Ο Πρόεδρος, το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο, η Φιλόπτωχος Διακονία και το προσωπικό του Ιερού Ναού Αγίου Αθανασίου Κατούνας Εύχονται σε όλους Χριστός Ανέστη - Αληθώς Ανέστη!

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

 

Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου Κατούνας

 

                                                       

                                                       Εν Κατούνη τη 24^η Απριλίου 2022                 

                                                                     ΠΑΣΧΑ 2022

 

Ἀγαπητοί μου Αδερφοί,

Μᾶς ἀξίωσε ὁ Θεός καί Πατέρας μας νά φτάσουμε καί φέτος σέ αὐτήν  τήν εὐλογημένη καί γλυκιά νύχτα,  νά γιορτάσουμε ὡς Ἐκκλησία, ὡς τέκνα Θεοῦ τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ μας. Ὅλα εἶναι  χαρούμενα καί φωτισμένα ἀπόψε, ὅλα εἶναι λουσμένα στό ἀνέσπερο φῶς τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ μας.

          Σύνολη ἡ ὑμνολογία τῆς ἀποψινῆς Ἀκολουθίας μιλάει θεόπνευστα γιά τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἀλλά καί γιά τήν ἀνάσταση ὅλων μας. Αὐτή τήν κοινή ἀνάσταση  ἄλλωστε προεμήνυσε ὁ Χριστός μέ τήν ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου, τήν ὁποία ἔρχεται καί ἐπισφραγίζει τώρα μέ τή δική Του Ἀνάσταση. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ ἐγγύηση γιά τήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, γιά τήν ἀνάσταση ὅλων τῶν ἀνθρώπων.

          Ὅλη ἡ Ἁγία Γραφή -Προφῆτες, Εὐαγγέλια, Ἀπόστολοι - μιλάει γιά τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Οἱ Προφῆτες ἰδιαίτερα ζοῦσαν γι' αὐτή τή στιγμή καί κρατοῦσαν τήν ἐλπίδα τοῦ περιούσιου λαοῦ ζωντανή. Ἄς τό προσέξουμε αὐτό, ἀγαπητοί μου χριστιανοί.  Ὁ ἀπόστολος Παῦλος εἶναι ξεκάθαρος: Ἄν ὁ Χριστός δέν ἀναστήθηκε, τότε μένει χωρίς περιεχόμενο καί χωρίς νόημα ἡ πίστη τῆς Ἐκκλησίας. Καί μέ ἀπόλυτη βεβαιότητα καταθέτει: « Νυνί δέ Χριστός ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο »(Α’ Κορ. 15, 20).  Ὁ Χριστός μέ τήν Ἀνάστασή Του ἔγινε ἡ αἰτία καί ἡ ἀρχή, γιά νά ἀναστηθοῦν ὅλοι οἱ κεκοιμημένοι. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μᾶς δίνει τό δικαίωμα νά μή μιλοῦμε πλέον γιά νεκρούς ἀλλά γιά κεκοιμημένους, γιατί ἡ πίστη μας στόν Ἰησοῦ Χριστό μᾶς μπολιάζει στήν ἐλπίδα τῆς κοινῆς ἀναστάσεως, πού ἐγγυᾶται ἡ δική Του Ἀνάσταση. Γι' αὐτό καί δέν λέμε « Ἀνάστασιν Χριστοῦ πιστεύοντες » ἀλλά « Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι ». Αὐτό ἀκριβῶς ἔζησαν  καί οἱ γυναῖκες, ὅταν ἄκουσαν ἀπό τόν ἄγγελο "μετά νεκρῶν τί ζητεῖτε ὡς ἄνθρωπον;". Ὁ Δημιουργός τῆς ζωῆς δέν μποροῦσε νά παραμείνει στόν τάφο, γιατί ἑκούσια βάδισε πρός τόν θάνατο καί τόν νίκησε.

          Αὐτή ὅμως τή νίκη καθόλου  δέν τήν εἶχε ἀνάγκη. Αὐτήν τή νίκη τήν κάνει δῶρο σέ μᾶς, ὅπως δῶρο μᾶς ἔκανε καί τή ζωή.  Γι΄ αὐτή δημιούργησε τόν ἄνθρωπο, γιά τή ζωή. Ἀκόμη καί ὅταν ὁ θάνατος ἔκανε τήν ἔμφανισή του μέ τή δική μας ἀστοχία, καί πάλι ὁ Θεός μᾶς κυνήγησε, γιά νά μᾶς ξαναδώσει αὐτό πού μόνοι μας χάσαμε. Μέ τήν Ἀνάστασή Του ἐπισφραγίζει αὐτή τήν ἀγάπη Του καί παίρνει τήν ἀνθρώπινη φύση καί τή συνανασταίνει καί τήν ἀποκαθιστᾶ στό μεγαλεῖο, γιά τό ὁποίο τήν ἔπλασε. Γι' αὐτό καί  ἡ ἀγάπη θά ἀποτελέσει τό κριτήριο πού θά κρίνει τή δική μας βιοτή.

          Ἕναν τελευταῖο λόγο, ἀγαπητοί μου χριστιανοί: Πάσχα δέν εἶναι μόνο τά ἐξωτερικά στολίδια. Ἄς μή μείνουμε σέ αὐτά, πού δέν γεμίζουν ἄλλωστε τήν καρδιά μας. Ὡς Χριστιανοί εἴμαστε πλασμένοι γιά ἐτούτη τή χαρά, τή χαρά πού δίνει  ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας.  Ἄς συνεχίσουμε λοιπόν νά ζοῦμε μέσα στίς δύσκολες  συνθῆκες πού μᾶς ἐπιβλήθηκαν χωρίς νά χάνουμε τό θάρρος μας! Κοντά στόν Ἀναστημένο Χριστό τά δύσκολα γίνονται εὔκολα καί τά δυσβάστακτα ἐλαφριά. Μαζί ὅμως μέ τόν Κύριό μας, ὄχι μόνοι. Μόνοι θά γονατίσουμε. Ἄς προχωροῦμε στή ζωή  ἔχοντας ὡς ὁδηγό τόν Ἀρχηγό τῆς ζωῆς! Αὐτόν πού  τόσο μᾶς ἀγάπησε καί νίκησε τόν θάνατο γιά μᾶς.  Καί ἄς ἀναφωνήσουμε μέ τή βεβαιότητα τοῦ ἀποστόλου Παύλου :

Χριστός Ἀνέστη!  Ἀληθῶς Ἀνέστη ὁ Κύριος!

 

Μέ ἀναστάσιμες εὐχές καί εὐλογίες

Διάπυρος πρός τόν Ἀναστάντα Κύριο εὐχέτης.

Ο Εφημέριος Ι.Ν. Αγ. Αθανασίου Κατούνας 

Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Κελεπούρης

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Κατ' οίκον διανομή «Δεμάτων Αγάπης» προς τους ενδεής αδελφούς μας από τον Ι.Ν. Αγίου Αθανασίου Κατούνας για το ΠΑΣΧΑ.

 

Σήμερα Μ. Πέμπτη με τη βοήθεια του Θεού και του Αγίου μας Αθανασίου, μοιράστηκαν από τον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Κατούνας, κατ΄οίκον «Δεμάτα Αγάπης» στους οικονομικά ασθενείς συνανθρώπους μας. 

Το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο και το φιλόπτωχο ταμείο του Ιερού Ναού μας, απευθύνει δημόσια θερμότατες ευχαριστίες στους ανθρώπους που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της εκκλησιάς μας και προσέφεραν τα δέματα και το κρέας (αρνί).

Ευχαριστούμε, τα καταστήματα της ενορίας μας ( κρεοπωλεια, café, ζαχαροπλαστεία, super markets, mini markets ), τις κυρίες της φιλοπτώχου διακονίας, που ετοίμασαν τα δέματα, τους εθελοντές μας που έκαναν τη διανομή στα σπίτια και σε όλους όσους συνέβαλαν ώστε να πραγματοποιηθεί και εφέτος, με όλες τις ευνόητες δυσκολίες, η προσφορά «Δεμάτων Αγάπης» στους δοκιμαζόμενους οικονομικά αδελφούς μας, για να ζήσουμε όλοι μαζί ΠΑΣΧΑ. 

Η Εκκλησία μας πρέπει να είναι και είναι κοντά στους ανθρώπους οι οποίοι έχουν ανάγκη, όχι μόνο Πνευματική, αλλά και υλική, ειδικά σε αυτές τις Δύσκολες εποχές τις οποίες ζούμε.  

Ευχαριστούμε όλους και Ευχόμαστε Καλή Ανάσταση!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ανακοίνωση: Τη Δευτέρα του Πάσχα θα τελεσθούν δύο αναστάσιμες Θείες Λειτουργίες στην ενορία μας.

 

Ι.Μ. ΠΑΝΑΓΙΑΣ ¨ΑΓΙΑΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ¨

______________________________________

Εξωκκλήσι αγ. Γεωργίου ( Βελαώρας )

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΚΑΤΟΥΝΑΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Τη Δευτέρα του Πάσχα ( Διακαινησίμου ) στην ενορία μας θα τελεσθούν δύο Θείες Λειτουργίες. Ανάμνηση του Γεγονότος της Ιστορικής Μάχης στην Ιερά Μονή Παναγίας ¨Αγίας Δευτέρας¨  &  Εορτή του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου.

·   Στην Ιστορική Ιερά Μονή Παναγίας ¨Αγίας Δευτέρας¨.                                      Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία ώρα: 7:30 π.μ.

·   Εξωκκλήσι Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου ( Βελαώρας ).                                Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία ώρα: 7:30 π.μ.

 

                                                                     Εκ του Ιερού Ναού

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Μεγάλη Εβδομάδα στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Κατούνας ( Πρόγραμμα ). ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ & ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

 

Έχουμε μία μοναδική και ευλογημένη ευκαιρία την φετινή Μεγάλη Εβδομάδα. Να βιώσουμε τα μεγάλα γεγονότα των Παθών του Κυρίου. Αρκεί να το θέλουμε! Οι ιερές ακολουθίες, τα Ευαγγελικά αναγνώσματα και οι κατανυκτικοί ύμνοι της Μεγάλης Εβδομάδας θα μας βοηθήσουν στο να ζήσουμε τα θεία γεγονότα. Αλλά μόνο όταν συμπορευθούμε μαζί με τον Χριστό, την κεφαλή του Σώματός μας, της Εκκλησίας, στην πορεία προς το πάθος, την Σταύρωση και την Ανάσταση. Όταν συμμετάσχουμε σ΄ όλα τα μαρτύρια Του και δεν τα παρακολουθούμε σαν απλοί θεατές. Όταν καταλάβουμε ότι ο Χριστός τα υπέμεινε όλα για μας!

Το Σάββατο των Βαΐων εορτάζουμε την Ανάσταση του φίλου του Χριστού Λαζάρου για να μας προετοιμάσει για την μεγάλη και ζωηφόρο Ανάσταση του Ιησού Χριστού. Και ξεκινούν τα μεγάλα γεγονότα:

Την Κυριακή των Βαΐων θα μπούμε και εμείς «πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ Πάσχα» στα Ιεροσόλυμα, μαζί με τον Χριστό. Θα κρατήσουμε στα χέρια μας τα βάγια. Θα τα ανεμίσουμε στον αέρα και θα φωνάξουμε: «Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου».

Την Μεγάλη Τετάρτη, ευρισκόμενοι στην Βηθανία, θα πάμε στο σπίτι του Σίμωνος του λεπρού. Εκεί, θα μυρίσουμε το πολύτιμο μύρο, που θα χυθεί στα πόδια του Χριστού.

Την Μεγάλη Πέμπτη, θα καθίσουμε μαζί με τον Χριστό στο τελευταίο Δείπνο. Εκεί θα μας πει:  «Λάβετε, φάγετε· τοῦτό μού ἐστι τὸ σῶμα». Και θα μας δώσει το ψωμί που θα είναι πλέον το Σώμα Του. Έπειτα θα μας πει: «Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες· τοῦτό ἐστι τὸ αἷμά μου, τὸ τῆς καινῆς Διαθήκης». Και θα μας δώσει το κρασί που θα είναι πλέον το Αίμα Του.

Μετά, θα πάμε στον κήπο της Γεθσημανής για να προσευχηθούμε μαζί με τον Χριστό στον Θεό Πατέρα. Θα αγανακτήσουμε όταν δούμε τους άγριους ροπαλοφόρους έτοιμους να συλλάβουν τον Κύριό μας. Θα δαγκώσουμε τα χείλη μας, όταν ο προδότης Ιούδας θα Του δώσει το δόλιο φίλημα. Θα είμαστε μαζί με τον Χριστό όταν θα Τον δικάζουν. Στην αυλή του Άννα και του Καΐάφα. Στον λιθόστρωτο του Πιλάτου.

Την Μεγάλη Παρασκευή, θα πονέσουμε όταν ακούσουμε τους Εβραίους να φωνάζουν: «Σταύρωσον, σταύρωσον Αὐτόν». Θα πονέσουμε και με τους εμπαιγμούς των στρατιωτών με την κόκκινη χλαμύδα, με το ακάνθινο στεφάνι, τα αγκάθια του οποίου θα τρυπούν την κεφαλή του Κυρίου μας. Θα πάμε στον Γολγοθά. Θα σφιχθεί η καρδιά μας όταν δούμε τον Χριστό να λυγίζει κάτω από το χονδροκομμένο ξύλου του Σταυρού. Θα σφίξουμε τα χέρια μας από πόνο, καθώς θα ακούσουμε τους χτύπους των καρφιών. Και όταν θα πλησιάζει στο στόμα του Χριστού, ο σπόγγος με το ξύδι και την χολή, εμείς θα κλείσουμε τα μάτια μας. Θα κλάψουμε. Θα κλάψουμε δυνατά, όταν θα ακούσουμε τους Του λόγους: «Τετέλεσται. Πάτερ, εἰς χεῖρας σου παρατίθεµαι τὸ πνεῦµά µου». Θα Τον δούμε μετέωρο, μεταξύ ουρανού και γης, τον Χριστό μας χωρίς κάλλος, νεκρό.

- Όμως γιατί ο Χριστός τα έπαθε όλα αυτά; Γιατί προδίδεται, περιπαίζεται, μαστιγώνεται; Γιατί υπέμεινε τους εμπτυσμούς, τα κολαφίσματα, τις ύβρεις, τα καρφιά, την λόγχη; Γιατί καταδικάζεται; Γιατί σταυρώνεται; Γιατί ποτίζεται με όξος και χολή; Γιατί πεθαίνει και θάπτεται;

- Από αγάπη. Τόσο μεγάλη και απερίγραπτη είναι η αγάπη του Θεού, που κατεβαίνει στην γη, γίνεται άνθρωπος και πεθαίνει για τον άνθρωπο! «Ο Χριστός έγινε άνθρωπος, για να γίνουμε εμείς θεοί. Φανερώθηκε με ανθρώπινο σώμα, για να μπορέσουμε εμείς να έχουμε ορθή αντίληψη για τον αόρατο Πατέρα. Yπέμεινε την ατίμωση από τους ανθρώπους, για να κληρονομήσουμε εμείς την αθανασία» τονίζει ο Μέγας Αθανάσιος.

- Γιατί ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο;

- Από αγάπη και όχι από ανάγκη. Ο Θεός, όντας κοινωνία τριών προσώπων, κοινωνία ελευθερίας και αγάπης, μας έπλασε από αγάπη για να μας την μεταδώσει αυτήν την αγάπη. Το να αγαπάς σημαίνει να μοιράζεσαι. Δημιούργησε τον άνθρωπο για να τον έχει κοντά Του, να κοινωνεί μαζί Του. Αλλά ο άνθρωπος να μπορέσει να φθάσει σ΄ αυτήν την κοινωνία με την θέληση και την προσπάθειά του.

Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο, τον τίμησε με την δική Του εικόνα, δηλαδή την ελευθερία, το μυαλό και την λογική, τον τοποθέτησε στον Παράδεισο και του υποσχέθηκε πως εάν τηρούσε τις εντολές Του θα του χαρίσει την αιώνια ζωή. Αλλά ο άνθρωπος δεν άκουσε τον Θεό που τον δημιούργησε. Άκουσε το φίδι και έχασε τον Παράδεισο. Έτσι, έχασε και την αιώνια ζωή που του υποσχέθηκε ο Θεός. Ο Θεός όμως δεν μας ξέχασε. «Oὐ ἀπεστράφη τὸ πλάσμα Aὐτοῦ εἰς τέλος, ὅ ἐποίησεν, οὐδὲ ἐπελάθετο ἔργον χειρῶν Aὐτοῦ, ἀλλ΄ ἐπεσκέψατο πολυτρόπως διὰ σπλάγχνα ἐλέους Aὐτοῦ». Έστειλε Προφήτες, έκανε έργα δυνάμεως με τους Αγίους Του, μας έδωσε τον Νόμο για βοήθεια, έβαλε Αγγέλους φύλακες. Και όταν συμπληρώθηκαν τα χρόνια έστειλε τον Υιό Του, τον Χριστό. Ο Χριστός σαρκώθηκε από την αγία Παρθένο Μαρία, έζησε στον κόσμο, δίδαξε την αλήθεια και την αγάπη, έφερε το μήνυμα της ειρήνης και έδωσε εντολές που οδηγούν στον Θεό και την αιώνια ζωή. Και αφού μας καθάρισε με το νερό του Βαπτίσματος και μας αγίασε με το Άγιο Πνεύμα, έδωσε τον εαυτό Του αντάλλαγμα στον θάνατο. Κατέβηκε στον άδη πεθαίνοντας στον Σταυρό και αναστήθηκε την τρίτη ημέρα ετοιμάζοντας τον δρόμο για κάθε άνθρωπο να αναστηθεί από τους νεκρούς. Πάνω στο ξύλο του Σταυρού, σήκωσε τα πάθη και τις αμαρτίες του ανθρωπίνου γένους. Με τον θάνατό Του, νίκησε τον θάνατο και την απελπισία. Με την Ανάστασή Του, μας χάρισε την αιώνια ζωή και την αθανασία, μας έδωσε χαρά και στέριωσε τις ελπίδες μας. Μας έδειξε ότι υπάρχει και άλλος δρόμος! Ο δρόμος της ζωής. Γιατί ο θάνατος, η φθορά, η κακία και η αμαρτία δεν έχουν καμία δύναμη.

«Αυτός είναι λοιπόν ο προορισμός του ανθρώπου, προς τον οποίο απέβλεπε ο Θεός, όταν τον δημιουργούσε: η άφθαρτη ζωή. Σ' αυτήν θα φθάσει όταν απαλλαγεί το σώμα του από την φθορά και η θέλησή του από την αμαρτία» σημειώνει ο Άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας. Ο Χριστός μας έδειξε τον δρόμο και τον τρόπο με το ήθος και την ζωή Του, με τον Σταυρό και την Ανάστασή Του.

- Αυτήν την φορά θα ανεβούμε και εμείς στον σταυρό μας;

- Θα αρνηθούμε το εγώ μας;

- Θα συντρίψουμε τον παλαιό μας εαυτό;

- Θα θανατώσουμε τα αμαρτωλά μας πάθη;

- Θα συγχωρήσουμε όπως ο Χριστός;

- Θα αγαπήσουμε όπως Εκείνος;

- Θα πεθάνουμε θυσιαστικά μαζί Του;

Τότε, οπωσδήποτε και θα αναστηθούμε μαζί Του!

 

Καλό Πάσχα! Καλή Ανάσταση!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Γιατί λέμε την εβδομάδα πριν τη Μεγάλη, «βουβή» ή «κουφή»;

 

 

Αρκεί μια ματιά στα Λειτουργικά βιβλία της Εκκλησίας μας για να μας πείσει ότι, μόνο «βουβή» και «κουφή» δεν είναι η Εβδομάδα πριν τη Μεγάλη Εβδομάδα. Πώς, όμως, προκύπτει αυτός ο χαρακτηρισμός;

H έκτη και τελευταία εβδομάδα της Μεγάλης Σαρακοστής ονομάζεται «Εβδομάδα των Βαϊων». Για έξι μέρες πριν το Σάββατο του Λαζάρου και την Κυριακή των Βαϊων η λατρεία της Εκκλησίας μας ωθεί ν’ ακολουθήσουμε το Χριστό, καθώς πρώτος αναγγέλει το θάνατο του φίλου Του και κατόπιν αρχίζει το ταξίδι Του στη Βηθανία και στην Ιερουσαλήμ.

Στο κέντρο της προσοχής είναι ο Λάζαρος – η αρρώστεια του, ο θάνατός του, ο θρήνος των συγγενών του και η αντίδραση του Χριστού σ’ όλα αυτά.

Η τελευταία εβδομάδα δηλαδή περνάει με πνευματική περισυλλογή πάνω στην ερχόμενη συνάντηση του Χριστού με το θάνατο – πρώτα στο πρόσωπο του φίλου Του Λαζάρου, έπειτα στο θάνατο του ίδιου του Χριστού.

Πλησιάζει η «ώρα του Χριστού» για την οποία τόσο συχνά μιλούσε και προς αυτήν προσανατολιζόταν όλη η επίγεια διακονία Του.

Η ανάσταση του Λαζάρου έγινε για να βεβαιωθούμε για «Την κοινήν ανάστασιν». Είναι κάτι το συναρπαστικό να γιορτάζουμε κάθε μέρα για μια ολοκληρη εβδομάδα αυτή τη συνάντηση ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, που αργά αργά πλησιάζει, να γινόμαστε μέρος της, να νιώθουμε με όλο το είναι μας αυτό που υπονοεί ο Ιωάννης με τα λόγια του:»Ιησούς ως είδεν αυτήν κλαίουσαν και τους συνελθόντας… ενεβριμήσατο τω πνεύματι και ετάραξεν εαυτόν… και εδάκρυσεν» (Ιωάν. 11, 33-35).

Μέσα στη λειτουργική ορολογία, το Σάββατο του Λαζάρου και η Κυριακή των Βαϊων είναι η»έναρξη του Σταυρού». (Ι.Μ.Π).

Παρά ταύτα ο ευσεβής λαός μας αποκαλεί την εβδομάδα αυτή «κουφή» η «βουβή» με μοναδική δικαιολογία ότι την Εβδομάδα αυτή δεν τελούνται Ακολουθίες και ως εκ τούτου ούτε η καμπάνα σημαίνει.

Παλαιότερα αυτό εκαλλιεργείτο και από τους ίδιους τους ιερείς ως μια δικαιολογημένη ίσως προσπάθεια για λίγη ξεκούραση λίγο πρίν τον μεγάλο κόπο της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδος.

Το Τυπικό της Εκκλησίας μας, υπαγορεύει και αυτήν την Εβδομάδα τις Ακολουθίες που τελούνται καθ’ όλη την Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Δηλ. Μεσονυκτικό Όρθρο, Ώρες και Εσπερινό το πρωί,το Μεγάλο Απόδειπνο το απόγευμα, την Προηγιασμένη Θ.Λειτουργία την Τετάρτη και την Παρασκευή καθώς και το Μικρό Απόδειπνο με τον κανόνα του Αγίου Λαζάρου την Παρασκευή το απόγευμα.

Η μοναδική Ακολουθία που απουσιάζει είναι η Ακολουθία των Χαιρετισμών της Παναγίας, η οποία αποτελεί και την μοναδική χαρμόσυνη νότα στην πένθιμη περίοδο που διανύουμε.

Τό ότι δεν τελείται η χαρμόσυνη Ακολουθία των Χαιρετισμών την Εβδομάδα αυτή ίσως και να  οδήγησε σε αυτή την … παρεξήγηση.

Η τελευταία εβδομάδα της Σαρακοστής, αφού από την Κυριακή ξεκινά η Μεγάλη Εβδομάδα με την δική της νηστεία, είναι η τελική αποκάλυψη του νοήματος της Μεγάλης Σαρακοστής που είναι η μετάνοια, η νηστεία από την αμαρτία, η χαρμολύπη και η επαναβίωση του λατρευτικού στοιχείου της Εκκλησίας!

Ας φροντίσουμε να μην χάσουμε τα όσα έχει να μας προσφέρει και αυτήν την Εβδομάδα η Εκκλησία μας ξεφεύγοντας από επιπόλαιες και ανυπόστατες συμβουλές γύρω από την Λατρευτική μας ζωή.

Επίκαιρος και εύστοχος όπως πάντα ο λόγος του π.Μωυσέως του Αγιορείτου για τις Άγιες Αυτές και Μεγάλες Ημέρες. «Πάντα τη Μεγάλη Παρασκευή, να ‘σαι μόνος σαν το Χριστό προσμένοντας το τελευταίο καρφί, το ξύδι, τη λόγχη. Τις ζαριές ν’ ακούς ατάραχα στο μοίρασμα των υπαρχόντων σου, τις βλαστήμιες, τις προκλήσεις, την αδιαφορία. Πριν την Παρασκευή δεν έρχεται η Κυριακή, τότε λησμονάς τα μαρτύρια των δρόμων της Μεγάλης Παρασκευής της ζωής μας. Μην ξαφνιαστείς, μη φοβηθείς στ’ απρόσμενο σουρούπωμα.

Οι μπόρες του ουρανού δε στερεύουν. Η ξαστεριά θα ’ρθεί το Σαββατόβραδο. Τότε λησμονάς τα μαρτύρια των δρόμων της μεγάλης Παρασκευής της ζωής μας».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Τι σημαίνει πραγματικά Ελεημοσύνη; «Παντί τω αιτούντί σοι δίδου»

Ελεημοσύνη: Ο Ιησούς Χριστός λέει: «Παντί τω αιτούντί σοι δίδου».

Αυτό σημαίνει πως πρέπει να ευεργετούμε και να ελεούμε όλους, χωρίς να διακρίνουμε τους ανθρώπους από την κατάστασή τους, το κοινωνικό παρελθόν τους ή τη θρησκεία τους. Πρέπει να δίνουμε την ελεημοσύνη μας στον καθένα που την έχει πραγματικά ανάγκη.

 

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος λέει πως πρέπει να είμαστε σπλαχνικοί προς τους φτωχούς και εκείνους που είναι δυστυχισμένοι από οποιαδήποτε αιτία.

Σαν άνθρωποι πρέπει να δίνουμε την ελεημοσύνη μας στους άλλους ανθρώπους, οποία κι αν είναι η αιτία που τους κάνει να ζητιανεύουν, είτε είναι χήρες και ορφανά είτε εξορίστηκαν από την πατρίδα τους, είτε υποφέρουν από την αυταρχικότητα των κυβερνώντων είτε από τη σκληρότητα των προϊσταμένων, είτε από την απανθρωπιά των φοροεισπρακτόρων είτε από την απληστία των εχθρών, είτε από την αρπαγή της περιουσίας τους είτε από την απώλεια που είχαν λόγω ναυαγίου.

Όλοι τους έχουν δικαίωμα και μερίδιο στη συμπάθειά μας. Κοιτάζουν με προσμονή τα χέρια σου, όπως κοιτάζουμε όλοι μας τα χέρια του Θεού όταν ζητάμε κάτι. Είναι πολύ καλύτερα ν’ ανοίξει κανείς το χέρι του σε κάποιον ανάξιο, παρά να στερήσει την ελεημοσύνη του από εκείνον που την έχει ανάγκη, από φόβο να μην απατηθεί.

Πρέπει να βοηθάμε τους ανθρώπους όχι από ματαιοδοξία ή από έπαρση κι αλαζονεία, όχι από την επιθυμία μας να μας ευχαριστούν και να μας ευγνωμονούν οι ευεργετούμενοι ή για να λάβουμε ανταπόδοση, αλλά με ανιδιοτέλεια, για να ευχαριστήσουμε το Θεό, αλλά κι από αγάπη για τον πλησίον μας. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος γράφει πως η ελεημοσύνη που μολύνθηκε από την αρρώστια της ματαιοδοξίας δεν είναι πια ελεημοσύνη, αλλά κομπασμός και σκληροκαρδία. Γιατί όταν δίνεις με υπερηφάνεια είναι σα να διασύρεις δημόσια τον αδελφό σου.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει στη δέκατη τρίτη ομιλία του στη Β΄ προς Κορινθίους Επιστολή πως η ελεημοσύνη δε συνίσταται μόνο στο να δίνεις χρήματα, αλλά και στο να τα δίνεις με αίσθημα χριστιανικής συμπάθειας. Πρέπει να κάνουμε το καλό και να παρέχουμε τη βοήθειά μας θεληματικά, πρόθυμα, καρδιακά, με σεβασμό και ανυπόκριτη αγάπη προς τους φτωχούς. Δεν πρέπει να μας κατέχει κανένα αίσθημα περιφρόνησης, αγανάκτησης ή οργής κι εκνευρισμού. «Έκαστος καθώς προαιρείται τη καρδία, μη εκ λύπης ή εξ ανάγκης· ιλαρόν γαρ δότην αγαπά ο Θεός» (Β’ Κορ. θ’ 7). «Διάθρυπτε πεινώντι τον άρτον σου και πτωχούς αστέγους εισάγε εις τον οίκον σου», λέει κι ο προφήτης Ησαΐας (κεφ. νη’ 7).

Κι όλα αυτά πρέπει να τα κάνεις με την καρδιά σου, όπως λέει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Ο απόστολος Παύλος μας δίνει το μέτρο, πως πρέπει να ενεργούμε σ’ αυτές τις περιπτώσεις: «ο παρακαλών, εν τη παρακλήσει, ο μεταδιδούς, εν απλότητι, ο προϊστάμενος, εν σπουδή, ο ελεών, εν ιλαρότητι» (Ρωμ. ιβ’ 8).
Όταν συμπεριφέρεσαι έτσι, η προθυμία σου θα διπλασιάσει την αξία της καλής σου πράξης. Όταν όμως η καλή αυτή πράξη γίνεται με λύπη ή από ανάγκη, δεν μπορεί να φέρει χαρά.

Όταν κάνεις το καλό πρέπει να έχεις χαρά, όχι θλίψη ή γογγυσμό.
«Ελεημοσύνη δε σημαίνει απλά το να δίνεις χρήματα, λέει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, αλλά να το κάνεις με ζήλο, με χαρά, με ένα αίσθημα ευγνωμοσύνης προς το πρόσωπο που δέχεται τη δωρεά σου. Αν κάποιος δε δίνει με τέτοια διάθεση, θα ήταν καλύτερα να μην έδινε τίποτα, γιατί τότε αυτό που δίνει δεν είναι ελεημοσύνη αλλά ανώφελο και άχρηστο έξοδο. Τότε μόνο λέγεται και είναι ελεημοσύνη μια καλή πράξη, όταν δίνεται με χαρά, όταν σκέφτεσαι πως από αυτά που δίνεις εσύ ωφελείσαι πολύ περισσότερο» (Ομιλία 1η στην προς Φιλιππησίους Επιστολή).

Το καλό πρέπει να το κάνεις χρησιμοποιώντας τη δική σου περιουσία κι όχι κάποιου άλλου, στην οποία δεν έχεις κανένα νόμιμο δικαίωμα. Και θα πρέπει να είναι περιουσία που αποκτήθηκε με τίμια δουλειά, όχι με κλοπές, άπατες και ψέματα.

Για να δώσουμε πολλή ελεημοσύνη, πρέπει να περιορίσουμε τα έξοδά μας.
Για παράδειγμα δεν πρέπει ν’ αγοράζουμε ακριβά κι εξεζητημένα πράγματα, εφόσον μπορούμε να κάνουμε και χωρίς αυτά. Γιατί αυτό που μας περισσεύει ανήκει στους φτωχούς κι όταν το ξοδεύουμε ασυλλόγιστα είναι σα να τους το αφαιρούμε. Πρέπει να κάνουμε πάντα το καλό και να βοηθάμε τους άλλους. Να μην περιορίζεται ο ζήλος μας αυτός από τις τυχόν δυσκολίες που θα συναντήσουμε στην άσκηση της ελεημοσύνης.

Λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Η πίστη σου κι η ελεημοσύνη σου να μη μειωθούν». Δε λέει να κάνεις το καλό μια φορά, δυο, τρεις, δέκα ή εκατό φορές, αλλά πάντα. «Το έργο αυτό να μην το εγκαταλείψεις» (Ομιλία στην προς Φιλιππησίους Επιστολή).

Όταν δίνεις ελεημοσύνη, καλό είναι να κάνεις διάκριση ανάμεσα στους πραγματικά φτωχούς και σε εκείνους που φαίνονται φτωχοί.

Πρέπει να δίνεις όση περισσότερη βοήθεια μπορείς, ανάλογα με τη δύναμή σου. Πρέπει να δίνεις προτεραιότητα στους περισσότερο φτωχούς, σε εκείνους που αξίζουν περισσότερο τη βοήθειά σου, στους κοντινούς και τους συγγενείς σου πρώτα κι υστέρα στους ξένους.

Επειδή δεν είναι εύκολο να τα γνωρίζεις πάντα αυτά τα πράγματα με ακρίβεια, μερικοί εκκλησιαστικοί πατέρες μας συμβουλεύουν να εμπιστευόμαστε εκείνους που είναι έμπειροι για να μας πουν πού θα δώσουμε την ελεημοσύνη μας. Αυτό όμως δεν πρέπει να μας γίνει πρόβλημα. Δεν πρέπει να ψάχνουμε πολύ το θέμα των φτωχών, γιατί έτσι μπορεί να στερήσουμε από τη βοήθειά μας και εκείνους που έχουν πραγματικά ανάγκη.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει πως δεν υπάρχει παράδειγμα κάποιου υπερβολικά ακριβοδίκαιου ανθρώπου που να έπεσε πάνω σ᾽ έναν άγιο. Υπάρχει όμως το αντίθετο, δηλαδή να συναντήσει κανείς έναν απατεώνα. Γι᾽ αυτό, εκείνο που σας συμβουλεύω είναι να ενεργούμε σε όλα με απλότητα.

Τέλος θα ήθελα να πω ότι δεν πρέπει να λογαριάζουμε πως κάνουμε κάτι σπουδαίο όταν δίνουμε ελεημοσύνη, αλλά μάλλον να πιστεύουμε πως απλά είμαστε διαχειριστές των αγαθών του Θεού.

Ποτέ δε θα γίνεις τόσο γενναιόδωρος όσο ο Θεός, λέει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Ακόμα κι αν μοιράσεις ολόκληρη την περιουσία σου, ακόμα κι αν μαζί με την περιουσία σου παραδώσεις και τον εαυτό σου πάλι δεν έκανες τίποτα σπουδαίο. Γιατί ό,τι κι αν δώσει ο άνθρωπος, ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό, τα παίρνει πίσω από Εκείνον.

Όσα περισσότερα και να Του δώσεις, εκείνα που θα σου γυρίσει πίσω θα είναι περισσότερα. Και βέβαια δεν πρόκειται να δώσεις τίποτα δικό σου, αφού «πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον άνωθεν εστί καταβαίνον».

Ας κλείσουμε λοιπόν λέγοντας: «Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται».Μακάριοι κι ευτυχισμένοι είναι εκείνοι που είναι εύσπλαχνοι κι ελεούν τους φτωχούς, γιατί αυτοί θα ελεηθούν από το Θεό. Αχ! και να ήξερες τι μεγάλη ανταπόδοση σε περιμένει για την ελεημοσύνη που δίνεις στους φτωχούς! Θα σου δείξει ο Θεός έλεος κατά την ήμερα της κρίσης ενώπιον αγγέλων και ανθρώπων και θα κληρονομήσεις τη βασιλεία των ουρανών που έχει ετοιμαστεί από καταβολής κόσμου. Αμήν.

Του Αγίου Ιωάννου της Κρονστάνδης, απόσπασμα από το βιβλίο «Οι Μακαρισμοί»

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Συγκέντρωση τροφίμων για τους αδύναμους οικονομικά αδερφούς μας, για τις ημέρες του ΠΑΣΧΑ στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Κατούνας.

Ιερά Μητρόπολις Αιτωλίας & Ακαρνανίας 

Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου Κατούνας

 

     Αγαπητοί μου Αδελφοί.

    Πλησιάζουν οι μεγάλες εορτές της Εκκλησίας μας, σε λίγες ημέρες θα εορτάσουμε και πάλι την Μεγάλη εορτή του Πάσχα. Είναι γνωστή, σε όλους μας, η οικονομική δυσπραγία που υπάρχει στην Πατρίδα μας.

   Ζούμε καθημερινά την φτώχια και την στέρηση αδελφών μας οι οποίοι δεν έχουν ούτε τα στοιχειώδη αγαθά. Οι ανάγκες είναι μεγάλες και γίνονται μεγαλύτερες όσο περνάει ο καιρός, για το λόγο αυτό δεν πρέπει να αγνοήσουμε, να περιφρονήσουμε τις κραυγές πολλών αδελφών που ζητούν ψωμί και γάλα για τα παιδιά τους.

   Με τη χάρη του Θεού η φιλόπτωχος διακονία «τράπεζας τροφίμων» της ενορίας μας προσπαθεί να διακονήσει τον πάσχοντα αδελφό, με τη συλλογή τροφίμων μακράς διαρκείας  ( Γάλα, όσπρια, ζυμαρικά, κ.τ.λ.) αλλά και κρέας που θα γίνεται στον Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου.

   Σας παρακαλούμε, να συνδράμετε και εσείς στο έργο αυτό της ενορίας μας, όπως άλλωστε  πράξατε και παλαιοτέρα.

   Σας ευχαριστώ και σας συγχαίρω για την πάντοτε Θεάρεστη ανταπόκρισή σας.

  Εύχομαι σε  σας και στις οικογένειες σας καλή Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα και καλή Ανάσταση.  Με την αγάπη του Αναστάντος  Xριστού μας.

 {Η ελεημοσύνη δόθηκε από τον Θεό ως εντολή της αγάπης. Καλή είναι η ελεημοσύνη,        με την οποία φαίνεται πως διασκορπίζεται ο πλούτος, στη πραγματικότητα όμως συγκεντρώνεται, γιατί, όπως ένας αγρότης που δίδει στην γη και στη συνέχεια συλλέγει σπόρους, έτσι και η ελεημοσύνη, φαίνεται πως προσφέρεται στους άλλους, ενώ πραγματικά αποκτά αυτός που έδωσε. Το μέγεθος της ελεημοσύνης δεν εκτιμάται ανάλογα με τα χρήματα, αλλά με τη θέληση αυτού που προσφέρει… Η γενναιοδωρία δεν εκτιμάται ανάλογα με το μέγεθος της δωρεάς, αλλά ανάλογα με την διάσταση που έχει το δώρο σε σχέση με το πλούτο του δωρητή. Βασίλισσα των αρετών είναι η ελεημοσύνη, η οποία ως καλύτερο μέσο, ανοίγει γρήγορα τις πόρτες του ουρανού για τους ευσπλαχνικούς.

 Η ελεημοσύνη είναι μητέρα της αγάπης, αυτή είναι φάρμακο για τα αμαρτήματα μας, κάθαρση για την ακαθαρσία της ψυχής μας, κλίμακα στηριγμένη στον ουρανό, αυτή συνδέει το σώμα του Χριστού.} ¨Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος¨.

 

Ο Εφημέριος της ενορίας σας.

 Αρχιμ. Χρυσόστομος Κελεπούρης.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Εορτασμός Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και Εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου 1821 στην Κατούνα 2022.

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

ΠΡΟΣΦΟΡΟ...

 

ΠΡΟΣΦΟΡΟ : Το πρόσφορο είναι απαραίτητο για την τέλεση της Θείας Λειτουργίας. Είναι η αντιπροσφορά μας στον Κύριο, για τις δικές του πολλές και ιδιαίτερες δωρεές προς εμάς. Από το πρόσφορο, κατά την Προσκομιδή, θα πάρει ο ιερέας το μέρος εκείνο που θα γίνει το Τίμιο Σώμα του Κυρίου, τον «Αμνό», καθώς και τις μερίδες της Θεοτόκου, των Αγίων και των δικών μας ονομάτων (ζώντων και κεκοιμημένων), που θα μνημονευθούν. Το υπόλοιπο πρόσφορο κόβεται σε μικρά κομμάτια και διανέμεται ως αντίδωρο στους πιστούς στο τέλος της Θείας Λειτουργίας. Με την προσφορά του Άρτου στη Θεία Λειτουργία συμμετέχουμε κι εμείς ουσιαστικά σε αυτήν.

 

Για να γίνει όμως το πρόσφορό μας ευπρόσδεκτο, πρέπει να έχουμε καθαρότητα ψυχής και σώματος με προσευχές, εγκράτεια και νηστεία.

α. Και κατ’ αρχήν θα πρέπει να πούμε πως το ψωμί που προσφέρεται στην Ευχαριστία για να αγιαστεί και να γίνει Σώμα Χριστού ονομάζεται ευλογία ή προσφορά ή πρόσφορο ή αναφορά ή και σκέτη λειτουργιά. Πρέπει να ζυμώνεται με επιμέλεια στο σπίτι.

Και όπως δεν γίνονται δεκτοί για να προσφέρουν το Δώρο τους οι πιστοί που παραμένουν στις πτώσεις τους, έτσι και στην παρασκευή του προσφόρου επιβάλλεται να τηρούνται οι βασικές προϋποθέσεις. Δηλαδή, ο άνθρωπος που θα ασχοληθεί με αυτήν οφείλει να είναι πιστός, ευλαβής, μετανοών για τις αμαρτίες του και καθαρός στο σώμα του. Στις μονές ειδικό πρόσωπο αναλαμβάνει να επιτελεί αυτό το διακόνημα (προσφοράρης).

β. Το πρόσφορο ζυμώνεται με σταρένιο αλεύρι πρώτης ποιότητας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας δεν χρησιμοποιεί άζυμο άρτο, όπως οι Ρ/Καθολικοί. Και τούτο διότι τηρεί με ακρίβεια την παράδοση που μας έχουν διασώσει οι θείοι Ευαγγελιστές και μάλιστα ο Ιωάννης.

Σύμφωνα με τη διήγησή του, ο Κύριος έφαγε με τους μαθητές Του τον Μυστικό Δείπνο 24 ώρες πριν από το εβραϊκό Πάσχα, στη διάρκεια του οποίου χρησιμοποιούνταν άζυμα.

Αυτό σημαίνει ότι ο Κύριος παρέδωσε το μυστήριο της Ευχαριστίας χρησιμοποιώντας ένζυμο ψωμί, από αυτό που έτρωγαν και οι Εβραίοι όλες τις ημέρες του χρόνου, έκτος από την ημέρα του Πάσχα.

Άλλωστε και η Ρ/Καθολική Εκκλησία τη θεωρία περί αζύμου άρτου την πρωτοεμφάνισε κατά τον 11ο αιώνα. Μέχρι τότε χρησιμοποιούσε για τη Θεία Λειτουργία ένζυμο άρτο, όπως και εμείς. Πρόκειται επομένως για νεωτερισμό απόβλητο. Για την παρασκευή του προσφόρου χρησιμοποιείται καθαρό σιτάρι και όχι άλλο δημητριακό (σίκαλις, αραβόσιτος κ.λπ.).

γ. Το πρόσφορο παρασκευάζεται με προζύμι. Ευσεβείς γυναίκες που καταπιάνονται με το ζύμωμα του προσφόρου, συνηθίζουν να «πιάνουν» το προζύμι με βασιλικό από τον Τίμιο Σταυρό, αντί με κοινή μαγιά. Πρόκειται για ευλαβική συνήθεια που προδίδει βαθιά πίστη. Και είναι και αυτό τρανή απόδειξη της ιερότητας της όλης εργασίας, που στηρίζεται πάνω στην θαυματουργούσα πίστη μας. Η διαδικασία της προετοιμασίας του ζυμώματος είναι μεν απλή, όμως επιβάλλεται να συνοδεύεται και από μία ανάλογη προς την ιερότητα του έργου ετοιμασία. Κατά την ώρα επομένως αυτή τηρείται σιγή, γίνεται προσευχή, ανάβεται κερί και καίεται λιβάνι.

δ. Αφού ετοιμαστεί το προζύμι, ακολουθεί το ζύμωμα σε χώρο καθαρό και σε σκεύη που χρησιμοποιούνται μόνο γι’ αυτό το σκοπό. Προς τούτο, πρέπει να στρωθεί κατάλληλα με λευκή καθαρή πετσέτα το τραπέζι πάνω στο οποίο γίνεται το ζύμωμα, ενώ πάνω στο τραπέζι καίει κερί και θυμίαμα. Η νοικοκυρά που ζυμώνει έχει χέρια καθαρά και ρούχα καθαρά και προσεύχεται κατά την ώρα του ζυμώματος. Όταν τελειώσει το ζύμωμα, θα πλασθεί το στρογγυλό καρβέλι για να τοποθετηθεί επάνω του η σφραγίδα. Το πρόσφορο είναι στρογγυλό. Παλαιότερα, προ της αλώσεως, χρησιμοποιούνταν τετράγωνα πρόσφορα. Σήμερα είναι στρογγυλά. Συμβολίζουν το «άναρχον» και «ατελεύτητον» του Θεού.

Η σφραγίδα που «πατιέται» επάνω στο ζυμάρι εικονίζει ένα σταυρό. Το κάθετο τμήμα του απαρτίζεται από τρία ισομερή τετράγωνα τεμάχια, καθένα εκ των οποίων εικονίζει σταυρό, και στα τέσσερα άκρα του τα γράμματα ΙΣ-ΧΡ-ΝΙ-ΚΑ (Ιησούς Χριστός Νικά). Στο οριζόντιο τμήμα του ο σταυρός περιλαμβάνει δύο τετράγωνα εκατέρωθεν του κεντρικού, που εικονίζουν το μεν την Παναγία, σε σχήμα τριγώνου με τα αρχικά Μ και Θ (Μήτηρ Θεού), το δε τα 9 τάγματα των αγγέλων σε σχήμα 9 μικρών τριγώνων σε σειρές από τρία τριγωνάκια σε κάθε σειρά. Οι σφραγίδες αυτές, που είναι ξύλινες και σκαλιστές, κατασκευάζονται βασικά στο Αγ. Όρος ή και σε άλλα μοναστήρια με μεγάλη δεξιοτεχνία. Στο εμπόριο διατίθενται και πλαστικές, που πρέπει να αποφεύγονται ως ευτελείς.

«Όχι δε από σιτάρι μόνον πρέπει οι χριστιανοί να κατασκευάζουν τας προσφοράς του άρτου αλλά και από σιτάρι το πλέον εκλεκτόν, το οποίον με διαφορετικόν τρόπον από το κοινόν ψωμί, πρέπει να το παστρεύουν και να το αλέθουν και να το ζυμώνουν και να το φουρνίζουν, την δε προσφορά του οίνου ήτοι το νάμα, πρέπει να το διαλέγουν και αυτό, όπου να μην είναι ξύδι, ή μούστος, ή πετμέζι ή άλλο τι γέννημα της αμπέλου, αλλά από μόνον κρασί και κρασί καλόν και κόκκινον, διατί το κόκκινον έχει περισσοτέραν αναλογίαν και ομοιότητα με το αίμα, εις το οποίον έχει να μεταβληθή εν τοις μυστηρίοις. Διότι εκείνοι οπού τοιαύτας εκλεκτάς προσφοράς προσφέρουσιν εις τον Θεόν, παρομοιάζουσι με τον ‘Αβελ, του οποίου εδέχθη την θυσίαν ο Κύριος. Όσοι δε, όχι από τα καλύτερα, αλλά από τα κατώτερα προσφέρουσιν εις τον Θεόν, ούτοι με τον Κάϊν παρομοιάζουσι, του οποίου δεν εδέχθη τα δώρα ο Θεός, αλλά τα απεστράφη» (Νικοδήμου Αγιορείτου, Ερμηνεία Η’ κανόνος Θεοφ. Αλεξανδρείας).

ε. Όταν το πρόσφορο ψηθεί στο φούρνο, τυλίγεται σε καθαρή πετσέτα και έτσι προσφέρεται στον ιερέα για τη Θεία Λειτουργία. Τουλάχιστον 2 πρόσφορα χρειάζονται για κάθε Θεία Λειτουργία, κατά τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη.

Από το ένα θα εξαχθεί μόνο ο Αμνός και από το άλλο οι υπόλοιπες μερίδες (Πηδάλιον, σ. 83). Από το πρόσφορο ο Ιερεύς θα «προσκομίσει», δηλαδή θα κόψει με την αγία Λόγχη, 5 συνολικά τεμάχια. Το πρώτο είναι το κεντρικό τετράγωνο στο σταυρικό σχήμα που περιγράψαμε. Αυτό εξάγεται με προσοχή και συμβολίζει τον Αμνό, δηλαδή τον Ιησού Χριστό. Ο Αμνός τοποθετείται από τον λειτουργό ιερέα πάνω στο Αγ. Δισκάριο και στο μέσον αυτού. Ακολουθεί η εξαγωγή της «μερίδος» της Θεοτόκου. Ο ιερεύς κόβει το τρίγωνο από το αριστερό μέρος του προσφόρου και το τοποθετεί στα δεξιά του Αμνού, πάνω στο Αγ. Δισκάριο.

Έπειτα κόβονται οι «μερίδες» των Αγγέλων, 9 τον αριθμό, που βρίσκονται στα δεξιά του προσφόρου, και τοποθετούνται στο αριστερό του Αμνού και αυτές χωριστά μία μία πάνω στο Αγ. Δισκάριο. Τέλος κόβονται και άλλα δύο τεμάχια, το ένα για τη μνημόνευση των ζώντων και το άλλο για τους κεκοιμη-μένους. Δηλαδή ο ιερεύς προετοιμάζοντας την πρόθεση, μνημονεύει τα ονόματα που του δίνουν οι πιστοί ή ονόματα που ο ίδιος γνωρίζει βγάζοντας από κάθε τεμάχιο, ανάλογα με τη μνημόνευση ζώντων ή κεκοιμημένων, ένα ψιχουλάκι που συμβολίζει την ψυχή του μνημονευόμενου προσώπου. Τα ψιχουλάκια αυτά τοποθετούνται εμπρός από τον Αμνό σε δύο σωρούς εκατέρωθεν, ενώ στη μέση και ανάμεσα σ’ αυτούς τοποθετείται η «μερίδα» του Επισκόπου του τόπου όπου τελείται η Θεία Ευχαριστία και τέλος εκείνη του ιερουργούντος ιερέως.

στ. Κανονικά πρέπει να χρησιμοποιείται κάθε φορά ένας άρτος για την Προσκομιδή. Από αυτόν εξάγονται και τα 5 τεμάχια που αναφέραμε πιο πάνω. Άλωστε από την αρχαιότητα παραλάβαμε έναν άρτο να προσκομίζουμε, αφού, κατά τον Απόστολο Παύλο: «ο άρτος ον κλώμεν (τεμαχίζουμε) ουχί κοινωνία του σώματος του Χριστού εστίν; ότι εις άρτος, εν σώμα οι πολλοί εσμέν. Οι γαρ πάντες εκ του ενός άρτου μετέχομεν».

Και κατά τους βυζαντινούς χρόνους ένας άρτος προσφερόταν και χρησιμοποιούνταν. Πολύ αργότερα αναφάνηκε η συνήθεια να χρησιμοποιούνται 5 άρτοι, ώστε από τον καθένα να εξάγεται καθένα από τα 5 τεμάχια που τοποθετούνται πάνω στο Αγ. Δισκάριο. Πάντως ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης διδάσκει, όπως είπαμε πιο πάνω, ότι ο Αμνός πρέπει μόνος αυτός να εξάγεται από ένα πρόσφορο και όλα τα άλλα κομμάτια από άλλο η από άλλα. Τούτο δε για να κοπεί το υπόλοιπο του προσφόρου από το οποίο εξήχθη ο Αμνός, σε Αντίδωρο, που δικαιούνται να φάνε μόνο οι πιστοί και μόνο μέσα στην εκκλησία (βλ. Πηδάλιον, σσ. 681-682).

ζ. Από όλα τα κομμάτια που έχουν τοποθετηθεί επί του Αγ. Δισκαρίου, μόνο το κεντρικό, δηλαδή ο Αμνός, γίνεται με την επίκληση του Αγ. Πνεύματος Σώμα Χρίστου. Τα άλλα απλώς εξαγιάζονται και ευλογούνται. Γι’ αυτό και δεν τοποθετούνται μέσα στο Αγ. Ποτήριο αναμειγνυόμενα με το Αίμα του Κυρίου, όταν πρόκειται να γίνει η Θεία Κοινωνία των πιστών. Η Θεία Κοινωνία περιέχει μόνο τον Αμνό εμβαπτισμένο εντός του αγίου Αίματος.

«Ο άρτος λοιπόν είναι ένζυμος, επειδή είναι ως εις έμψυχος δια μέσου της ζύμης και αληθινά τέλειος· μαρτυρεί δε αυτός ότι το πρόσλημμα, ήτοι το σώμα το οποίον ο λόγος του Θεού προσέλαβεν, ήτο τέλειον και αυτός ο Κύριος ημών σαρξ εγένετο χωρίς να αλλοιωθή και ήτο με ψυχήν λογικήν και νοεράν, όταν προσέλαβε την ανθρωπότητα και ότι ήτο τέλειος άνθρωπος, δια να αναπλάση και εμέ ολόκληρον.

Τρία δε τινά πράγματα είναι εντός αυτού του άρτου, δια τα τρία μέρη, τα οποία έχει η ψυχή και δια την τιμήν της Αγίας Τριάδος. ’λευρον ομού με ζύμην, η οποία δηλοί την ψυχήν· και νερόν, το οποίον δηλοί το βάπτισμα · και άλας, όπερ σημαίνει τον νουν και την διδασκαλίαν του Θεού Λόγου, ο οποίος είπε προς τους μαθητάς «Ύμείς εστέ το άλας της γης»… Εψημένος δε είναι ο άρτος εις πυράν, ότι Θεός ων όλος ηνώθη με ημάς και μας μετέδωκεν από την δύναμιν και ενέργειάν Του ή δια να είπω κάλλιον ηνώθη όλος με όλην την ιδικήν μας πρώτην αρχήν» (Συμεών Θεσσαλονίκης, Περί της ιεράς τελετής της Θείας Λειτουργίας, Κεφ. Θ’ ).

Είναι μέγα και ιερό το έργο της παρασκευής του προσφόρου. Ανήκει στα ευλαβή έργα των ευλαβικών γυναικών, που όμως σήμερα όλο και περισσότερο σπανίζουν. Στις πόλεις βρίσκονται πάντοτε μεταξύ των ενοριτισσών γυναίκες που έχουν τη διάθεση να ασχοληθούν με το ζύμωμα του προσφόρου.

Στα χωριά είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν τέτοιες γυναίκες. Και οι ιερείς αναγκάζονται να χρησιμοποιούν για τη Θεία Ευχαριστία ψωμί του φούρνου ή πρόσφορο ζυμωμένο από τον φούρναρη. Φτάσαμε στο σημείο ούτε οι πρεσβυτέρες (παπαδιές) να ασχολούνται με το έργο αυτό. Και όμως η Εκκλησία ανέκαθεν έδωσε μεγάλη προσοχή και σ’ αυτό. Άλλωστε είναι αυτονόητο πόσο ιερό είναι το έργο της παρασκευής των Δώρων που προσφέρονται για να τελεσθεί το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.

Οι χριστιανοί και οι χριστιανές μας πρέπει να γνωρίζουν ότι ο ιερεύς δέεται σε κάθε Θεία Λειτουργία υπέρ εκείνων που προσέφεραν τα Δώρα και «υπέρ ων και εφ’ οίς αυτά προσεκόμισαν».

Εύχεται για τις οικογένειές τους, για τα παιδιά τους, καθώς και για εκείνους, ζώντες και κεκοιμημένους, υπέρ των οποίων τα προσέφεραν. Στα βυζαντινά χρόνια τα Δώρα τα προσέφερε ο αυτοκράτορας. Σήμερα το δικαίωμα αυτό το έχουν υπό προϋποθέσεις όλοι οι πιστοί. Είναι κρίμα όμως να παρατηρείται απροθυμία για άσκηση του […].

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ