ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΟΨΗ ΤΟΥ ΝΑΟΥ
ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΟΨΗ ΤΟΥ ΝΑΟΥ
ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΟΨΗ ΤΟΥ ΝΑΟΥ
ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΟΨΗ ΤΟΥ ΝΑΟΥ
ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ
ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ
ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ
ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ
ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ
ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ
Ιερά Μητρόπολις Αιτωλίας & Ακαρνανίας.
Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου Κατούνας.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Την Τετάρτη 14
Σεπτεμβρίου η Εκκλησία μας Εορτάζει την Παγκόσμιο Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού
Σταυρού. Αυτή τη Μεγάλη ημέρα θα έχουμε την ιδιαιτέρα τιμή και ευλογία να Ιερουργήσει
στον Ναό μας ο Σεβασμιώτατος
Μητροπολίτης Ναυπάκτου & Αγίου Βλασίου κ. κ. ΙΕΡΟΘΕΟΣ τοποτηρητής της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας &
Ακαρνανίας.
Εκ του Ιερού Ναού
ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ και ώρα 7:00 π.μ. θα τελεσθεί Πανηγυρική Θεία Λειτουργία εορτής του Γεννεθλίου της Παναγίας μας όπου είναι αφιερωμένη η Ιερά Μονή.
Ι Ε Ρ Α Π Α Ν Η Γ Υ Ρ Ι Σ
ΤΕΤΑΡΤΗ 7 ΣΕΠΤΕΒΡΙΟΥ
7:00 πμ Όρθρος & Θεία Λειτουργία
17:00 Μυστήριον Ιερού Ευχέλαιου
18:00 Πανηγυρικός Εσπερινός
μετ’αρτοκλασίας και θείου κηρύγματος.
ΠΕΜΠΤΗ 8 ΣΕΠΤΕΒΡΙΟΥ
7:00 π.μ. Όρθρος &
Πανηγυρική Θεία Λειτουργία.
Κατa την διάρκεια των Ιερών
Ακολουθιών θα τίθονται προς προσκύνηση
Ιερά Λείψανα της Ιεράς Μονής.
Εκ
της Ιεράς Μονής
Η Ενορία του Αγίου Αθανασίου διοργανώνει
ΜΟΝΟΗΜΕΡΗ
ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ
Στις 26 Σεπτεμβρίου 2022 (Δευτέρα)
Ιερά Μονή ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ
ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΝΑ
ΠΕΜΠΤΗ 11 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Θεία Λειτουργία Ωρα: 7:30 έως 9:30 π.μ.
ΕΟΡΤΗ ΑΝΑΜΝΗΣΗΣ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ
(Εξωκκλήσι Αγίου Σπυρίδωνος Λουτρακίου
Κατούνας)
_____________________________________________________________________
Ιστορικό Εορτής.
Στις 11
Αυγούστου εκάστου έτους λιτανεύεται στην Κέρκυρα το σεπτό σκήνωμα του Αγίου
Σπυρίδωνος, σε ανάμνηση της θαυματουργικής επέμβασης του Αγίου το 1716 μ. Χ., ο
οποίος έδιωξε σε μία νύχτα τις χιλιάδες των Τούρκων εισβολέων και έτσι διέσωσε
το νησί της Κέρκυρας. Το 1716 η Κέρκυρα βρισκόταν στα χέρια των Βενετών, οι
οποίοι την κατείχαν από το 1386.
11 Αυγούστου:
Ανάμνηση Θαύματος Αγίου Σπυρίδωνα – Κέρκυρα
Ἔῤῥηξε παῖδας στρατιᾶς ἀλλοφύλων,
Πόλιν τ’ ἔσωσε Κερκύρας ὁ προστάτης.
Επειδή, λοιπόν, οι Τούρκοι κινούνταν απειλητικά προς την Κέρκυρα, τότε
στάλθηκε στο νησί ο Στρατηγός Ιωάννης Ματθίας Σούλεμπουργκ, προκειμένου να
παρακολουθεί τις στρατιωτικές κινήσεις των Τούρκων, οι οποίοι από το 1431
επιχειρούσαν, κατά καιρούς, να την καταλάβουν…
Οι επιθέσεις των Τούρκων
Οι Τούρκοι, λοιπόν, την 24η Ιουνίου του 1716, πραγματοποίησαν την πρώτη
τους επίθεση με επικεφαλής τον Καπουδάν Χοντζά πασά· «Οι σκληροί ούτοι επολιόρκησαν
εξαίφνης την πόλιν διά ξηράς και διά θαλάσσης. Αφού δε ήρχισεν ο βαρβαρικός
πόλεμος, με πύρ και με σίδηρον κατέθλιβον την πόλιν και τους πολίτες και μετά
παρέλευσιν πεντήκοντα ημερών, εν αίς σφοδραί μάχαι είχον γίνει, οι βάρβαροι
εβουλεύθησαν να συγκεντρώσωσι τάς δυνάμεις των, και να επανέλθωσιν κατά της
πόλεως Κερκύρας», αναφέρει η διήγηση των θαυμάτων του Άγιου Σπυρίδωνος.
Ωστόσο, σύμφωνα με τη διήγηση, ο λαός της Κέρκυρας, αν και είχε μεγάλη
αγωνία και ανείπωτο ψυχικό πόνο, δεν απελπίστηκε. «Πάντες δε οι πιστοί με
στεναγμούς και δάκρυα εν νυκτί και ημέρα, τον Ιεράρχην ικέτευον», και πράγματι,
οι προσευχές και οι δεήσεις των κατοίκων του νησιού εισακούστηκαν. «Ότε δε τα
των Αγαρηνών στρατεύματα, επανήλθον προς επίθεσιν εις το ακρότειχον της πόλεως,
μετ’ ολίγον πολλοί εξ αυτών κακοί κακώς ηφανίσθησαν, και διά των πρεσβειών του
Ιεράρχου διεσκορπίσθησαν.
Η Ουράνια στρατιά του Αγίου Σπυρίδωνα
Μετά τούτο δε μεγαλυτέραν σκληρότητα και
απάνθρωπον φόνον έπνεον οι βάρβαροι επαπειλούντες εναντίον της πόλεως άλλην
επιδρομήν και πανάλεθρον αιχμαλωσίαν και θάνατον. Αι δεήσεις δε και αι
προσευχαί από τους πιστούς δεν έλειψαν, διά των οποίων μετά πολλής ευλαβείας,
επεκαλούντο την του κοινού Πατρός προστασίαν και σκέπην διό και του σκοπού δεν
απέτυχον. Ενώ λοιπόν οι Κερκυραίοι περιέμενον την εκ των βαρβάρων παντελή
απώλειαν, φαίνεται, όρθρου βαθέος, προς τους εχθρούς ο μέγας πατήρ ημών Σπυρίδων μετά πλήθους
στρατιάς ουρανίου καί, επέχων εις την δεξιάν αστραπόμορφον ξίφος, εδίωκε με
θυμόν αυτούς. Τοιούτον λοιπόν παράδοξον ιδόντες οι Οθωμανοί στρατιώται, ευθύς
ετράπησαν εις φυγήν, και συγκρουόμενοι μεταξύ των εφοβούντο μήπως αοράτως
πληγωθώσιν.
Έφυγον λοιπόν και συνετρίβησαν από φόβον, άνευ πολέμου, ή πυρός, ή
μαχαίρας, ή άλλου τινός διώκοντος, ειμή μόνης της αοράτου δυνάμεως του σωτήρος
ημών Θεού, διά των θερμοτάτων ευχών του θαυματουργού Σπυρίδωνος. Αφού λοιπόν
ανεχώρησαν τα πεζικά και ιππικά τάγματα, απέπλευσε και ο στόλος αυτών έτσι δε
διέμενεν ελευθέρα η Κέρκυρα. Το δε πρωΐ ενώ περιέμενον οι πολίται την συνήθη
μάχην, δεν είδον ουδένα, ειμή σιωπήν και ησυχίαν.
Περίεργοι λοιπόν επελθόντες εις τάς σκηνάς των εχθρών, εννόησαν το θαύμα·
και σκιρτώντες μετ’ ευφροσύνης, ηγάλλοντο διά το καινόν και παράδοξον επειδή
όχι μόνον τους έβλεπον τους Ισμαηλίτας φεύγοντας, αλλά και τα υπάρχοντα αύτών
ελαφυραγώγησαν εκείνοι δε και ενώ έφευγον, αναφανδόν ωμολόγουν, ότι από τινα
σεβάσμιον μοναχόν, δηλαδή τον Σπυρίδωνα, ός τις άνεφάνη εις τον αιθέρα με
ένδοξον στόλον στρατιάς ουρανίου, ετράπησαν εις ταχυτάτην φυγήν. Έδραμον δε
πάντες μετ’ ευλαβείας, εις τον του αγίου ναό, δοξάσαντες τον Θεόν και
ευχαριστούντες τον Ιεράρχην».
Η ήττα των Τούρκων
Η πολιορκία των Τούρκων, που άρχισε στις
24 Ιουνίου, έληξε τα ξημερώματα της 11ης Αυγούστου του 1716, με
θαυματουργική επέμβαση του Αγίου Σπυρίδωνος, αφού, καθόλη τη νύχτα της 10ης
Αυγούστου, ο Άγιος, ο οποίος κατάγεται από την πατρίδα μας Κύπρο, με την
παρουσία αγγελικών δυνάμεων, κατατρόπωνε τους εχθρούς. Το θαυμαστό αυτό σημείο
της Χάρης του Θεού ανάγκασε τους Ενετούς να αναγνωρίσουν τον Άγιο ως ελευθερωτή
της Κέρκυρας. Κατόπιν, με απόφαση του Βενετού Γενικού Καπιτάνου Ανδρέου Πιζάνη,
καθιερώθηκε όπως κατά την 11η Αυγούστου να γίνεται Λιτανεία του ιερού
σκηνώματος του Αγίου Σπυρίδωνος, πολιούχου της Κέρκυρας.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ἐπέστης καὶ ἔσωσας. ἐπιδρομῆς χαλεπῆς, τὴν νῆσον σου Κέρκυραν, τὴν προσπεσοῦσαν
θερμῶς, τὴ θεία πρεσβεία σου. Ὅθεν θαυματοφόρε, Ἱεράρχα Σπυρίδων, ἀΐνον
εὐχαριστίας, σοὶ προσάδοντες πίστει, δεόμεθα τοῦ ρύεσθαι ἀεί, ἠμᾶς ἐκ πάσης
θλίψεως.
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΚΑΤΟΥΝΑΣ
Η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει με τον πλέον λαμπρό τρόπο την Κοίμηση της Θεοτόκου, με τον Λαό να αποδίδει τις πρέπουσες τιμές στο Ιερό πρόσωπο της Παναγίας, της Μητέρας και προστάτιδας πάντων των Χριστιανών.
Αμέτρητα είναι τα ονόματα, ή «Θεοτοκωνύμια» όπως λέγονται, που έχει δώσει ο λαός στην Παναγία. Μέχρι στιγμής υπολογίζεται πως ξεπερνούν τα 500. Άλλα βγαλμένα από ύμνους, άλλα από τον τόπο που βρίσκεται κάποιος Ναός ή Μοναστήρι κι άλλα εξαιτίας του τρόπου που έχει αγιογραφηθεί.
Η Παναγία κατέχει πρωταρχική θέση στην τιμή και στον σεβασμό των χριστιανών σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Της έχουν αφιερώσει μεγαλοπρεπείς εκκλησίες και ταπεινά ξωκλήσια. Την αποκαλούν Θεοτόκο, αλλά της έχουν δώσει και πολυάριθμα προσωνύμια.
Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, είτε νησιωτική είτε ηπειρωτική, απαντώνται εφευρετικά και παράξενα ονόματα της Παναγίας.
Τα πολυάριθμα “Θεοτοκωνύμια” επιβεβαιώνουν αφενός την άρρηκτη και δυνατή συναισθηματική σχέση του Λαού με την Παναγία και αφετέρου την πρωταρχική θέση που κατέχει στη ζωή του κάθε Χριστιανού, ως μεσίτρια προς τον Χριστό, επικαλούμενοι τις πρεσβείες της σε κάθε στιγμή της ζωής τους. Η σημασία και η αξία προς το Ιερό πρόσωπο της Παναγίας έχει άμεση σχέση ως προς το ρόλο της στη Σωτηρία του κόσμου: η Μαρία έγινε το σκεύος εκλογής για να γίνει ο Θεός άνθρωπος και να διασωθεί το ανθρώπινο γένος και ο κόσμος από τη φθορά του θανάτου.
Γι' αυτό ακριβώς συμβολίζει η εορτή της Κοίμησης, την καταπάτηση του Θανάτου, γι αυτό και τιμάται ως το Πάσχα του καλοκαιριού.
Μερικά από τα εκατοντάδες ονόματα που της έχουν δοθεί, άλλα γνωστά και άλλα άγνωστα είναι:
Αγία Σκέπη, Αγίου όρους, Αγνή, Αιματούσα, Ακαθή,Ακατάβλητος, Ακατάφλεκτη, Ακήραση, Ακρωτηριανή, Αλανιώτισσα, Αλεξανδριανή, Αλεπινή, Αλλοιώτισσα, Αματίτση, Αμεμπτος, Αμόλυντος, Αμωμη, Ανασσα, Αξιον Εστί, Απειρόγαμος, Αρακιώτισσα, Αρβανίτισσα, Αρχαγγελιώτισσα, Αχειροποίητος, Βατοπεδινή, Βηματάρισσα, Βλαχέρνα, Βλέπουσα, Βουνού, Βουρνιώτισσα, Βρεφοκρατούσα, Βρεχούσα, Γαλακτοτροφούσα, Γαλανή, Γερόντισσα, Γιάτρισσα, Γοργοεπήκοος, Γουμένισσα, Γουμερά, Γρηγορούσα, Δακρυρροούσα, Δεξιοκρατούσα, Δέσποινα, Διακονούσα, Δόβρα, Δουβέργαινα, Δακρύβρεχτος, Εγγυήτρια, Εκατονταπυλιανή, Εκκλησιάρχουσα, Ελεημονήτρια, Ελαιοβρύτισσα, Ελεοβρύτης, Ελεούσα, Ελευθερώτρια, Ελπιδοφόρα, Ελωνα, Ενθρονη, Εξακουστή, Εξοχική, Επισκοπιανή, Επουράνιος, Επταβηματούσα, Ερυπιανή, Εσφαγμένη, Ευαγγελίστρα, Εύσπλαχνος, Ζωοπηγή, Ηγουμένη, Θαλασσομαχούσα, Θεοδόξαστη, Θεοκόσμητη, Θεομητροπρεπεστέρα, Θεοσκέπαστη, Θεοτόκος, Θεόφραστος, ιΙεροσολυμίτισσα, Καθρέπτης, Κακαβιώτισσα, Καλαμιώτισσα, Καμπιώτισσα, Κανάλα, Καρδιοβαστάζουσα, Καρδιώτισσα, Καρποφορούσα, Καρύπη, Καστριανή, Κεχαριτωμένη, Κεχρινιώτισσα, Κλεισούρας, Κορκοδειλιά, Κορυφή, Κορφιάτισσα, Κοσμοπόθητος, Κοσμοσωτείρα, Κοσυφοίνισσα, Κότσικα, Κουκουζέλισσα, Κουμπελίδικη, Κυρά Ξένη και κυρία των Αγγέλων, Λαοδηγήτρια, Λιβαδιώτισσα, Μαγαζιώτισσα, Μαγδαληνή, Μαλεβή, Μαρία, Μαυριώτισσα, Μαυρομμάτα, Μαχαιρωμένη, Με τους κρίνους, Μεγαλόχαρη, Μεσοσπορίτισσα, Μητέρα, Μητέρα Θεού επί τον θρόνο, Μολυβδοσκέβαστη, Μυρτιδιώτισσα, Νάπα, Νέα, Νυμφοτόκος, Ξηροκαμπίτισσα, Οδηγήτρια, Ολυμπιώτισσα, Ουρανού και Γης, Παμμακάριστος, Πανάχραντος, Παντάνασσα, Παντευλόγητη, Πάντιμος, Πάντων χαρά, Παραμυθία, Παρηγορήτρα, Παρθένα, Παμμακάριστος, Πλατυτέρα, Πορταϊτισσα, Πορτιανή, Πρέσβειρα, Προσηγορία, Προσίστισσα, Προστάτρια, Προσφυγιά, Προυσιώτισσα, Ρόδο το Αμάραντο, Ρουμελιώτισσα, Σεπτεμβριανή, Σκάλα του Ουρανού, Σκαλωτή, Σουμελά, Σπηλιώτισσα, Στεφάνα, Σωτήρα, Ταξιδιάρα, Τήνου, Τιμιωτέρα, Τριχερούσα, Τρυφερούσα, Τσαμπίκα, Υπέρμαχος, Φαρμακολύτρα, Φιδιότισσα, Φιδοττοταμιανή, Φιδούσα, Φοβερά Προστασία, Χοζοβιώτισσα, Χρυσοδαφνιώτισσα, Χρυσοπηγή.
Παναγία η Γουμένισσα (Γουμένισσα), Παναγία η Γιάτρισσα (Ι.Ν. Αγίου Θεράποντος Κιλκίς), Παναγία η Φιλαδελφιώτισσα (Ν. Φιλαδέλφεια), Παναγία η Αρβανίτισσα (Μάνδρες) εορτάζονται αναλόγως και στο νομό μας ενώ πανηγυρίζουν οι Ιεροί Ναοί Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κιλκίς, Δροσάτου, Επταλόφου, Πεδινού, Κεντρικού, Αγίου Μάρκου, Ξηρόβρυσης, Ακροποταμιάς, Μ. Αποστόλων και Καστανιών.
Η Παναγιά μας, να σκέπει τα βήματα μας. Χρόνια Πολλά!
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΚΑΤΟΥΝΑΣ ΚΑΘΕ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΣΤΙΣ 7 μ.μ. ΑΠΟ 1 ΈΩΣ 13 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΘΑ ΤΕΛΕΙΤΑΙ Η ΜΙΚΡΗ ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΣ.
 |
| Ιερά Μονή Αγ. Παρασκευής Μπόϊκον ή Λόγγου. |
 |
| Ι.Ν. Αγ. Παρασκευής Κατωμερήσια Κατούνας |
Εκ του Ιερού Ναού.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
ΤΕΤΑΡΤΗ 20 ΙΟΥΛΙΟΥ
ΏΡΑ:7:00 π.μ. Όρθρος & Πανηγυρική Θεία Λειτουργία στο Εξωκκλήσι της ενορία μας επ'ονόματι του Αγίου ενδόξου προφήτου Ηλία του Θεσβίτου.
Ο μέγας Γέρων όσιος Σωφρόνιος ο Αθωνίτης τονίζει το αυτονόητο για έναν συνεπή χριστιανό: τη ζωή του δεν μπορεί να τη στηρίξει πουθενά αλλού στον κόσμο τούτο πέραν της αποκάλυψης που ο Ίδιος ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο, σε αρχικό στάδιο με την πρώτη Διαθήκη κι έπειτα στο τέλειο στάδιο με την Καινή Διαθήκη εν προσώπω Ιησού Χριστού. Κάθε τι με άλλα λόγια που δεν στηρίζεται στον αιώνιο λόγο του Θεού δεν μπορεί να θεωρηθεί από έναν χριστιανό ως στέρεα βάση για να «κανονίζει» τις σκέψεις και τους λογισμούς του, τα συναισθήματά του, τις όποιες ενέργειές του, τα λόγια του. «Χριστιανός είναι μίμημα Χριστού όσο είναι δυνατόν στον άνθρωπο στα λόγια, στα έργα, στους λογισμούς» κατά τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακος. Κι αυτό γιατί ο άνθρωπος όχι μόνο είναι πλασμένος «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Θεού», συνεπώς ό,τι στοιχεί σ’ Εκείνον είναι το όντως φυσιολογικό γι’ αυτόν, αλλά και γιατί μετά την πτώση του στην αμαρτία εκείνο που τον προσδιορίζει είναι τα σαρκικά πάθη και οι εμπαθείς κλίσεις της καρδιάς του, που σημαίνει ότι αν στηριχθεί σ’ αυτά θα άγεται και θα φέρεται κυριολεκτικά ως φτερό στον άνεμο, κάτι που το διαπιστώνουμε καθημερινώς και στους εαυτούς μας και στους πολλούς από τους συνανθρώπους μας.
Ακόμη και την «επιστημονική ψυχολογία» λέει ο άγιος πρέπει κανείς να αποφύγει. Γιατί και αυτής οι λόγοι είναι «αμφίβολοι». Και δεν εννοεί ο όσιος Γέρων ότι πρέπει να διαγραφεί η σημασία και η βοήθεια της ψυχολογίας στα προβλήματα του ανθρώπου – πολλοί άνθρωποι έχουν βοηθηθεί και βοηθούνται από τους συγκεκριμένους επιστήμονες – αλλά να σταθεί κανείς με επιφύλαξη σ’ εκείνους τους ψυχολόγους «που αφιερώθηκαν ειδικά στην ψυχολογία ως επιστημονική προσπάθεια κατανοήσεως του Είναι του Θεού και του νοήματος της υπάρξεως». Για τον λόγο ακριβώς ότι υπερβαίνουν την κοσμική και οριζόντια διάσταση της επιστημονικής ενέργειας και προσδίδουν σ’ αυτήν μεταφυσικές και θεολογικές διαστάσεις – ακυρώνουν μόνοι τους οι συγκεκριμένοι την ίδια την επιστήμη τους. Ποιος επιστήμονας μπορεί να θεωρηθεί πράγματι τέτοιος αν αρχίζει να φιλοσοφεί και να μιλάει για Θεό και νόημα της υπάρξεως, κάτι που προσιδιάζει στη θρησκευτική πίστη και τη Θεολογία;
Λοιπόν, για έναν χριστιανό το μόνο θεμέλιο της ζωής του είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός και η Αποκάλυψη που έφερε. «Ουδείς δύναται θείναι άλλον θεμέλιον» κατά τον λόγο του αποστόλου Παύλου «παρά τον κείμενον, ος εστιν Ιησούς ο Χριστός». Οπότε κάθε λόγος του Κυρίου συνιστά όντως αποκάλυψη, άνοιγμα και εξήγηση μίας κρυμμένης πραγματικότητας που διέφευγε από τον άνθρωπο, λόγω του σκοτασμού που έφερε στον νου και τη διάνοιά του η αμαρτία. «Εκείνος εξηγήσατο». Κι η μόνη δύναμη με την οποία μπορεί κανείς να οικειωθεί την πραγματικότητα αυτή, η δύναμη διανοίξεως των πνευματικών του οφθαλμών, είναι η πίστη. Ποια πίστη όμως; Όχι εκείνη που ο άνθρωπος απλώς φαντάζεται κάτι, αλλά εκείνη που μεταθέτει τον άνθρωπο στο σημείο που υποδεικνύει ο ενανθρωπήσας Θεός. Γιατί κατά τον Κύριο πιστεύει κανείς όταν αρχίζει να μετανοεί, που σημαίνει να επιστρέφει αδιάκοπα προς τον Θεό που είναι Αγάπη.
Η πίστη δηλαδή συνιστά απεγκλωβισμό από την κατάσταση του εγωισμού και της αμαρτίας, κυριολεκτικά «θάνατο» για ό,τι εμπαθώς δένει τον άνθρωπο με τα στοιχεία του κόσμου τούτου. «Όποιος θέλει να με ακολουθήσει – είπε – ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει τον σταυρό του και ας με ακολουθήσει». Δεν είναι εύκολο, όπως διαρκώς εξαγγέλλει η Γραφή και η Εκκλησία μας, να είναι κανείς χριστιανός. Απαιτείται διαρκής αγώνας και πάλη ώστε ο πιστός να βρίσκεται εκεί που είναι ο αρχηγός της πίστεως – «όπου είμαι Εγώ εκεί θα είναι και ο διάκονός μου». Αν δεν υπάρχει η αδιάκοπη και αέναη αυτή ένταση που «σβήνει» κάθε άλλη αγάπη του πιστού, τότε δεν μιλάμε για αληθινή πίστη, ίσως να πορεύεται κανείς με την πίστη και των ίδιων των δαιμόνων. Ο απόστολος Παύλος την ένταση αυτή που ο ίδιος ο όσιος Σωφρόνιος τη χαρακτήριζε ως «τεταμένη χορδή» την εκφράζει με τη μοναδική φράση «πίστις δι’ αγάπης ενεργουμένη», η πίστη ζωντανεύει και ενεργοποιείται μόνο με την αγάπη. Γι’ αυτό και είναι «νεκρή» κατά τον άγιο Ιάκωβο η πίστη αυτή χωρίς την αγάπη. Γιατί δεν συνοδεύεται «από τα έργα».
Και βλέπουμε ότι ο άγιος Σωφρόνιος λέει το ίδιο πράγμα χρησιμοποιώντας απλώς διαφορετική διατύπωση. «Η πίστη είναι η ικανότητα που παράγει εσωτερική ενέργεια και νικά την αρρώστια» – είναι η λειτουργία της χάρης του Θεού που συνεργάζεται με τη δύναμη της ανθρώπινης θέλησης και κάνει τον άνθρωπο παντοδύναμο, «είναι η ενεργή φανέρωση της δυνάμεως του Θεού μέσα μας». Αναφέρεται ο άγιος σε όλους μας, γιατί λίγο πολύ ο καθένας από κάποια αρρώστια ταλαιπωρείται, που συχνά «παραδινόμαστε στην αρρώστια και χάνουμε κάθε κουράγιο στην πάλη με αυτήν». Τι επισημαίνει ο άγιος; Την ολιγοπιστία ή και την απιστία που μας καταλαμβάνει, για τον απλούστατο λόγο ότι θέτουμε την αρρώστια ενώπιόν μας ως αξεπέραστο Όρος, δηλαδή κάνουμε πέρα τον Μόνο που όντως υπέρκειται των πάντων και είναι ο Χριστός. «Μη φοβηθείτε – λέει ο Ίδιος – από αυτούς που σκοτώνουν το σώμα σας αλλά δεν μπορούν να κάνουν τίποτε στην ψυχή σας». Κι είναι η ίδια απάντηση που έδωσε ο Κύριος και στον μέγα απόστολό Του Παύλο. Στην παράκλησή του να του άρει την αρρώστια που τον κατέβαλλε: «τρεις φορές παρακάλεσα τον Κύριο να με θεραπεύσει», Εκείνος αρνήθηκε. «Σου αρκεί η χάρη μου», του λέει. «Γιατί η δύναμή μου φτάνει στην ολοκλήρωσή της μέσα από ασθένειες και αδυναμίες».
Οπότε η πίστη στον Χριστό, ενεργούμενη από τον εσωτερικό αγώνα της αγάπης προς τον συνάνθρωπο, φέρνει συχνά και την ίαση, «μεταθέτει και βουνά» – η αρρώστια δεν μπορεί ποτέ να θεωρηθεί το απόλυτο φόβητρο για τον χριστιανό, να τον κάνει δηλαδή να θολώσει τη διάνοιά του διαγράφοντας Εκείνον. Ο χριστιανός σε όποια κατάσταση δεν πρέπει να χάνει από μπροστά του την εικόνα του Χριστού. «Οι οφθαλμοί μου διά παντός προς τον Κύριον» και «προωρώμην τον Κύριον ενώπιόν μου διά παντός». Κι έχοντας την όραση αυτή πάντοτε εμπρός του αποδέχεται είτε την υγεία είτε την αρρώστια ως φυσικές πραγματικότητες που και οι δύο εν πίστει μπορούν να τον προαγάγουν πνευματικά. Γι’ αυτό και μιλάει ο άγιος για «περιπτώσεις ιάσεως», η πίστη δηλαδή φέρνει πολλές φορές την ίαση, αλλά και να μην τη φέρει ξέρει ο πιστός ότι η ασθένεια όπως είπαμε στην περίπτωση του αποστόλου Παύλου λειτουργεί ως το «ένδυμα» της δυνάμεως Εκείνου που οδηγεί με την υπομονή στην τελείωση – μία υψηλότερη βαθμίδα ίσως της πίστεως. Από την άποψη αυτή η αληθινή πίστη ποτέ δεν εκπίπτει στην «αδιάκριτη» μορφή της, σαν εκείνους τους νεοφώτιστους ιθαγενείς που επίσης μνημόνευε ο άγιος Αθωνίτης Γέρων που μόλις είχαν βαπτιστεί πίστεψαν γυρίζοντας στο χωριό τους ότι μπορούν χωρίς λόγο να περάσουν μέσα από ένα ποτάμι και όχι από τη γέφυρα – ένας «εκπειρασμός» του Κυρίου. Και πνίγηκαν όλοι.
pgdorbas.blogspot.com
