λέγει πως ένα από τα συγκλονιστικά γεγονότα του τέλους του κόσμου θα είναι και η επανένωση του Τιμίου Σταυρού!
Οι ορθόδοξοι πιστοί τιμούμε με ιδιαίτερο τρόπο την αγία ημέρα της Υψώσεως του Σταυρού του Κυρίου μας. Η ιερές ακολουθίες έχουν πανηγυρικό χαρακτήρα, ενώ έχει θεσπισθεί αυστηρή νηστεία. Κατακλύζουμε του ιερούς ναούς προκειμένου να προσκυνήσουμε τον Τίμιο Σταυρό και να αντλήσουμε δύναμη και χάρη ουράνια από αυτόν. Παίρνουμε μαζί μας κλώνους βασιλικού ως ευλογία και τον εναποθέτουμε στα εικονίσματα ως ελιξίριο κατά του κακού. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η τιμή και η προσκύνηση του Σταυρού είναι προσκύνηση του Ίδιου του Εσταυρωμένου Λυτρωτή μας Χριστού και όχι ειδωλολατρική πράξη, όπως κακόβουλα μας κατηγορούν οι ποικιλώνυμοι αιρετικοί. Ο Σταυρός του Κυρίου μας είναι το καύχημά μας, το νικηφόρο λάβαρο κατά του μεγαλύτερου εχθρού μας, του διαβόλου, το αήττητο όπλο κατά του πολυπρόσωπου κακού. Με ένα στόμα και με μια καρδιά ψάλλουμε τον υπέροχο παιάνα – τροπάριο της μεγάλης εορτής: «Σώσον Κύριε τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου…».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Αγιασμός στα Σχολεία της Ενορίας μας επί τη ενάρξη της νέας Σχολικής Χρονιάς 2018-2019

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

ΜΗΝΥΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ κ.κ ΚΟΣΜΑ Πρός τούς μαθητές καί τίς μαθήτριες τῶν δημοτικῶν σχολείων τῆς καθ΄ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

      Ἀγαπητά μου, παιδιά! Μέ τό ἄνοιγμα τοῦ σχολείου, ὅλοι σας καί ὅλες, μαθητές καί μαθήτριες, μέ χαρά καί ἐνθουσιασμό, μέ ἐνδιαφέρον γιά τή μάθησι, τρέξατε, γεμίσατε τούς σχολικούς χώρους καί περιμένετε νά ἀρχίσουν τά μαθήματά σας γιά νά μάθετε περισσότερα ἐφέτος, νά αὐξήσετε τίς γνώσεις σας.
 Σᾶς ἀγαποῦμε μέ τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί σᾶς καμαρώνουμε. Οἱ καλοί σας γονεῖς, οἱ ἄξιοι ἐκπαιδευτικοί σας, οἱ διευθυντές, διευθύντριες, δάσκαλοι καί δασκάλες, ὁ Σύλλογος γονέων καί κηδεμόνων, ὅλοι σᾶς ἀγαποῦν. Κι ἐγώ, ὡς πνευματικός πατέρας σας, σᾶς ἀγαπάω καί εἶμαι κοντά σας, προσεύχομαι καί εὔχομαι γιά σᾶς. Μέ τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, εὔχομαι τό νέο αὐτό σχολικό ἔτος νά ἔχετε ὑγεία, δύναμι, φωτισμό, ἀγάπη γιά τά μαθήματά σας, ἀγάπη γιά τήν ἀληθινή πρόοδο. 
Εὔχομαι καί γιά τούς σοφούς ἐκπαιδευτικούς σας νά ἔχουν ὑγεία, φωτισμό καί θεία χάρι γιά νά σᾶς προσφέρουν ὅ,τι εἶναι χρήσιμο καί ὠφέλιμο γιά τήν πρόοδό σας. Θέλω ὅμως νά σᾶς παρακαλέσω πατρικά, ἐφέτος νά γνωρίσετε, νά πλησιάσετε καί ποτέ νά μήν ἀπομακρύνετε ἀπό κοντά σας Ἐκεῖνον που κυρίως καί περισσότερο ἀπό ὅλους μας, σᾶς ἀγαπᾶ, σᾶς φωτίζει καί φροντίζει πάντοτε γιά σᾶς. Νά μήν λησμονήσετε τόν Κύριο καί Θεό μας, Ἰησοῦ Χριστό. Μήν Τόν περιφρονήσετε, μήν φύγετε ἀπό κοντά Του.
 Θά τό ὁμολογήσω, ἔστω καί ἄν μερικοί δέν θέλουν νά τό δεχθοῦν ἤ δέν τό καταλαβαίνουν. Ὅποιο παιδί ἀπομακρύνεται ἀπό τόν Χριστό, δέν ἔχει καλή, δημιουργική, εἰρηνική, ἐπιτυχημένη πορεία στή ζωή του. Ἀντίθετα, τά παιδιά πού ἔχουν τόν Χριστό στό νοῦ καί στήν καρδιά τους, ἀληθινά προχωροῦν ἐπιτυχημένοι στή ζωή τους, ἔχουν εἰρηνική πορεία, κατακτοῦν τήν ἀληθινή εὐτυχία. 
 Ἐφέτος, παιδιά μου, θελῆστε 

 μέ τό Χριστό κάθε μέρα νά προχωρεῖτε, 

 μέ τό Χριστό νά ζῆτε στό σχολεῖο σας, 

 μέ τό Χριστό νά ζῆτε τήν ἀληθινή προσευχή,

 μέ τό Χριστό νά μελετᾶτε,

 μέ τό Χριστό κάθε Κυριακή στήν Ἐκκλησία, 

 τόν Χριστό νά ἀκοῦτε κάθε ἑβδομάδα ἀνελλιπῶς στό Κατηχητικό σας. 

   Νά θυμᾶστε ὅτι μέ τόν Χριστό θά πετύχετε στή ζωή σας. Τό εὔχομαι μέ ὅλη μου τήν πατρική καρδιά.

Καλή σχολική χρονιά, συντροφιά μέ τόν Χριστό!

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ 

†Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

ΜΗΝΥΜΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ κ.κ ΚΟΣΜΑ Πρὸς τούς μαθητές καί τίς μαθήτριες Τῶν Γυμνασίων καί Λυκείων τῆς καθ΄ ἡμᾶς Ἱ. Μητροπόλεως

        Ἀγαπητά μου παιδιά, Οἱ διακοπές τοῦ καλοκαιριοῦ τελείωσαν. Ἀφήνετε ἤδη τήν ἀνέμελη ζωή καί ξαναρχίζετε τόν ἀγῶνα τῆς σπουδῆς καί τῆς προόδου. Ἀνοιχτές οἱ πύλες τῶν σχολείων σας, σᾶς περιμένουν νά τίς διέλθετε, νά καθίσετε στά εὐλογημένα θρανία σας γιά νά δεχθῆτε κι ἐφέτος τή σοφία καί τήν ἀγάπη τῶν καλῶν ἐκπαιδευτικῶν σας. Καί πάλι ἐφέτος ὡς πνευματικός σας πατέρας πού σᾶς ἀγαπάει, μέ τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μας, ἔρχομαι νά σᾶς εὐχηθῶ ὁλόψυχα. Παρ’ ὅτι δέν μπορῶ νά παρευρεθῶ αὐτή τή στιγμή σέ κάθε σχολεῖο, συμμετέχω μέ πατρικό ἐνδιαφέρον στή χαρά σας καί στούς ὁραματισμούς σας. Εὔχομαι μέ ὅλη μου τήν δύναμι, ὅλοι καί ὅλες σας, ἐφέτος, μαθητές καί μαθήτριες, νά ἔχετε ὑγεία καί φωτισμό γιά νά ἀνεβῆτε πιό ψηλά, ἀφοῦ συστηματικά μελετήσετε τά βιβλία σας, νά κατακτήσετε τήν ἐπιστήμη, νά βάλετε γερές βάσεις γιά τίς ἀνώτατες σπουδές. Ἐπιτρέψτε μου νά εὐχαριστήσω καί νά συγχαρῶ τούς ἀρίστους παιδαγωγούς σας, διευθυντές, ὑποδιευθυντές, καθηγητές καί καθηγήτριες. Νά τούς εὐχηθῶ νά ἔχουν ὑγεία καί δύναμι στό μεγάλο λειτούργημα πού διακονοῦν. Παιδιά μου, σᾶς καμαρώνουμε τώρα πού ζῆτε τή νεότητά σας. Ἡ νεότητα ἔχει δυό χαρακτηριστικά. Ἀφ’ ἑνός ἔχει ἀστείρευτες δυνάμεις μέσα της, ἀφ’ ἑτέρου βρίσκεται στό κατῶφλι τῆς ζωῆς κι ἔχει μπροστά της τόν πόθο νά ἐπιτύχῃ. Νά μή παραθεωρήσετε τίς ἀλήθειες αὐτές.Βρίσκεσθε στήν ἀρχή τῆς δημιουργίας σας, στό φεγγοβόλημα τῆς ἐπιτυχίας καί τῆς προόδου. Τώρα, σέ αὐτή τή χρυσή, δημιουργική ἡλικία θελῆστε νά ἀξιοποιήσετε τίς ἀστείρευτες δυνάμεις σας γιά τό στερέωμα τῆς ἐπιτυχίας καί τῆς ἀποκαταστάσεώς σας. Ἀναζωπυρῶστε ὅλα σας τά χαρίσματα καί τά τάλαντα, ξεκινῆστε μέ πίστι, μέ δυναμισμό καί ἀνύστακτη φροντίδα τήν ἐπιμέλεια τῆς μελέτης σας. Μήν ἀγαπήσετε τήν ἀδιαφορία, τήν ραστώνη, τήν ἀδράνεια, τήν προχειρότητα, τήν ἀναβολή, τήν ἀνευθυνότητα, τόν ὠχαδελφισμό. Ἐφέτος ἰδιαίτερα ἀξιοποιῆστε τή νεανική σας ὁρμή, τή ζωντάνια σας, τή λεβεντιά σας στή μαθητεία τοῦ σχολείου σας γιά νά πραγματώσετε μέ ἄνεσι τά ὄνειρά σας, τά ὄνειρα τῆς ἐπιτυχίας καί τῆς ἀνόδου. Κλεῖστε τά αὐτιά σας στίς σύγχρονες σειρῆνες, οἱ ὁποῖες σᾶς προσφέρουν «νέκταρ» ἀποτυχίας καί φθορᾶς. Μή βιάζεσθε νά δοκιμάσετε τά πάντα, τά ἀνεπιθύμητα καί τά ἐπιζήμια. Τώρα εἶναι καιρός σπουδῆς, ἐργασίας. Τώρα κτίζετε τό σπιτικό της μελλοντικῆς σας ἐπιτυχίας. Τό σπιτικό τῆς ἀληθινῆς ἐπιτυχίας δέν κτίζεται μέ περιφρόνησι τῆς μελέτης καί τήν ἐνστικτώδη ζωή. Κτίζεται, θά ἐπαναλάβω, μέ τήν ἀξιοποίησι τῶν ἀστείρευτων δυνάμεών σας, ἀλλά καί μέ ὁδηγό καί σύμβολο τόν αἰώνιο καί ἀλάθητο ὁδηγό τῶν νέων, τό φῶς τό ἀληθινό, τόν Κύριο καί Θεό μας Ἰησοῦ Χριστό. Παιδιά μου, ἀνοῖξτε τήν καρδιά σας νά τή φωτίσῃ καί νά τήν κατευθύνῃ ὁ Χριστός. Τό ὁμολογῶ ὅτι ἡ ὁλοκλήρωσί σας θά εἶναι βεβαία. Τό εὔχομαι ὁλόψυχα. 

Καλή σχολική χρονιά.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ 

†Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Εορτή του Γεννεθλίου της Θεοτόκου στην Παναγία ¨Αγία Δευτέρα¨ Κατούνας.

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η

Το Σάββατο  8  Σεπτεμβρίου και ώρα 7:00 π.μ. Εορτή

του Γενεθλίου της Θεοτόκου  θα τελεσθεί Πανηγυρική Θεία

 Λειτουργία  στην Ιερά Μονή Παναγίας "Αγίας Δευτέρας" 

                                                               Εκ του Ιερού Ναού 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

ΛΟΓΟΣ ΣΤΟ ΓΕΝNΕΣΙΟΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

ΕΙΣ ΤΟ ΓΕΝΕΣΙΟΝ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

του π. Αντωνίου Λεονταρά

Το Γενέσιο της Υπεραγίας Θεοτόκου είναι η πρώτη Θεομητορική εορτή του εκκλησιαστικού έτους. Είναι όντως μεγάλο δώρο του Θεού, όχι μόνο στους γονείς της, τον Ιωακείμ και την Άννα, που δεν μπορούσαν να τεκνοποιήσουν, αλλά μεγάλο δώρο του Θεού και για όλο το ανθρώπινο γένος, γιατί αποτελεί το προμήνυμα και την απαρχή της σωτηρίας του κόσμου. Γι’ αυτό και ο υμνωδός λέγει: «Η γέννησίς σου, Θεοτόκε χαράν εμήνυσε πάση τη οικουμένη…». Η Παναγία βρίσκεται ανάμεσα στον Θεό και στους ανθρώπους, είναι αυτή που θα χωρήσει τον αχώρητο Θεό, θα γεννήσει το Σωτήρα Χριστό, τον «ήλιο της δικαιοσύνης» και όπως χαρακτηριστικά μας λέει ο Αγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς: «…τον μεν Θεό κατέστησεν υιόν ανθρώπου, τους δε ανθρώπους υιούς Θεού, ουρανώσασα την γην και θεώσασα το γένος». Η Γέννηση της Θεοτόκου δεν προέρχεται από άσπιλη σύλληψη, όπως λανθασμένα πιστεύουν οι Ρωμαιοκαθολικοί, αλλά μετά από τη φυσική επαφή των Αγίων Θεοπατόρων, όπου λύεται η στειρότητα της Άννας με την παρέμβαση του Θεού, ο οποίος ακούει και δικαιώνει τις προσευχές τους. Σύμφωνα με τη διδασκαλία της ασπίλου συλλήψεως, η Θεοτόκος είναι απαλλαγμένη, όχι μόνον των προσωπικών αμαρτιών, αλλά και αυτού του προπατορικού αμαρτήματος που μεταδίδεται με την γέννηση σε όλους τους ανθρώπους. Όμως η διδασκαλία αυτή μειώνει και προσβάλλει τη μοναδικότητα της υπερφυούς Γέννησης του Κυρίου μας. Μόνον ο Χριστός γεννήθηκε ασπίλως. Η σύλληψη Του δεν ήταν φυσική, αλλά υπερφυσική, δεν συνελήφθη από την φυσική επαφή ανδρός και γυναικός, αλλά ασπόρως, «εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου». Η Υπεραγία Θεοτόκος ήταν «απείρανδρος» και «απειρόγαμος», δεν είχε δηλαδή πείρα άνδρα και γάμου. Όμως, δεν συνέβη το ίδιο και με τη σύλληψη και τη γέννηση της. Γεννήθηκε βέβαια εκ θαύματος από στείρους και ηλικιωμένους γονείς, όμως, κατά τα άλλα, όλα έγιναν με τη φυσική τάξη, εκ σπέρματος του πατρός της Ιωακείμ. Η Εκκλησία μας τιμά την Παναγία όπως ταιριάζει στo άγιo πρόσωπό της, και πανηγυρίζει γι’ αυτήν πoυ βρίσκεται πιo ψηλά από κάθε άλλo λoγικό όν μέσα στoν oρατό και αόρατo κόσμo. Την τιμά και την υμνεί ως τo καύχημα των oυρανών και τoυ ανθρωπίνου γένoυς, ως την Κεχαριτωμένη, δηλαδή αυτήν πoυ είναι μέτoχoς την θείας χάριτoς περισσότερo από κάθε άλλο κτίσμα,

γιατί είναι Μητέρα τoυ Θεoύ. Αυτήν παρακαλούμε και ικετεύουμε να πρεσβεύει για μας στον Υιό της και Σωτήρα του κόσμου. Αμήν...

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’

Ἡ γέννησίς σου Θεοτόκε, χαρὰν ἐμήνυσε πάσῃ τῇ οικουμένῃ, ἐκ σοῦ γαρ ἀνέτειλεν ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ λύσας τὴν κατάραν, ἔδωκε την εὐλογίαν, καὶ καταργήσας τον θάνατον, ἐδωρήσατο  ἡμῖν  ζωήν την αἰώνιον.

Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Αὐτόμελον.

Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα ὀνειδισμοῦ ἀτεκνίας, καὶ Ἀδὰμ καὶ Εὔα, ἐκ τῆς φθορᾶς τοῦ θανάτου, ἠλευθερώθησαν, Ἄχραντε, ἐν τῇ ἁγίᾳ γεννήσει σου, αὐτὴν ἑορτάζει καὶ ὁ λαός σου, ἐνοχῆς τῶν πταισμάτων, λυτρωθεὶς ἐν τῷ κράζειν σοι· Ἡ Στεῖρα τίκτει τὴν Θεοτόκον, καὶ τροφὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν.

Κάθισμα
Ἦχος δ’. Κατεπλάγη Ἰωσὴφ.

Ἀναβόησον Δαυΐδ, τὶ ὤμοσέ σοι ὁ Θεός; Ἅ μοι ὤμοσε φησί, καὶ ἐκπεπλήρωκεν ἰδού, ἐκ τοῦ καρποῦ τῆς κοιλίας μου δοὺς τὴν Παρθένον· ἐξ ἧς ὁ πλαστουργός, Χριστός ὁ νέος Ἀδάμ, ἐτέχθη βασιλεύς, ἐπὶ τοῦ θρόνου μου· καὶ βασιλεύει σήμερον, ὁ ἔχων τὴν βασιλείαν ἀσάλευτον. Ἡ στεῖρα τίκτει, τὴν Θεοτόκον, καὶ τροφὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν

Ἕτερον Κάθισμα
Ἦχος δ’. Κατεπλάγη Ἰωσὴφ.

Ἐκ τῆς ῥίζης Ἰεσσαί, καὶ ἐξ ὀσφύος τοῦ Δαυΐδ, ἡ θεόπαις Μαριάμ, τίκτεται σήμερον ἡμῖν, καὶ νεουργεῖται, ἡ σύμπασα καὶ θεουργεῖται. Συγχάρητε ὁμοῦ, ὁ οὐρανός καὶ ἡ γῆ· αἰνέσατε αὐτήν, αἱ πατριαὶ τῶν ἐθνῶν, Ἰωακεὶμ εὐφραίνεται, καὶ Ἄννα πανηγυρίζει κραυγάζουσα· Ἡ στεῖρα τίκτει, τὴν Θεοτόκον, καὶ τροφὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν.

Ἕτερον Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ’. Τὸ προσταχθὲν μυστικῶς
.
Ἀγαλλιάσθω οὐρανός, γῆ εὐφραινέσθω· ὁ τοῦ Θεοῦ γὰρ οὐρανός, ἐν γῇ ἐτέχθη, ἡ Θεόνυμφος αὕτη ἐξ ἐπαγγελίας. Ἡ στεῖρα βρέφος θηλάζει τὴν Μαριὰμ· καὶ χαίρει ἐπὶ τῷ τόκῳ Ἰωακείμ. Ῥάβδος λέγων ἐτέχθη μοι, ἐξ ἧς τὸ ἄνθος Χριστός, ἐβλάστησεν ἐκ ῥίζης Δαυΐδ. Ὄντως θαῦμα παράδοξον!

Ἕτερον Κάθισμα
Ἦχος δ’. Κατεπλάγη Ἰωσὴφ.

Ἡ Παρθένος Μαριάμ, καὶ Θεοτόκος ἀληθῶς, ὡς νεφέλη τοῦ φωτός, σήμερον ἔλαμψεν ἡμῖν, καὶ ἐκ Δικαίων προέρχεται εἰς δόξαν ἡμῶν. Οὐκ ἔτι ὁ Ἀδὰμ κατακρίνεται· ἡ Εὔα τῷν δεσμῶν ἠλευθέρωται· καὶ διὰ τοῦτο κράζομεν βοῶντες, ἐν παρρησίᾳ τῇ μόνῃ Ἁγνῇ· Χαρὰν μηνύει, ἡ γέννησίς σου, πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ.

Ὁ Οἶκος

Ἡ προσευχὴ ὁμοῦ καὶ στεναγμός, τῆς στειρώσεως καὶ ἀτεκνώσεως Ἰωακείμ τε καὶ Ἄννης, εὐπρόσδεκτος, καὶ εἰς τὰ ὦτα Κυρίου ἐλήλυθε, καὶ ἐβλάστησαν καρπὸν ζωηφόρον τῷ κόσμῳ· ὁ μὲν γὰρ προσευχὴν ἐν τῷ ὄρει ἐτέλει, ἡ δὲ ἐν παραδείσῳ ὄνειδος φέρει· ἀλλὰ μετὰ χαράς, ἡ στεῖρα τίκτει τὴν Θεοτόκον, καὶ τροφὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Τί σημαίνει «αρχή της ινδίκτου»;

Η Εκκλησία του Χριστού εορτάζει σήμερα την αρχή της Ινδικτιώνος – από την λατινική λέξη «indictio», η οποία σημαίνει ορισμός – δηλαδή την έναρξι του εκκλησιαστικού έτους. Ο όρος προήλθε από την συνήθεια των Ρωμαίων αυτοκρατόρων να ορίζουν δια θεσπίσματος για διάστημα δεκαπέντε ετών το ποσόν του ετησίου φόρου, που εισέπρατταν αυτήν την εποχή για την συντήρησι του στρατού. Κατ’ επέκτασιν καθιερώθηκε να ονομάζωνται ινδικτιώνες και οι δεκαπενταετείς αυτοί κύκλοι που άρχισαν επί Καίσαρος Αυγούστου, τρία χρόνια πριν από την γέννησι του Χριστού.

Επειδή ο Σεπτέμβριος είναι εποχή συγκομιδής καρπών και προετοιμασίας για τον νέο κύκλο βλαστήσεως, ταίριαζε να εορτάζουν οι χριστιανοί την αρχή της γεωργικής περιόδου αποδίδοντας ευχαριστίες στον Θεό για την εύνοιά του προς την κτίσι. Είναι αυτό που ήδη έκαναν οι Ιουδαίοι σύμφωνα με τις εντολές του Μωσαϊκού Νόμου· την πρώτη δηλαδή ημέρα του εβδόμου ιουδαϊκού μηνός, αρχές Σεπτεμβρίου, τελούσαν την εορτή της Νεομηνίας ή των Σαλπίγγων, κατά την οποίαν εσχόλαζαν από κάθε εργασία, για να προσφέρουν θυσίες ολοκαυτωμάτων «εις οσμήν ευωδίας Κυρίω» (Λευϊτ. 23,18).

Ο Χριστός, ο Υιός και Λόγος του Θεού, ο δημιουργός του χρόνου και του σύμπαντος, ο προάναρχος Βασιλεύς των αιώνων, ο οποίος εσαρκώθη, για να αποκαταλλάξη τα πάντα εις Εαυτόν και να συναγάγη Ιουδαίους και εθνικούς εις μίαν Εκκλησίαν, ήθελε να ανακεφαλαιώση εν Εαυτώ τον αισθητό κόσμο και τον γραπτό Νόμο. Έτσι, αυτήν την ημέρα που η φύσις ετοιμάζεται να διατρέξη ένα νέο κύκλο εποχών, εορτάζουμε το γεγονός, κατά το οποίο ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός εισήλθε στην Συναγωγή και ανοίγοντας το βιβλίο του Ησαϊου ανέγνωσε το χωρίο, όπου ο Προφήτης ομιλεί επ’ ονόματι του Σωτήρος «Πνεύμα Κυρίου επ’ εμέ, ού είνεκεν έχρισέ με, ευαγγελίσασθαι πτωχοίς απέσταλκέ με, κηρύξαι ενιαυτόν (= έτος) Κυρίου δεκτόν» (Λουκ. 4,18).

Όλες οι Εκκλησίες, συναθροισμένες «επί το αυτό», αναπέμπουν σήμερα δοξολογία προς τον ένα τρισυπόστατο Θεό, ο οποίος διαμένει στην αιώνια μακαριότητα, διακρατεί τα πάντα εν τη ζωή και στέλνει άφθονες τις ευλογίες του κάθε εποχή στα κτίσματά του. Ο ίδιος ο Χριστός ανοίγει τις θύρες του νέου έτους και μας προσκαλεί να τον ακολουθήσωμε, για να γίνωμε μέτοχοι της αιωνιότητός του.

πηγή: ΔΙΑΚΟΝΗΜΑ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Η Κατάθεση της τιμίας Εσθήτος της Θεοτόκου

Σήμερα η Εκκλησία μας, αγαπητοί αδελφοί, τελεί την ανάμνηση της καταθέσεως της τιμίας Εσθήτος της Υπεραγίας ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας στις Βλαχέρνες. Πρόκειται για μία εορτή ενός γεγονότος που αναφέρεται στην Παναγία μας και αφορά ένα ένδυμά της που είναι το «επανωφόριόν» της.

Σύμφωνα με τον Συναξαριστή της ημέρας, δύο Πατρίκιοι, ο Γάλβιος και ο Κάνδιδος, επί της εποχής του Βασιλέως Λέοντος του Μεγάλου, στην πορεία τους προς τα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσουν τους Αγίους Τόπους, όταν έφθασαν στην Γαλατία, βρήκαν μία ευσεβεστάτη Εβραία, που είχε μέσα στην οικία της την αγία Εσθήτα, το επανωφόριον της Παναγίας. Η γυναίκα αυτή προσευχόταν μέρα και νύκτα μιμούμενη την προφήτιδα Άννα που βρισκόταν στον Ναό και αξιώθηκε να δη τον Χριστό, όταν Τον πήγε εκεί η Παναγία τεσσαράκοντα ημερών.

Οι δύο Πατρίκιοι, μετά από ένα τέχνασμα, κατόρθωσαν να λάβουν τον πολύτιμον αυτό θησαυρό και να τον φέρουν στην Κωνσταντινούπολη, τον ετοποθέτησαν στο κτήμα τους, που ονομαζόταν Βλαχέρναι, και εκεί έκτισαν Ναό των Αποστόλων Πέτρου και Μάρκου. Αργότερα ο Βασιλεύς Λέων ο Μέγας, όταν πληροφορήθηκε αυτό το γεγονός, έκτισε Ναό της Κυρίας Θεοτόκου, στον οποίο τοποθέτησε την θήκη όπου ήταν αποθησαυρισμένη η τιμία Εσθήτα, την οποία προσκυνούσαν οι Χριστιανοί και έβλεπαν διάφορα θαύματα. Ο ιερός υμνογράφος ονομάζει την αγίαν Εσθήτα «ιεράν περιβολήν, φυλακτήριον άσυλον (της Κωνσταντινουπόλεως), δώρον τίμιον, αναφαίρετον πλούτον ιαμάτων, ποταμόν πεπληρωμένον των χαρισμάτων του πνεύματος».

Με την ευκαιρία του γεγονότος της καταθέσεως της τιμίας Εσθήτος της Παναγίας, η Εκκλησία μας υπενθυμίζει το μεγάλο πρόσωπο της Παναγίας, που έγινε η χαρά της οικουμένης, γιατί ήταν εκείνο το πρόσωπο διά του οποίου εισήλθε στον κόσμο ο Χριστός που ελευθέρωσε το ανθρώπινο γένος από την αμαρτία, τον διάβολο και τον θάνατο. Όλα τα τροπάρια της Εκκλησίας, ξεκινώντας από την τιμία Εσθήτα, υμνούν το πρόσωπο της Παναγίας.

Το απολυτίκιο της εορτής αναφέρεται στην Παναγία και μεταξύ των άλλων γράφει: «Επί σοι γαρ και φύσις καινοτομείται και χρόνος», δηλαδή στην Παναγία γίνεται κανούργια και η φύση και ο χρόνος. Αυτό σημαίνει ότι η φύση και ο χρόνος, που πολλές φορές βασανίζουν τον άνθρωπο, αποκτούν άλλο νόημα, υπερβαίνονται εν Χάριτι Θεού. Στην Παναγία, με το Άγιο Πνεύμα, διατηρήθηκε η παρθενία της, έγινε μητέρα χωρίς να χάση την παρθενία της, και παραμένει ζωντανή στους αιώνας, αφού κατά την παράδοση και αυτό το σώμα της μετέστη προς τον ουρανό.

Αλλά στην σημερινή εορτή βλέπουμε ότι η Χάρη του Θεού που αγίασε το σώμα της Παναγίας πέρασε και στα ρούχα που φορούσε. Πράγματι, κατά την ορθόδοξη διδασκαλία, η θεία Χάρη διά της ψυχής διαπορθμεύεται στο σώμα και από εκεί προχέεται και στα ρούχα και γενικά στην άλογη φύση. Με αυτόν τον τρόπο δεν είμαστε ειδωλολάτρες και κτισματολάτρες, αλλά τιμούμε την ύλη που έχει την αγιοποιό ενέργεια του Θεού. Έτσι οι πιστοί, κατά τον ιερόν υμνογράφο, κατασπάζονται με πίστη την αγία Εσθήτα της Παναγίας και λαμβάνουν την Χάρη του Θεού που ενοικεί σε αυτήν.

Με την ευκαιρία της σημερινής εορτής θα πρέπη να προσευχηθούμε να μας βάλη η Παναγία μας κάτω από την αγία της Εσθήτα, το αγιασμένο επανωφόριό της, και να μας προστατεύη από κάθε κακό.

πηγή :ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Η αποτομή της κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστή Ιωάννη

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα)
Ἦχος β’.
Μνήμη δικαίου μετ᾽ ἐγκωμίων· σοὶ δὲ ἀρκέσει ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου Πρόδρομε· ἀνεδείχθης γὰρ ὄντως καὶ Προφητῶν σεβασμιώτερος, ὅτι καὶ ἐν ῥείθροις βαπτίσαι κατηξιώθης τὸν κηρυττόμενον· ὅθεν τῆς ἀληθείας ὑπεραθλήσας, χαίρων εὐηγγελίσω καὶ τοῖς ἐν ᾅδῃ, Θεὸν φανερωθέντα ἐν σαρκί, τὸν αἴροντα τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, καὶ παρέχοντα ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς πάντων ὑπέρτερος, τῶν Προφητῶν ἀληθῶς, αὐτόπτης καὶ Πρόδρομος, τῆς παρουσίας Χριστοῦ, Προφῆτα γεγένησαι, ὅθεν καὶ παρ’ Ἡρῴδου, ἐκτμηθεῖς σου τὴν Κάραν, ἔδραμες τοὶς ἐν Ἅδῃ, προκηρύξαι τὸ λύτρον διὸ σὲ Ἰωάννη Βαπτιστά, ποθῶ γεραίρομεν.

Κοντάκιον
Ἦχος πλ. α’.
Ἡ τοῦ Προδρόμου ἔνδοξος ἀπoτομή, οἰκονομία γέγονέ τις θεϊκή, ἵνα καὶ τοῖς ἐν ᾅδη τοῦ Σωτῆρος κηρύξῃ τὴν ἔλευσιν. Θρηνείτω οὖν Ἡρωδιάς, ἄνομον φόνον αἰτήσασα, οὐ νόμον γὰρ τὸν τοῦ Θεοῦ, οὐ ζῶντα αἰώνα ἠγάπησεν, ἀλλ᾽ ἐπίπλαστον πρόσκαιρον.

Μνημονεύει σήμερα η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, την ≪αποτομή της τιμίας κεφαλής≫, τον αποκεφαλισμό του Ιωάννη του Προδρόμου από τον βασιλέα της Ιουδαίας Ηρώδη. Η Εκκλησία μας κηρύσσει αυτή τη μέρα ως μέρα νηστείας, διότι ο Ιωάννης θανατώθηκεεξαιτίας της οινοποσίας και του ακράτου ηδονισμού ενός βασιλιά σε ένα συμπόσιο, αυτό της εορτής των γενεθλίων του. Πρόκειται για τον τελευταίο προφήτη, τον προφήτη ο οποίος συνδέει την Καινή με την Παλαιά Διαθήκη, του οποίου ο σκοπός της ζωής του υπήρξε η αναγγελία της ενανθρώπισης του Υιού του Θεού. Πρόκειται για τον Ιωάννη τον βαπτιστή στον οποίο θα προσέλθει ο Κύριος να βαπτισθεί και Αυτός και να δοθεί με αυτόν τον τρόπο η ευκαιρία της επιφανείας του Τριαδικού Θεού.

Ο Υιός “ταπεινών εαυτόν” βαπτίζεται, το Πνεύμα το Άγιον, ≪Ωσεί περιστερά≫, φανερώνεται σαν ένα περιστέρι και η φωνή του Θεού Πατρός ακούγεται να δηλώνει: ≪ουτός εστιν ο υιός μου ο αγαπητός≫. Αυτός είναι ο αγαπητός Μου Υιός. Εδώ λοιπόν βλέπουμε την εξαιρετική τιμή που επιφυλάσσει ο Θεός στο “σκεύος εκλογής του”, τον τελευταίο από την πλειάδα των προφητών Του: η προαναγγελία της σωτηρίας του γένους των ανθρώπων, που έχει υποσχεθεί αιώνες πριν ο ίδιος ο Θεός στους πρωτόπλαστους. Πρόκειται για την μοναδική τιμή, σ’ αυτόν που μέσα στην ταπείνωσή του, λέγει στους ακροατές του ότι ≪ου ουκ ειμί άξιος το υπόδημα των ποδών λύσαι≫. Δηλαδή διαμαρτυρόμενος όταν τον παρομοιάζουν με τον αναμενόμενο Μεσσία λέγει ότι δεν είναι άξιος ούτε τα κορδόνια των υποδημάτων Του να λύσει. Πρόκειται γι’ αυτόν που προς στιγμήν αποτολμά ακόμη και να αρνηθεί να βαπτίσει τον Ιησού, λέγοντας ≪εγώ έχω χρείαν υπό σου βαπτισθήναι, και συ έρχη προς με;≫ Εγώ έχω ανάγκη να βαπτισθώ από εσένα και έρχεσαι Εσύ σε μένα; Αλλά η μοναδική και εξαιρετική αυτή τιμή δεν υπολείπεται της πράγματι μεγάλης αξίας του.

Ας δούμε, όμως, μερικά στιγμιότυπα από την επίγεια ζωή του Τιμίου Προδρόμου. Τα επίθετα ≪δίκαιος≫ και ≪άγιος≫, δηλαδή δίκαιος και άγιος απέναντι Θεού και ανθρώπων, που σημειώνει ο ευαγγελιστής Μάρκος και τα οποία αποδίδει ως χαρακτηρισμούς του που προέρχονται από τον ίδιο τον Ηρώδη, αποδίδουν ίσως μόνο ένα μέρος της σημαντικής αυτής προσωπικότητας. Ο ευσεβής και ταπεινός, δίκαιος, άγιος και απόγονος θρησκευόμενης οικογένειας, ως τέκνο του ιερέα Ζαχαρία, που συνδέεται με συγγένεια και με την Παρθένο Μαρία, ζει απλά και φτωχικά στην έρημο (ως Ναζιραίος, ασκητής δηλαδή των χρόνων της Π.Διαθήκης) κηρύττοντας τη μετάνοια στο λαό του Ισραήλ και μεταφέροντας το ελπιδοφόρο μήνυμα της έλευσης του Θεανθρώπου. Προετοιμάζει την ≪οδόν του Κυρίου≫, εξ’ ου και η προσωνυμία του Πρόδρομος. Βαπτίζει στον Ιορδάνη όσους προσέρχονται σ’ αυτόν εξομολογούμενοι τις αμαρτίες τους. Διδάσκει τον λόγο και τις εντολές του Θεού τονίζοντας τη λύτρωση που θα φέρει ο αναμενόμενος Μεσσίας και καλεί όλους σε μετάνοια.

Γι’ αυτό και δεν διστάζει να ελέγχει και τον Ηρώδη που συζούσε με την Ηρωδιάδα, γυναίκα του αδελφού του Φίλιππου: “ Ουκ έξεστί σοι έχειν την γυναίκα του αδελφού σου». Εξαιτίας αυτού του ελέγχου, η Ηρωδιάδα, προσπαθούσε να βρει αφορμή να απαλλαγεί από την ελεγκτική παρουσία του Ιωάννη και τις βαριές αλλά δίκαιες κατηγορίες του. Κατόρθωσε λοιπόν να πείσει τον Ηρώδη να αποφασίσει, να τον συλλάβει και να τον κλείσει σε φυλακή, για να τον φιμώσει, για να μην ακούγεται ο ενοχλητικός έλεγχός του. Ωστόσο, και εκεί που βρισκόταν ο ασυμβίβαστος Ιωάννης δεν έπαυσε να κηρύττει τον λόγο του Θεού, να ελέγχει τον Ηρώδη και την Ηρωδιάδα, ότι ζούσαν μέσα στην αμαρτία.

Παρ’ όλα αυτά ο Ηρώδης τον διατηρούσε ζωντανό στη φυλακή, γιατί φοβόταν να τον σκοτώσει. Ήταν ≪δίκαιος≫ και ≪άγιος≫. Ο λαός τον αγαπούσε. Ακολουθούσε το κήρυγμά του και σεβόταν τη διδαχή του. Πίστευε στο προφητικό του κήρυγμα για την έλευση του αναμενόμενου Σωτήρα. Γι’ αυτό κι ο βασιλιάς της Ιουδαίας δεν τολμούσε να τον θανατώσει. Η Ηρωδιάδα όμως, που ζούσε στην παρανομία και την αμαρτία, δεν μπορούσε να ανεχθεί την κατάσταση αυτή, που την έκανε να νιώθει ταπεινωμένη και προσβεβλημένη, μεταξύ των καθώς πρέπει κυριών των Ιεροσολύμων, και έψαχνε να βρει κάποια ευκαιρία να τον σκοτώσει.

Κι όταν ο επιπόλαια φερόμενος βασιλεύς Ηρώδης, στη γιορτή των γενεθλίων του, “γλεύκους μεμεστωμένος” υποσχέθηκε να χαρίσει οτιδήποτε, ≪έως ημίσους της βασιλείας≫ του, στην κόρη της και ανεψιά του, μετά από έναν ωραίο χορό, βρήκε την ευκαιρία να εκδικηθεί και να απαλλαγεί από την φυσική παρουσία του Ιωάννη. Συμβούλεψε την κόρη της να ζητήσει ≪την κεφαλήν Ιωάννου του βαπτιστού≫. Κι ο Ηρώδης που με τόση ευκολία και χωρίς πολλή σκέψη έδωσε μια τόσο σοβαρή και μεγάλη υπόσχεση, δεν κατάφερε τώρα, αν και ≪περίλυπος γενόμενος≫, να αρνηθεί, βοηθώντας μ’ αυτόν τον τρόπο να πετύχει την εκδίκησή της η Ηρωδιάδα. ≪Και ήνεγκε την κεφαλήν αυτού επί πίνακι και έδωκεν αυτήν τω__ κορασίω, και το κοράσιον έδωκεν αυτήν τη μητρί αυτής≫.

Σε αντίθεση προς τον δίκαιο και άγιο, ταπεινό αλλά ασυμβίβαστο Ιωάννη που αφιέρωσε την ζωή του προετοιμάζοντας τον λαό του Ισραήλ για την υποδοχή του Μεσσία, παρουσιάζεται ο αμαρτωλός, ο απερίσκεπτος Ηρώδης που με ευκολία και επιπολαιότητα δίνει σοβαρές υποσχέσεις. Και είναι αυτός ο ίδιος που συζεί με την εκδικητική και μαινομένη Ηρωδιάδα, όπως την παρουσιάζει ο υμνωδός, σκανδαλίζοντας τους συμπολίτες του. Και ενώ ο Θεός δια του κηρύγματος και του ελέγχου του Ιωάννη, τού δίνει την ευκαιρία να αλλάξει τρόπο ζωής, αυτός, δούλος των παθών του, κλείνει τα αυτιά του και προβαίνει στον αποκεφαλισμό του Ιωάννη για χάρη της κόρης της παράνομης γυναίκας του.
Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει όσο θα έπρεπε την σημασία της αποτομής, του μαρτυρίου δηλαδή του Τιμίου Προδρόμου. Το γεγονός της αποτομής είναι συγκλονιστικό και γι’ αυτό, παρά το ότι το γνωρίζουμε, είναι ανάγκη για ακόμα μία φορά να το μελετήσουμε. Ας εμβαθύνουμε όμως για λίγο στο καθαυτό γεγονός του σφοδρού Προδρομικού ελέγχου, σε σχέση με εμάς τους ίδιους και την εποχή μας.
Οπωσδήποτε η ενέργεια του Προδρόμου, με τα σημερινά κοσμικά δεδομένα και τη λεγόμενη ≪νεοπατερική≫ σκέψη, δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί ως ακραία, ίσως γραφική, οπωσδήποτε φανατική και τελικά ως προς αποφυγήν παράδειγμα. Ας δούμε το γιατί. Το τι έκανε ο Ηρώδης στην προσωπική του ζωή, αυτό εντάσσεται, σήμερα, στα ≪απόρρητα προσωπικά δεδομένα≫ και ως εκ τούτου, όχι μόνο δεν είχε δικαίωμα ο Βαπτιστής να ελέγξει, αλλά με την πράξη του αυτή, θέτει τον εαυτόν του στην παρανομία και προσκρούει στο νόμο περί της ≪ελεύθερης επιλογής της προσωπικής ζωής≫.

Με τον έλεγχό του, συνεχίζει να ομιλεί η “νεοπατερική σκέψη”, ξεπέφτει από το υψηλό του έργο. Αυτός δεν είναι παρά ένας ασκητής ο οποίος αρνήθηκε τον κόσμο και ως εκ τούτου δεν του επιτρέπεται να αφήνει το χώρο άσκησής του και να κατεβαίνει στα κοσμικά και μάλιστα σ’ αυτού του είδους το επίπεδο που μπορεί να χαρακτηριστεί ως ≪κοσμικό κουτσομπολιό≫, έστω και αν φαίνεται ότι στηρίζεται στον Νόμο των Εντολών. Κάνει, κατά την ίδια σκέψη, υπέρβαση καθήκοντος, και μάλιστα με την αδιακρισία του θίγει την ≪Ιερά Σύνοδο≫ των Εβραίων της εποχής εκείνης, ή το ≪Μέγα Συνέδριον≫, αφού δεν έχει εξουσιοδοτηθεί από τους Αρχιερείς για μια τέτοια πράξη. Δηλαδή, λειτουργεί αντιδεοντολογικά, απρεπώς και αυθαίρετα.
Επιτέλους, ποιος είναι αυτός ο ασκητής που ελέγχει, την ίδια στιγμή, που ολόκληρο το σώμα των υπευθύνων αρχιερέων και των “δοκούντων ότι είναι τι” προσώπων του Συνεδρίου, έστω και από ≪διάκριση≫, ανέχεται αυτήν την κατάσταση, δηλ. την παρανομία του Ηρώδη; Δημιουργεί με τον πύρινο λόγο του ≪κοινωνική αναταραχή≫, ό,τι δηλαδή χειρότερο για μια ≪ευνομούμενη πολιτεία≫ και μάλιστα για έναν τόπο που βρίσκεται κάτω από την εξουσία της κυρίαρχης Ρώμης.

Είναι δυνατόν οι ειρηνικοί ≪ησυχαστές≫ και ≪ερημίτες≫ να γίνονται αιτία συγχύσεων και ταραχών, και μάλιστα να προσβάλλουν τους ταγούς της πολιτείας, αφού αυτοί έχουν ≪ταχθεί παρά Θεού≫ στο έργο τούτο; Λησμονούσε ο Ζηλωτής και Βαπτιστής του Ιορδάνου ότι ο Ηρώδης, παρά τα προσωπικά του πάθη και τις ιδιορρυθμίες, έκανε δημόσια έργα, ανέπτυσσε την ≪πολιτισμική παράδοση≫ και την ≪ιουδαϊκή κουλτούρα≫, κρατούσε τις ≪λεπτές ισορροπίες≫ με την Ρώμη αλλά και το ελληνιστικό υπόβαθρο της κατ’ ανάγκην τότε πολυπολιτισμικής Ιουδαίας, και το σημαντικότερο, είχε προσφέρει πολλά χρήματα από τον δημόσιο κορβανά για το κτίριο του Ναού. Κυρίως όμως μετον έλεγχό του, διατάρασσε την ≪αγαστή συνεργασία≫ μεταξύ ≪ιουδαϊκής θρησκείας και πολιτείας≫. Αποδεικνύει τον εαυτόν του ακραίο, μονοκόμματο και αδιάκριτο, αφού με την ενέργειά του αυτή, αφήνει το έργο του βαπτίσματος και του κηρύγματος και εγκαταλείπει όλον αυτόν τον κόσμο που προσέτρεχε στην έρημο για να τονακούσει και να ωφεληθεί. Θα μπορούσαμε βέβαια να σημειώσουμε και άλλα πολλά, τα οποία βγαίνουν ως συμπεράσματα από την σύγχρονη ≪νεοθεολογική- επιστημονική≫ σκέψη.
Όμως, δόξα τω Θεώ, ο Τίμιος του Κυρίου Πρόδρομος, ο μέγιστος των Προφητών, ο Κήρυκας της Χάριτος, ο ασυμβίβαστος, ζούσε για την αγάπη και τη δόξα του Χριστού. Και υπέγραψε αυτήν την αγάπη του με την ίδια του την κεφαλή. Δεν είναι τυχαίο ότι σε όλους τους ορθοδόξους ναούς η μορφή του εικονίζεται δίπλα στο Δεσπότη Κύριο, δεξιά της Ωραίας Πύλης. Ο Πρόδρομος, ως γνήσιος Προφήτης, παραμένει ανυποχώρητος, πιστός στο παράδειγμα των Προφητών πριν απ’ αυτόν (Ησαϊας, Ιερεμίας, Ηλίας, Ελισσαίος), αρνείται να καλύψει την οποιαδήποτε δειλία, με ένα διάτρητο ≪θεολογικό≫ μανδύα και με επιχειρήματα ≪νεοπατερικής εποχής≫. Αρνείται την διαστροφή της αμαρτίας που αποκτηνώνει τον άνθρωπο και συνάμα επικυρώνει την αλήθεια, του ότι οι πολιτικοί άρχοντες, πόσω δε μάλλον οι εκκλησιαστικοί, με την προσωπική τους ζωή, πρέπει να αποτελούν παράδειγμα προς μίμησιν. Το δε αίμα του, είναι η μεγαλύτερη μαρτυρία της συνέπειας στο πανάγιο και παντοκρατορικό θέλημα του Θεού. Ας πρεσβεύει ο Μάρτυρας της αληθείας και του Ευαγγελικού ήθους, ώστε να δεχθούμε την χάρη και την ευλογία, για μια συνειδητή Ορθόδοξη Χριστιανική ζωή.

πηγή :ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Κορυφώθηκαν οι λατρευτικές εκδηλώσεις για τον Άγιο Κοσμά

Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος: «Οι θεσμοί της Οικογένειας, της Παιδείας και της Εκκλησίας, φέρνουν πρόοδο και προκοπή»

Με την καθιερωμένη λιτάνευση της ιεράς Εικόνος του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στην πόλη του Θέρμου κορυφώθηκαν οι φετινές λατρευτικές εκδηλώσεις της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας προς τιμήν του προστάτου και πολιούχου Αγίου Κοσμά του Αιτωλού.

Η ιερά Λιτάνευση ξεκίνησε από τον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Θέρμου, όπου τελέσθηκε η ακολουθία του μεθέορτου αρχιερατικού Εσπερινού χοροστατούντος του Μητροπολίτου Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού κ. Κυρίλλου, και συγχοροστατούντων των Μητροπολιτών Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιεροθέου, Θερμοπυλών κ. Ιωάννου και Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά.

Υπό τους ήχους της Φιλαρμονικής του Δήμου Αγρινίου και με τη συνοδεία στρατιωτικού αγήματος του 2/39 Συντάγματος Ευζώνων (Μεσολογγίου), ξεκίνησε η λιτανευτική πομπή της ιεράς Εικόνας του Αγίου με κατεύθυνση τον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ενώ προηγουμένως, στην κεντρική πλατεία, τελέσθηκε αρτοκλασία και μίλησε στους πιστούς ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Κοσμάς προσφωνώντας τους προσκεκλημένους Αρχιερείς, τους ευχαρίστησε για την κοπιώδη συμμετοχή τους στις ιερές ακολουθίες προς τιμήν του πολιούχου μας. Ευχαρίστησε όσους συνέβαλαν στην οργάνωση της ιεράς πανηγύρεως, αλλά και τον πιστό ορθόδοξο λαό, ο οποίος με την αθρόα συμμετοχή του αποδεικνύει την μεγάλη ευλάβεια στο πρόσωπο του διδασκάλου του Γένους μας Αγίου Κοσμά του Αιτωλού.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος, μίλησε για την «προσωπικότητα του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, την εκπληκτική και υπέροχη αυτή φυσιογνωμία του αγίου, για την οποία ακούγονται πάρα πολλά και στη γενέτειρά του, το Θέρμο της Αιτωλίας, αλλά και σε όλες τις πόλεις τις Ελλάδος».

Ο Σεβασμιώτατος κ. Ιερόθεος, επεσήμανε ότι «υπήρξαν πολλοί γενεσιουργοί παράγοντες που ανέδειξαν τον Άγιο Κοσμά, από τους οποίους τρείς ήταν οι βασικοί. Πρώτος παράγοντας ήταν η οικογένεια του Αγίου, που είχε Ρωμαίϊκη, χριστιανική, ορθόδοξη συνείδηση, αγάπη για το Θεό και τους ανθρώπους.

 Δεύτερος παράγοντας ήταν το Άγιον Όρος, που την εποχή εκείνη ήταν το κέντρο της ορθοδόξου παιδείας και αγωγής, εκφράζοντας αυτό που πραγματικά είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία. Εκεί ο Άγιος Κοσμάς σπούδασε στην μεγάλη Αθωνιάδα Σχολή με τους μεγάλους διδασκάλους της εποχής, λαμβάνοντας και την εμπειρική διδασκαλία της Εκκλησίας.

Τρίτος παράγοντας ήταν η ίδια η Εκκλησία και το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ο Άγιος ελάμβανε την άδεια των Πατριαρχών για να πραγματοποιήσει τις περιοδείες της διδασκαλίας του, γεγονός που αποδεικνύει το εκκλησιαστικό του φρόνημα. Δηλαδή δεν είχε απλώς μια επιθυμία, δεν ήταν ένας εκκλησιαστικός αναρχικός, θα λέγαμε σήμερα, δεν είχε μια ιδέα να αρχίσει να διδάσκει το λαό, αλλά ήταν ένας άνθρωπος που είχε εκκλησιαστική συνείδηση».

Τέλος, ο μητροπολίτης Ναυπάκτου τόνισε ότι όλα αυτά αποδεικνύουν πως «ο Άγιος Κοσμάς δεν προήλθε από μία παρθενογέννηση, αλλά βγήκε μέσα από την Οικογένεια, από την Παιδεία και από τη δομή της εκκλησιαστικής ζωής και Παραδόσεως. Και είναι μεγάλα τα μηνύματα αυτά του Αγίου σήμερα, γιατί και η Οικογένεια και η Παιδεία και η Εκκλησία σήμερα υποβαθμίζονται. Είναι όμως εκείνα που στηρίζουν το Γένος μας και στήριξαν και θα στηρίζουν όλους εμάς.

Πρέπει, λοιπόν, να δώσουμε μεγάλη προτεραιότητα και εμπιστοσύνη και σεβασμό σ’ αυτούς τους τρείς ευλογημένους θεσμούς, που είναι η Οικογένεια, η Παιδεία και η Εκκλησία, ώστε το Έθνος και το Ελληνικό Κράτος να ορθοποδήσει και να έχει οπωσδήποτε πρόοδο και προκοπή».

Στην ιερά λιτάνευση συμμετείχαν ο Αντιπρόεδρος της Βουλής, οι Αντιπεριφερειάρχες Αιτωλοακαρνανίας, ο Δήμαρχος Θέρμου, Βουλευτές και Πολιτευτές του Νομού, εκπρόσωποι του 2/39 Συντάγματος Ευζώνων, της Ελληνικής Αστυνομίας, της Πυροσβεστικής, εκπρόσωποι εκπαιδευτικών αρχών, πολιτιστικών συλλόγων και φορέων της ευρύτερης περιοχής.

 Εκ  του  Γραφείου  Τύπου  και  Επικοινωνίας

 της  Ιεράς  Μητροπόλεως

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

O εορτασμός του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στη γενέτειρά του

Με την παρουσία του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας

ο εορτασμός του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στη γενέτειρά του

Με λαμπρότητα πανηγυρίζει από χθες η Ιερά Μητρόπολις Αιτωλίας και Ακαρνανίας την ιερά μνήμη του προστάτου και εφόρου της Αγίου Κοσμά του Αιτωλού.  Επίκεντρο του εορτασμού αποτελεί η ομώνυμη Ιερά Μονή που βρίσκεται στο Μέγα Δένδρο Θέρμου.

Τον φετινό εορτασμό λαμπρύνει περισσότερο η, κατά την κυριώνυμο ημέρα, παρουσία του Εξοχωτάτου Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Προκοπίου Παυλοπούλου.

Στην ακολουθία του Όρθρου και το πανηγυρικό αρχιερατικό συλλείτουργο, που τελέσθηκε στο Καθολικό της Ιεράς Μονής, προεξήρχε ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος και συλλειτούργησαν ο Μητροπολίτης Θερμοπυλών κ. Ιωάννης και ο Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς.

Κηρύσσοντας τον θείο λόγο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος, αναφέρθηκε στη μεγάλη σημασία του αγίου Κοσμά και των Νεομαρτύρων για την διατήρηση της ορθοδόξου χριστιανικής και της εθνικής συνείδησης κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας.

«Το μαρτύριο των Νεομαρτύρων και οι τιμητικές εκδηλώσεις για αυτούς υπήρξαν εστίες εκκλησιαστικές και εθνικές, κατά την περίοδο της σκλαβιάς. Δηλαδή γύρω από τον τάφο των μαρτύρων αναπτυσσόταν μια εκκλησιαστική ζωή και εθνική συνείδηση με όλα τα συνεπακόλουθα, όπως την διάκριση μεταξύ της ορθοδόξου θεολογίας και της θρησκευτικής ιδεολογίας και βεβαίως την διατήρηση της φλόγας της ελευθερίας, πνευματικής και εθνικής. Δεν υπάρχει στο χώρο μας πόλη στην οποία δεν αναπτυσσόταν τέτοιες πνευματικές εστίες που συνετέλεσαν τελικά στην έκρηξη της Επαναστάσεως του 1821», είπε ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου.

Επίσης ο Σεβασμιώτατος επεσήμανε ότι «μεγάλο ρόλο για τη διατήρηση της ορθόδοξης και εθνικής παράδοσης έπαιξε το βιβλίο “Νέο Μαρτυρολόγιο” του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου. Ήταν ένα “επαναστατικό” βιβλίο κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας και ήταν ένα σάλπισμα πνευματικής ελευθερίας. Και αυτό γιατί ο άγιος Νικόδημος ο αγιορείτης, καταγράφοντας το μαρτύριο των Νεομαρτύρων βρίσκει την ευκαιρία, χωρίς να φοβάται τους κατακτητές, να προτρέψει τους Ρωμιούς να υπομένουν τους πειρασμούς, να παραμένουν σταθεροί στην χριστιανική Εκκλησία, να μετανοήσουν όσοι είχαν αρνηθεί το Χριστό και αλλαξοπίστησαν. Τους προτρέπει ακόμη να μαρτυρήσουν για το Χριστό. Να μην φοβούνται από τα άγρια πρόσωπα των τυράννων, ούτε το πλήθος ούτε οι φοβέρες τους.. Είναι όντως φοβερές αυτές οι αντιστασιακές αναφορές από τον άγιο Νικόδημο με αφορμή τη διήγηση του μαρτυρίου των Νεομαρτύρων. Γι’ αυτό πιστεύουμε ακράδαντα ότι ο τύπος του επαναστατημένου Έλληνα ήταν ο τύπος των Ορθοδόξων Ρωμιών όπως διαμορφώθηκε από τη ζωή της Εκκλησίας και της θυσίας των Νεομαρτύρων και το κήρυγμα του αγίου Κοσμά του Αιτωλού».

Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου, κατέληξε λέγοντας ότι «στο πρώτο επαναστατικό Σύνταγμα της Επιδαύρου του 1822, η αναφορά του προοιμίου στον Τριαδικό Θεό, έδειχνε ότι αυτή ήταν η πίστη του επαναστατημένου λαού και ότι τελικά το νέο κρατίδιο δεν ήταν απλώς προϊόν των Μεγάλων Δυνάμεων, αλλά αποτέλεσμα της ορθοδόξου πίστεως του λαού που επαναστάτησε. Στον άγιο Κοσμά και τους Νεομάρτυρες οφείλουμε την διατήρηση της ορθοδόξου πίστεως μας και την ελευθερία της πατρίδος μας. Δεν πρέπει να είμαστε αχάριστοι και αμνήμονες στο αίμα των Νεομαρτύρων της Εκκλησίας και των Εθνομαρτύρων και των αγωνιστών της Ελευθερίας σε μια εποχή μεταχριστιανισμού, μεταμοντερνισμού και σχετικισμού».

Τέλος, ο Σεβασμιώτατος κ. Ιερόθεος, ευχήθηκε στον εορτάζοντα Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κοσμά και παρεκάλεσε τον άγιο Κοσμά να τον βοηθά στο έργο του προς δόξαν Θεού και έπαινον της Εκκλησίας.

Πριν την απόλυση της Θείας Λειτουργίας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς ευχαρίστησε τον Εξοχώτατο Προέδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας για την παρουσία του. Ευχαρίστησε τους αγίους Αρχιερείς για την παρουσία τους και τις ευχές τους, τους άρχοντες της περιοχής, τους ιερείς της Ιεράς Μητροπόλεως που συμμετείχαν στη Θ. Λειτουργία, τους χορούς των Ιεροψαλτών, αλλά και τον πιστό και φιλέορτο λαό, που προσήλθε με τόση ευλάβεια για να τιμήσει τον μεγάλο διδάσκαλο Άγιο Κοσμά. Επίσης ιδιαίτερη αναφορά έκανε στην οσιολογιωτάτη Καθηγουμένη Γερόντισσα Ευθυμία «η οποία ανάλωσε τη ζωή της για να υμνήσει και να δοξάσει τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό», αλλά και την Αδελφότητα της Ιεράς Μονής, που με τόσο ζήλο και τόση αγάπη διακονούν την Ιερά Μονή και τους προσκυνητές που προσέρχονται για να προσκυνήσουν τον Άγιο στον τόπο όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε.

Ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης κ. Κοσμάς, απευθυνόμενος ιδιαίτερα στον Προέδρο κ. Προκόπιο Παυλόπουλο, είπε τα εξής:

«Εξοχώτατε κ. Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας,

Σας ευχαριστούμε με όλη μας τη δύναμη για την επίσκεψή σας στην Ιερά Μητρόπολή μας και για την παρουσία σας εδώ στα άγια και ιερά χώματα στα οποία γεννήθηκε ο μεγάλος πολιούχος και διδάσκαλός μας, ο προστάτης μας, ο διδάχος του Γένους, ο Ιερομάρτυς, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.

Ομολογούμε ότι παίρνουμε δύναμη κ. Πρόεδρε, με την παρουσία σας, ενισχυόμαστε, δυναμώνουμε την ελπίδα μας, γιατί όταν βλέπουμε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, της Ελλάδος μας, να έρχεται με τόση ευλάβεια μέσα στον Ιερό Ναό, να κάνει καλά το σημείο του Σταυρού, να απαγγέλει με τόση ευλάβεια το Σύμβολο της Πίστεως, να γονατίζει και να ασπάζεται το ματωμένο -για το Χριστό και την Ελλάδα- απότμημα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Κοσμά και την αγία του εικόνα, όντως κ. Πρόεδρε παίρνουμε δύναμη και ελπίζουμε και στηριζόμαστε. Αυτός ο γενναίος λαός ο ορθόδοξος, εμψυχώνεται, γιατί δεν βλέπει μόνο πόλεμο της πίστεως, αλλά βλέπει και παράδειγμα ευσεβείας και ευλαβείας.

Γι’ αυτό, χαίρουμε πολύ σήμερα κ. Πρόεδρε. Σας ευχαριστούμε για την ομολογία σας, σας ευχαριστούμε για την ευλάβειά σας, για τη δύναμη που μας δίνετε. Ευχόμαστε να σας δίνει ο Κύριος δύναμη, έτη πολλά, ευλογημένα, αγιασμένα, για να μας παραδειγματίζετε, για να είστε πράγματι φάρος, να στηρίζετε και να οικοδομείτε.

Επιτρέψατέ μας, με πολύ σεβασμό και διάκριση – το υπογραμμίζω, να εκφράσω μια παράκληση:  Εξοχώτατε κ. Πρόεδρε, βοηθήστε στις μέρες μας το μήνυμα του αγίου Κοσμά να εδραιωθεί στην πονεμένη Πατρίδα μας. Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, έδωσε τη ζωή του, το αίμα του έδωσε, για το Χριστό και την ελληνοχριστιανική ορθόδοξο Παιδεία. Σας παρακαλούμε βοηθήσετε να ενθρονιστεί ο Χριστός στις καρδιές των Ελλήνων και κυρίως των παιδιών μας για να αναστηθεί αυτή η Πατρίδα. Γιατί η Ελλάδα δεν ανασταίνεται με τίποτε άλλο, παρά μόνο με Χριστό και γνησία φιλοπατρία και πίστη στην ιστορία την καθαρή της πατρίδος μας. Σας ευχαριστούμε πολύ κ. Πρόεδρε και ζητώ συγγνώμη για όλα αυτά.

Με τις ευχές σας Σεβασμιώτατοι άγιοι Αρχιερείς, να δώσει ο Θεός, ο Άγιος Κοσμάς να είναι το πρότυπό μας και να αναστήσει και πάλι την Ελλάδα, όπως την ανέστησε τότε και της προσέφερε την παλιγγενεσία!».

Στην Θεία Λειτουργία παρέστησαν, εκτός του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Δημάρχου της πόλεως του Θέρμου, σύσσωμη η πολιτική και πολιτειακή ηγεσία του τόπου. Τα ιερά αναλόγια της Ιεράς Μονής πλαισίωσε Βυζαντινός Χορός Ιεροψαλτών από την πόλη του Θέρμου και την ευρύτερη περιοχή, οι οποίοι απέδωσαν θαυμάσια τους ύμνους της εορτής.

Μετά την Θεία Λειτουργία, στο Αρχονταρίκι της Ιεράς Μονής, προσφέρθηκε το καθιερωμένο εορταστικό κέρασμα στον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, στους αγίους Αρχιερείς, στους Ιερείς, στους άρχοντες του τόπου και τον πιστό λαό, ενώ ο Ποιμενάρχης μας κ. Κοσμάς δέχθηκε τις ευχές των παρισταμένων για τα σεπτά ονομαστήριά του.

Ακολούθως άπαντες μετέβησαν στο χωριό Μέγα Δένδρο, πλησίον της Ιεράς Μονής, στο χώρο που σώζονται τα θεμέλια της πατρικής οικίας του Αγίου Κοσμά, όπου παρουσία του έξοχωτάτου Προέδρου κ. Παυλόπουλου, ανέπεμψαν ειδική δέηση, προεξάρχοντος του Μητροπολίτου Θερμοπυλών.

Τέλος, σύμφωνα με το πρόγραμμα του Δήμου, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Προκόπιος Παυλόπουλος, παρέστη σε επίσημη εκδήλωση προς τιμήν του στην αίθουσα του Δημαρχείου Θέρμου. Στην ομιλία του ο κ. Πρόεδρος ανέφερε μεταξύ άλλων τα εξής: «Οι Έλληνες -θα το επαναλάβω για πολλοστή φορά- οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι δεν είμαστε μόνον απόγονοι Μεγάλων Προγόνων. Όλως αντιθέτως, με βάση αυτή την κληρονομιά, πρέπει να προσθέσουμε την δική μας δημιουργία στο Εθνικό μας Οικοδόμημα.  …Η Σεπτή Μνήμη του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού μας υπενθυμίζει ότι αυτό το Ιερό Εθνικό Χρέος πρέπει να το φέρουμε σε πέρας υπό όρους αρραγούς ενότητας, αναλογιζόμενοι το τεράστιο κόστος της διχόνοιας και του διχασμού στο απώτερο αλλά και το πρόσφατο παρελθόν, κόστος ακόμη και εις βάρος του Εθνικού μας Κορμού».

  Εκ  του  Γραφείου  Τύπου  και  Επικοινωνίας  

                                                                                              της  Ιεράς  Μητροπόλεως

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ