ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ.

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

ΚΟΣΜΑΣ, Ο ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

Προς  το  Χριστεπώνυμον  Πλήρωμα

της  καθ’ ημάς  Ιεράς  Μητροπόλεως

Αγαπητοί,

Εισήλθαμε και ζούμε το άγιο και ψυχοσωτήριο Τριώδιο. Ήδη ολοκληρώνεται το προπαρασκευαστικό στάδιο, το οποίο άρχισε την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου και τελειώνει την Κυριακή της Τυρινής, δηλαδή σήμερα. Από αύριο αρχίζει η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Αρχίζει η πιο κατανυκτική περίοδος του λειτουργικού μας έτους και εορτολογίου.

Η αγία μας Ορθόδοξος Εκκλησία ονομάζει την Μεγ. Τεσσαρακοστή «Στάδιο αρετών». Σήμερα, με την θεόπνευστη υμνογραφία της, μας κάλεσε όλους μας να εισέλθουμε ολοπρόθυμα στο πνευματικό αυτό στάδιο και να αγωνισθούμε.

Να αγωνισθούμε για να αγνίσουμε την ψυχή μας. Να καθαρίσουμε την αθάνατη ψυχή μας «από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος» δια της ειλικρινούς μετανοίας και της νήψεως. «Πολλά γαρ πταίομεν άπαντες» (Ιακ. γ’,3). Από αυτή την πρώτη και καθαρά εβδομάδα να αρχίσουμε με ολοπρόθυμη διάθεσι και θέλησι, τον αγώνα για τον εξαγνισμό της ψυχής μας. Τα μεγάλα γεγονότα της σωτηρίας μας, τα άχραντα πάθη του Κυρίου μας και η Ζωηφόρος Ανάστασίς Του είναι εμπρός μας. Η ειλικρινής, η συνειδητή, η αποφασιστική μετάνοια θα διορθώση τα σφάλματά μας, θα μας ανακαινίση, θα μας συμφιλιώση με τους συνανθρώπους μας, θα ανυψώση την ψυχή μας, θα την καταστήση κατοικητήριον Θεού.

Να αγωνισθούμε αξιοποιώντας την εγκράτεια και τη νηστεία. Τη νηστεία των παθών, αλλά και των τροφών. Ο θεσμός της νηστείας των τροφών δεν είναι ανθρωποΐδρυτος. Να το συνειδητοποιήσουμε και να ομολογήσουμε αυτή την αλήθεια: Η νηστεία είναι θεοΐδρυτος θεσμός. Η νηστεία των τροφών είναι τόσο παλαιά όσο η παρουσία των ανθρώπων στη γη. Είναι εντολή και προτροπή της αγάπης του Θεού για να ωφελείται ο χριστιανός.

Δεν επιβάλλει η Εκκλησία του Χριστού μας τη νηστεία σαν φορτίο βαρύ και δυσβάστακτο στους ώμους των χριστιανών. Ούτε υποχρεώνει τους ασθενείς, τους έχοντας λόγους υγείας στην πέρα από τις δυνάμεις τους νηστεία. Ο 69ος Αποστολικός Κανόνας εξαιρεί τους ασθενείς από τη νηστεία. Τους υγιείς καλεί η μητέρα Εκκλησία να νηστεύσουν.

Όταν νηστεύουμε κυριαρχούμε επί του παλαιού μας εαυτού, ενισχύουμε τη καλή θέλησί μας ώστε να χαλιναγωγή τα πάθη. Δεν είναι άρνησι και καταπίεσι η νηστεία, δεν είναι στέρησι και ζημία. Είναι θέσι και ελευθερία και αποβλέπει στην εξάγνισί μας και στη δημιουργία των προϋποθέσεων για μία αληθινή ζωή χάριτος και αγιασμού.

Τον εξαγνισμό, με την μετάνοια, τη νήψι, την εγκράτεια, τη νηστεία μας καλεί ο Κύριος να κατορθώσουμε, ενισχυμένοι και με την πύκνωσι των ιερών ακολουθιών, την προσευχή και τη μυστηριακή ζωή μας.

Εδώ ας προσέξουμε, αγαπητοί! Τις ημέρες αυτές, αυτό τον άγιο σκοπό έρχεται να ματαιώση η κοσμική, αντιπνευματική και αντιεκκλησιαστική συμπεριφορά του χωρίς Θεού κόσμου.

Με την έναρξι του κατανυκτικού Τριωδίου, για να χειραγωγηθούν οι χριστιανοί στον πνευματικότερο αγώνα, επιστρατεύει και ο διάβολος τα όργανά του για να δραστηριοποιήση και να αντιπαραθέση τις αντιπνευματικές καρναβαλικές εκδηλώσεις του.

Σε πόλεις και χωριά, δυστυχώς και στα σχολεία μας και στα νηπιαγωγεία μας ακόμη, οι εκδηλώσεις αυτές αφαιρούν το πρόσωπο από τους χριστιανούς και βάζουν προσωπεία για να υπηρετήσουν ενεξέλεγκτα την αμαρτία, να προωθήσουν την κραιπάλη και τη μέθη, τη λαγνεία και τη χυδαιότητα, τη σαρκολατρεία και την ακολασία, τη διαστροφή και την εξαθλίωση της ανθρωπίνης ψυχοσωματικής οντότητος.

«Η επιθυμία της σαρκός, η επιθυμία των οφθαλμών και η αλαζονεία του βίου…» (Α’ Ἰωαν. β’, 16) γίνονται λατρεία των πολλών και μάλιστα της νεότητος. Πεθαίνει η σωφροσύνη, χάνεται η αγνότης, γίνεται χλεύασμα η σεμνότης, συντρίβεται η οικογενειακή ενότητα, μαθητεύουν οι νέοι και οι νέες στην ασέβεια, στην αποτίναξι της εντροπής, στην εκμάθησι της σαρκολατρείας. Μαζί με ολα αυτά ύβρεις και χυδαιολογίες, ειρωνείες και χλευασμοί των οσίων και των ιερών της ορθοδοξίας και της πατρίδος μας, χλευασμοί της ιερωσύνης και των αγίων μυστηρίων.

Παρακολουθώντας κανείς τα ξεφαντώματα, όπως λένε των καρναβαλικών εκδηλώσεων, διερωτάται, αν έμεινε ακόμη μέσα μας ιερό και όσιο, κάτι που μοιάζει με ανθρωπισμό, κάτι που υπενθυμίζει πατρότητα, μητρότητα, ελληνορθόδοξη νεότητα, ελληνική λεβεντιά.

Αγαπητοί, ως πνευματικός πατέρας, παρακαλώ και ικετεύω όλους και όλες σας. Ας αναλογισθούμε την ιερότητα των ημερών αυτών και τον πανάγιο σκοπό του πνευματικού αγώνος, τον οποίο όλοι μας οφείλουμε να διεξάγουμε.

Ας φέρουμε εμπρός μας, στο νου και στην καρδιά μας, τον αιματωμένο Σταυρό του Κυρίου μας, τον οποίο σε λίγες εβδομάδες θα κληθούμε να προσκυνήσουμε. Ας αναλογισθούμε την ευθύνη την οποία έχουμε ως κληρικοί, γονείς και εκπαιδευτικοί ενώπιον του Θεού.  

Πρῶτα, ας απομακρύνουμε τον εαυτό μας από κάθε ειδωλολατρική καρναβαλική εκδήλωσι. Όσοι έχουν εμπλακή στη διοργάνωσι των εκδηλώσεων αυτών, έστω και την τελευταία στιγμή, ας απομακρύνουν τον εαυτό τους. Μην επισύρουν την οργή του Θεού επάνω τους.

Τα μέλη των συλλόγων γυναικών, ας σκεφθούν τον εαυτό τους. Είναι μητέρες για να εμπνέουν την σωφροσύνη και τη σεμνότητα, όχι για να προάγουν και να σπρώχνουν τα παιδιά τους στην ασχημοσύνη.

Οι υπεύθυνοι φορείς ας αναλογισθούν πάλι την ευθύνη τους. Οι συνάνθρωποί μας πεινούν και γυμνητεύουν, λιμοκτονούν και τρέφονται από τα συσσίτια της Εκκλησίας μας. Πως όλοι αυτοί, οι οποίοι οργανώνουν καρναβαλικές εκδηλώσεις, σπαταλούν τόσα ποσά για την αμαρτία και δεν σκέπτονται τους ενδεείς και εμπεριστάτους συμπολίτες τους;

Αγαπητοί, ελάτε εφέτος να πούμε «όχι» σε αυτές τις αντιπνευματικές και ψυχοφθόρες εκδηλώσεις. Η πατρίδα μας κινδυνεύει, μην προκαλούμε την οργή του Θεού. Ας μείνουμε αγωνιζόμενοι μέσα στο πνευματικό στάδιο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Ας ζήσουμε εντονώτερα την αγιοπνευματική ζωή της Εκκλησίας μας.

Όσοι αγαπάμε το Θεό, ας απομακρυνθούμε από κάθε εκδήλωσι ξένη προς το θέλημα του Θεού μας και ας προσευχώμαστε να φέρη ο Κύριος την μετάνοια και στους εχθρούς και πολεμίους της Εκκλησίας μας.

Με πατρική αγάπη

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ  ΚΟΣΜΑΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Κυριακή των Απόκρεω

Η τρίτη Κυριακή του Τριωδίου είναι αφιερωμένη στο πιο φοβερό γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας, στη μέλλουσα Κρίση, ως απαραίτητος προβληματισμός των πιστών αυτή την αγωνιστική αυτή περίοδο.

Η μέλλουσα Κρίση είναι θεμελιώδης πίστη της χριστιανικής διδασκαλίας, η οποία θα επισυμβεί στο τέλος αυτού του πρόσκαιρου κόσμου και περιγράφεται σαφέστατα στο ευαγγέλιο του Ματθαίου (25,31-46).

Ο Κύριος, λίγο πριν το πάθος Του, ομιλώντας για τα έσχατα και μετά τις παραστατικές παραβολές των δέκα παρθένων και των ταλάντων είπε πως, όταν έρθει ο Ίδιος στη Δεύτερη και φοβερή παρουσία Του «εν τη δόξη αυτού και πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ' αυτού, τότε καθίσει επί θρόνου δόξης αυτού, και συναχθήσεται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη, και αφοριεί αυτούς απ' αλλήλων ώσπερ ο ποιμήν αφορίζει τα πρόβατα από των εριφίων, και στήσει τα μεν πρόβατα εκ δεξιών αυτού, τα δε ερίφια εξ ευωνύμων. Τότε ερεί ο βασιλεύς τοις εκ δεξιών αυτού΄ δεύτε οι ευλογημένοι του πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου. Επείνασα γαρ, και εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα, και εποτίσατέ με, ξένος ήμην, και συνηγάγετέ με, γυμνός, και περιεβάλετέ με, ησθένησα, και επεσκέψασθέ με, εν φυλακή ήμην, και ήλαθατε προς με. Τότε αποκριθήσονται αυτώ οι δίκαιοι λέγοντες΄ Κύριε πότε σε είδομεν πεινόντα και εθρέψαμεν, ή διψώντα και εποτίσαμεν; Πότε σε είδομεν ξένον και συνηγάγομεν, ή γυμνόν και περιεβάλομεν; Πότε σε είδομεν ασθενή ή εν φυλακή, και ήλθομεν προς σε; Και αποκριθείς ο βασιλεύς ερεί αυτοίς΄ αμήν λέγω υμίν , εφ' όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε. Τότε ερεί και τοις εξ' ευωνύμων΄ πορεύεσθε απ' εμού οι κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιον το ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού… εφ' όσον ουκ εποιήσατε ενί τούτων των ελαχίστων, ουδέ εμοί εποιήσατε. Και απελεύσονται ούτοι εις κόλασιν αιώνιον, οι δε δίκαιοι εις ζωήν αιώνιον» (Ματθ.25,31-46).

Η μέλλουσα κρίση είναι αναπόφευκτη και απορρέει από την απόλυτη δικαιοσύνη του Θεού. Την παρέλευση αυτού του φθαρτού και τραυματισμένου από την αμαρτία κόσμου θα επισφραγίσει η μεγάλη και αδέκαστη κρίση του Χριστού, ως απαραίτητη προϋπόθεση για την είσοδο στη νέα πραγματικότητα της βασιλείας του Θεού. Οι άνθρωποι, ως ελεύθερα όντα, πρέπει να τοποθετηθούν στη βασιλεία του Χριστού ανάλογα με τη δική τους επιλογή σε αυτή τη ζωή. Ύψιστο κριτήριο της κρίσεως θα είναι η στάση και συμπεριφορά τους απέναντι στους συνανθρώπους τους. Η θετική ή η αρνητική στάση τους θα κρίνει τελικά αν θα είναι κληρονόμοι της βασιλείας του Θεού, ή θα είναι προορισμένοι να ριχτούν στην αιώνια κόλαση, όπου «εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων» (Ματθ.24,51).

Η ενθύμηση της φοβερής μελλούσης Κρίσεως στην αρχή του Τριωδίου είναι απαραίτητη, διότι απώτερος σκοπός του όλου πνευματικού αγώνα μας είναι να βρεθούμε εκ δεξιών του Δεσπότη Χριστού, κατά τη μεγάλη Kρίση. Αυτό είναι αποτυπωμένο κάλλιστα στην υπέροχη υμνωδία της ημέρας. Οι άγιοι υμνογράφοι συνέθεσαν διδακτικότατα τροπάρια, τα οποία προτρέπουν τους πιστούς να συναισθανθούν την επερχόμενη βεβαία και φοβερή Κρίση. Σε ένα από αυτά ψάλλουμε: «Την φοβεράν της κτίσεως, και αρρήτου σου δόξης, ημέραν ενθυμούμενος, φρίττω, Κύριε, όλως και τρέμων φόβω κραυγάζω΄ Επί γης όταν έλθης, κρίναι, Χριστέ, τα σύμπαντα, ο Θεός μετά δόξης, τότε οικτρόν, από πάσης ρύσαί με τιμωρίας, εκ δεξιών σου, Δέσποτα, αξιώσας με στήναι».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Εκδρομή των Κατηχητικών Σχολείων της ενορίας μας στο Μέτσοβο

foto: Προσκύνημα στην Ι.Μ. Κάτω Παναγιάς Άρτης και συνάντηση με το Κατηχητικό του Πνευματικού Κέντρου Μεσολογγίου.   

9-02-2014

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Κοπή προτωχρονιάτικης Βασιλόπιτας στο Αστυνομικό Τμήμα Κατούνας.

Την Τρίτη  11 Φεβρουαρίου 2014 το τοπικό παράρτημα της Διεθνούς Ενώσεως Αστυνομικών Υπαλλήλων Αιτ/νιας έκοψαν την πρωτοχρονιάτικη Βασιλόπιτα στο Αστυνομικό Τμήμα Κατούνας μαζί με τον Διοικητή Υ/Α΄ κ. Κόκκιο Δημήτριο και το προσωπικό του Α.Τ. Κατούνας.

Την Βασιλόπιτα ευλόγησε ο Πανοσ. Αρχιμ. π. Νεκτάριος Τριάντης Αρχιερατικός και Εφημέριος Κατούνας, ο οποίος ευχαρίστησε  για την πρόσκληση και τους ευχήθηκε  έτη πολλά ευλογημένα και καλή συνέχεια στο έργο που επιτελούν μέσα στην κοινωνία.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Πανηγυρικός Εσπερινός Αγίου Βλασίου του Ακαρνάνος.

Μέσα σε κλίμα θρησκευτικής ευλάβειας και ιερής κατάνυξης τελέσθηκε σήμερα Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου το απόγευμα, ο Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός της μνήμης του Αγίου Οσιομάρτυρος Βλασίου του Ακαρνάνος, που μαρτύρησε μαζί με τους πέντε συμμοναστές του στα Σκλάβαινα Βόνιτσας.

Της Ιεράς Ακολουθίας προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.ΚΟΣΜΑΣ η οποία τελέσθηκε στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου, που βρίσκεται στο χώρο του μαρτυρίου του.

Τον θείο λόγο κήρυξε ο Πανοσιολογιώτατος Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Αρχιμ. π.Επιφάνιος Καραγεώργος ο οποίος αναφέρθηκε στο μαρτύριο του Αγίου και των συμμοναστών του και στα διδάγματα που αντλούμε για την πνευματική μας πορεία.

Στο τέλος της Ιεράς Ακολουθίας, ο Σεβασμιώτατος κ.ΚΟΣΜΑΣ, αφού ευχαρίστησε το πλήθος των πιστών που συνέρρευσαν από όλη την περιοχή για να τιμήσουν τον τοπικό Άγιό μας,  ανακοίνωσε ότι αναμένεται η απόφασις του Παναγιωτάτου Οικουμενικού μας Πατριάρχου και της Ιεράς Συνόδου της Μεγάλης του Χριστού μας Εκκλησίας για την Αγιοκατάταξη του Αγίου Βλασίου. Τότε θα ανακοινωθεί επισήμως η οριστική ημέρα της μνήμης του Αγίου (η ημερομηνία του μαρτυρίου του) και των συμμαρτυρησάντων Αγίων. Μετά την ανακοίνωση της Αγιοκατάξεως θα προγραμματισθούν επίσημες τελετές προς τιμήν του Αγίου Βλασίου του Ακαρνάνος.

-------
Λίγα λόγια για τον βίο του Αγίου Βλασίου του Ακαρνάνος.
Ο νεοφανής ιερομάρτυς Βλάσιος ο εν Σκλαβαίνοις Ακαρνανίας μαρτύρησε το έτος 1006 μ.Χ., όταν Αγαρηνοί πειρατές, που λυμαίνονταν τότε τα Ακαρνανικά παράλια, επέδραμαν στην Ιερά Μονή Εισοδίων της Θεοτόκου στην περιοχή «Κιάφα» (σημερινή ονομασία Σκλάβαινα) όπου ήταν Ηγούμενος.

Οι πειρατές βασάνισαν τον Άγιο μαζί με τους πέντε συμμοναστές του, δύο ιερομονάχους και τρεις μοναχούς, καθώς και πολλούς άλλους Χριστιανούς της περιοχής. Σύμφωνα με την προφορική παράδοση της περιοχής μας ο Άγιος από το 1915 παρουσιάζονταν σε κατοίκους των Σκλαβαίνων και τους προέτρεπε να πραγματοποιήσουν εκσκαφή για την ανεύρεση των λειψάνων του και την ανέγερση Ναού αφιερωμένου στη μνήμη του.

Ιδιαιτέρως, όμως, ο Άγιος Βλάσιος ο εν Σκλαβαίνοις, έγινε γνωστός μόλις το 1923, όταν εμφανίστηκε στην Ευφροσύνη Κατσάρα και με υπόδειξή του βρέθηκαν ο τάφος του και τα Ιερά του Λείψανα. Πολύ λίγα γνωρίζουμε για την ζωή του. 
Γεννήθηκε το έτος 950 μ.Χ. Εμφανίστηκε επανειλημμένα σε πιστούς καθώς και στον γέροντα Παΐσιο τον Αγιορείτη, ο οποίος ήρθε προσκυνητής στον τάφο του στα Σκλάβαινα και ομολόγησε την αγιότητά του. Τα της εμφανίσεως του Αγίου, των θαυμάτων του αλλά και τα του βίου και μαρτυρίου του, μας τα γνωρίζει δια των βιβλίων του ο σεβαστός ιεροκήρυξ Αρχιμ. π. Αυγουστίνος Κατσαμπίρης, οποίος κατάγεται από τα Σκλάβαινα και διαμένει τώρα εκεί.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Τι ονομάζουμε Τριώδιο;

Τι ονομάζουμε Τριώδιο και τι είναι αυτό το Λειτουργικό Βιβλίο της Εκκλησίας μας; Τριώδιο είναι το λειτουργικό βιβλίο που αποτελείται από Ύμνους, Ιερές Ακολουθίες και Συναξάρια της περιόδου που προετοιμάζουν τους Χριστιανούς για το Άγιο και Ιερό Πάσχα. Η περίοδος της προετοιμασίας αυτής, αρχίζει από την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου και λήγει το απόγευμα του Μεγάλου Σαββάτου. Ο όρος Τριώδιο (από τις λέξεις «τρία» και «ωδή») οφείλεται στο γεγονός ότι πολλοί από τους Κανόνες των Ακολουθιών που περιέχονται σε αυτό έχουν μόνο τρεις ωδές: την 8η και την 9η πάντοτε, ύστερα δε μία από τις πέντε πρώτες.

Το Τυπικό της Εκκλησίας μας ορίζει ότι το Σάββατο στον Εσπερινό του Τελώνου και του Φαρισαίου, ο Δεξιός Ιεροψάλτης κατέρχεται από το αναλόγιό του και λαμβάνει το Τριώδιο που βρίσκεται κάτω από την εικόνα του Χριστού στο τέμπλο, κάνει τρεις μετάνοιες προσκυνά τον Κύριο και πηγαίνει ξανά στο αναλόγιο του όπου και άρχετε η ακολουθία του Εσπερινού.

Η πρώτη Κυριακή του Τριωδίου είναι αφιερωμένη στην άκρως διδακτική παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου, την οποία ο Κύριος διηγήθηκε προκειμένου να διδάξει την αρετή της ταπεινώσεως και να στηλιτεύσει την έπαρση, με μοναδικό σκοπό την σωτηρία των ψυχών μας.

Ο Ευαγγελιστής Λουκάς, με τρόπο απλό και κατανοητό, μας μεταφέρει την παραβολή αυτή ως εξής:

«Είπεν ο Κύριος την παραβολήν ταύτην …άνθρωποι δύο ανέβησαν εις το Ιερὸν προσεύξασθαι, ο εις Φαρισαίος και ο έτερος Τελώνης. Ο Φαρισαίος σταθείς προς εαυτόν ταύτα προσηύχετο· ο Θεός, ευχαριστώ σοι ότι ουκ ειμί ώσπερ οι λοιποί των ανθρώπων, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί, ή και ως ούτος ο τελώνης· νηστεύω δις του Σαββάτου, αποδεκατώ πάντα όσα κτώμαι. Ο τελώνης μακρόθεν εστώς ουκ ήθελεν ουδέ τους οφθαλμούς εις τον ουρανόν επάραι, αλλ᾿ έτυπτεν εις το στήθος αυτού λέγων· ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ. Λέγω υμίν, κατέβη ούτος δεδικαιωμένος εις τον οίκον αυτού ή γαρ εκείνος· ότι πας ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται, ο δε ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται» (Λουκ. 18,10-14).

Οι Φαρισαίοι την εποχή εκείνη εκπροσωπούσαν την υποκρισία, την εγωιστική αυτάρκεια και έπαρση, με αποτέλεσμα την απομάκρυνσή τους από τον δρόμο του Θεού. Αποκομμένοι από την υπόλοιπη ιουδαϊκή κοινωνία, αποτελούσαν, λαθεμένα, το μέτρο συγκρίσεως της ευσεβείας και της ηθικής για τους Ιουδαίους. Αντιθέτως οι Τελώνες ήσαν η προσωποποίηση της αδικίας και της αμαρτίας. Ως εισπράκτορες φόρων οι Τελώνες διέπρατταν αδικίες, κλοπές, εκβιασμούς, τοκογλυφίες και άλλες ειδεχθείς ανομίες και γι' αυτό δικαιολογημένα τους μισούσε ο λαός.

Δύο αντίθετοι τύποι της κοινωνίας, οι οποίοι εκπροσωπούσαν τις δύο αυτές τάξεις, ανέβηκαν στο Ναό να προσευχηθούν. Ο πρώτος, ο κατ’ όνομα και χαρακτηρισμό ευσεβής, έχοντας την αυτάρκεια της δήθεν ευσέβειάς του ως δεδομένη, στάθηκε με έπαρση μπροστά στο Θεό και άρχισε να απαριθμεί τις αρετές του. Τις εξέθετε προκλητικότατα με τέτοιο τρόπο ώστε απαιτούσε, θα λέγαμε, από το Θεό να τον επιβραβεύσει γι' αυτές. Για να πετύχει το στόχο του και να πιστεύει ότι είναι αρεστός στο Θεό έκανε αήθη σύγκριση του εαυτού του με τους άλλους ανθρώπους και ιδιαίτερα, την συγκεκριμένη στιγμή, με τον συμπροσευχόμενο στο Ναό Τελώνη.

Αντίθετα, ο αμαρτωλός Τελώνης, συναισθανόμενος την δεινή του κατάσταση και γνωρίζοντας τα λάθη και τα πάθη του, με συντριβή και ταπείνωση ζητά το έλεος του Θεού, πιστεύοντας ότι μόνο με το έλεος του Θεού μπορεί να βρει την λύτρωσε και την αγαλλίαση της ψυχής και της καρδιάς του. Αυτή η μετάνοιά του τον δικαιώνει μπροστά στο Θεό. Γίνεται δεκτή η προσευχή του, σε αντίθεση με τον υποκριτή Φαρισαίο, του οποίου η προσευχή όχι μόνο δεν έγινε δεκτή, αλλά σώρευσε στον εαυτό του περισσότερο κρίμα και περισσότερες αμαρτίες, εξαιτίας της εγωπάθειάς του.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας όρισαν να είναι η πρώτη Κυριακή του Τριωδίου αφιερωμένη στη διδακτική αυτή παραβολή του Κυρίου για να συνειδητοποιήσουν οι πιστοί πως η υπερηφάνεια είναι η αγιάτρευτη ρίζα του κακού στον άνθρωπο. Αυτή τον κρατά μακριά από την αγιαστική χάρη του Θεού, ενώ η ταπείνωση είναι το σωτήριο αντίδοτο της καταστροφικής πορείας, στην οποία οδηγεί τον άνθρωπο η εγωπάθεια.

Με πολύ απλά λόγια, το Τριώδιο είναι η χρονική περίοδος που οι Χριστιανοί μας ετοιμάζονται για την νηστεία της Μεγάλης Σαρακοστής και το Άγιο Πάσχα.

Οι εβδομάδες και οι ξεχωριστές Κυριακές που μας οδηγούν προς το Άγιο Πάσχα είναι οι εξής:

Η πρώτη, η Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου που προτρέπει τους Χριστιανούς να είναι ταπεινοί όπως ο Τελώνης και όχι υπερήφανοι όπως ο Φαρισαίος.

Η δεύτερη, είναι η Κυριακή του Ασώτου, που μας διδάσκει την αξία της μετάνοιας και το μεγαλείο της συγχωρήσεως.

Η τρίτη, είναι η Κυριακή της Απόκρεω, όπου αναφέρεται στην Δευτέρα Παρουσία, στην κρίση που θα λάβει χώρα, καθώς και στην χριστιανική αγάπη. Ονομάζεται έτσι επειδή είναι η τελευταία ημέρα που οι Χριστιανοί επιτρέπεται να φάνε κρέας.

Η τέταρτη, είναι η Κυριακή της Τυροφάγου ή Τυρινή, αναφέρεται στην εξορία των πρωτόπλαστων από τον Παράδεισο.

Η επόμενη μέρα από την Κυριακή της Τυροφάγου ή Τυρινή είναι η Καθαρά Δευτέρα, η αρχή της Μεγάλης Νηστείας, της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, όπου είναι μία περίοδος νηστείας, προσευχής, και περισυλλογής που μας προετοιμάζει για την μεγάλη Εβδομάδα και την Ανάσταση του Κυρίου.

Ευχόμαστε εκ βάθους καρδίας αυτή η Κυριακή να είναι η απαρχή της μετάνοιάς μας και η διδακτική αυτή Παραβολή να γίνει το εφαλτήριο μιας νέας πνευματικής ζωής απαλλαγμένης από τις πολλές μας αμαρτίες, μια πνευματική ζωή ομοιάζουσα προς κλίμακα από γης προς ουρανό, η οποία θα οδηγήσει όλους μας στον Βασιλέα και Αναστάντα Κύριό μας ο οποίος μας προσμένει στην αγκαλιά του για να μας σκεπάσει «ον τρόπον όρνις επισυνάγει τα νοσσία αυτής υπό τας πτέρυγας».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Hμερίδα με θέμα: Οστεοπόρωση, μία σιωπηλή επιδημία.

Ιερά Μητρόπολις Αιτωλίας & Ακαρνανίας.

Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου

Κατούνας.

Π ρ ό σ κ λ η σ η

Σας προσκαλούμε στην ημερίδα με θέμα:

Οστεοπόρωση, μία σιωπηλή επιδημία.

ΣΑΒΒΑΤΟ  15  ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ  2014

Στις  5  το απόγευμα στην αίθουσα του Δημαρχείου Κατούνας.

Η ημερίδα θα περιλαμβάνει εισηγήσεις από τους Ιατρούς:

v  Σοφία Ανδρίκουλα (ορθοπαιδικός):                                  Οστεοπόρωση – παράγοντες κινδύνου – πρόληψη – μέτρηση οστικής πυκνότητας.

v  Αναστασία Μουλαροκώστα (διατροφολόγος – διαιτολόγος): Η διατροφή στην πρόληψη της οστεοπόρωσης.

v  Ελένη Κάκου-Σεραφή (φυσικοθεραπεύτρια): Ο ρόλος της φυσικοθεραπείας στην οστεοπόρωση.                                                  

Και στη συνέχεια θα πραγματοποιηθούν δωρεάν μετρήσεις οστεοπόρωσης με υπερηχογράφημα πτέρνας από ειδικευμένο προσωπικό.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Χειροτονίες κληρικών στην Ιερά Μητρόπολη μας.

Χειροτονίες κληρικών στην Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας

Δύο χειροτονιες κληρικών τέλεσε το Σάββατο 8 και την Κυριακή 9 Φεβρουαρίου ο Σεβασμιωτατος Μητροπολίτης μας Αιτωλίας και Ακαρνανίας  κ.ΚΟΣΜΑΣ στο Αγρίνιο και στο Μεσολόγγι.

Ειδικότερα το Σάββατο 8 Φεβρουαρίου ο Σεβασμιωτατος κ.ΚΟΣΜΑΣ προέστη της Θείας Λειτουργίας στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Ζωοδόχου Πηγής Αγρινίου, κατά την διάρκεια της οποίας  τέλεσε την εις πρεσβύτερον χειροτονία του Διακόνου του Ιερού Ναού π.Τύχωνος Σκιαδά.  Πλήθος  ιερέων, συγγενών, φίλων, συγχωριανών και ευσεβών χριστιανών προσήλθαν από νωρίς στον Ιερό Ναό προκειμένου να προσευχηθούν για τον νέο Πρεσβύτερο της Μητροπόλεώς μας. Ο π.Τυχων είναι άγαμος κληρικός, κατάγεται από την Τραγάνα Τριχωνίδος, είναι γόνος πολύτεκνης οικογένειας και κατά σάρκα αδελφός του καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως της Θεοτόκου Βλοχού Τριχωνίδος Αρχιμ. π.Ιεροθέου Σκιαδά.

            

Ο Σεβασμιώτατος απευθυνόμενος προς τον νέο Πρεσβύτερο μεταξύ των άλλων  τόνισε τα εξής: «Προσέρχεσαι σήμερα  π.Τύχων στην ιερωσύνη, για να διακονήσεις τον Σαρκωθέντα Κύριο και Θεό μας Ιησού Χριστό. Ο Θεός έγινε άνθρωπος για να οδηγήσει τον άνθρωπο στην κατά χάριν Θέωση και ο άνθρωπος επιτυγχάνει  την κατά χάριν Θέωσή του δια της ιερωσύνης. Αυτό το έργο το Άγιο από τώρα θα διακονείς και εσύ. Πρόσεξε να ζεις με καθαρότητα, με ευλάβεια, με αγάπη προς τον Θεό και με συναίσθηση της αμαρτωλότητός σου να πλησιάζεις την  Αγία Τράπεζα…… Προσευχόμαστε η ζωή σου, να είναι φως που θα δοξάζει τον Θεό και θα διακονεί την κατά χάριν Θέωση των αδελφών……..»

________________________________________________

 Την Κυριακή 9 Φεβρουαρίου ο Σεβασμιώτατος κ.ΚΟΣΜΑΣ ιερούργησε στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Μεσολογγίου όπου κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας τέλεσε την εις διάκονον χειροτονία του π. Χρήστου Γιώτη, ο οποίος είναι έγγαμος κληρικός και κατάγεται από το Βασιλόπουλο Ξηρομέρου. Στην προσφώνησή του προς τον νεοχειροτονούμενο ο Σεβασμιώτατος κ. ΚΟΣΜΑΣ τόνισε: « Συμμετέχουμε και εμείς στη χαρά σου…… Από σήμερα φόρεσες το τιμημένο, το ματωμένο, το αγιασμένο ράσο του Ορθοδόξου κληρικού. Από σήμερα θα υψώνεις το ιερό Ευαγγέλιο και θα διαλαλείς ότι μέσα σε Αυτό βρίσκεται η αληθινή Σοφία. Από σήμερα θα υψώνεις το Άγιο Ποτήριο και θα καλείς τους Ορθοδόξους Χριστιανούς να ενωθούν με τον Χριστό και να οδηγηθούν στη Αιωνία Ζωή. Σε συγχαίρουμε διότι αν και είσαι άμισθος τώρα, δέχεσαι να διακονήσεις τον Κύριο και την σωτηρία των χριστιανών. Μείνε ακέραιος,  καθαρός και αταλάντευτος στην Ορθόδοξο πίστη σου, στην καθαρότητά σου, στην διακονία σου. Ο Θεός μας θα σε σκέπει και εμείς θα σε αγαπούμε και θα είμαστε κοντά σου……»  

      

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Άγιος Φώτιος ο Μέγας Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.

Θνήσκων Φώτιος, ου ταράττομαι λέγει, Προς την τελευτήν, ων προητοιμασμένος.

Βιογραφία Ο Μέγας Φώτιος έζησε κατά τους χρόνους που βασίλευσαν οι αυτοκράτορες Μιχαήλ (842 - 867 μ.Χ.), υιός του Θεοφίλου, Βασίλειος Α' ο Μακεδών (867 - 886 μ.Χ.) και ο Λέων ΣΤ' ο Σοφός (886 - 912 μ.Χ.), υιός του Βασιλείου. Γεννήθηκε το 810 μ.Χ. (κατά άλλους το 820 μ.Χ.) στην Κωνσταντινούπολη από ευσεβή και επιφανή οικογένεια, που αγωνίσθηκε για την τιμή και προσκύνηση των ιερών εικόνων. Οι γονείς ήταν ο Άγιος Σέργιος (βλέπε 13 Μαΐου) και Ειρήνη και καταδιώχθηκαν επί του εικονομάχου αυτοκράτορα Θεοφίλου (829 - 842 μ.Χ.). Ο Άγιος Σέργιος ήταν αδελφός του Πατριάρχου Ταρασίου (784 - 806 μ.Χ.) και περιπομπεύθηκε δέσμιος από το λαιμό ανά τις οδούς της Κωνσταντινουπόλεως, στερήθηκε την περιουσία του και εξορίσθηκε μετά της συζύγου του και των παιδιών του σε τόπο άνυδρο, όπου από τις ταλαιπωρίες πέθανε ως Ομολογητής. Ο ιερός Φώτιος διέπρεψε πρώτα στα ανώτατα πολιτικά αξιώματα. Όταν με εντολή του αυτοκράτορα απομακρύνθηκε βιαίως από τον πατριαρχικό θρόνο ο Πατριάρχης Ιγνάτιος, ανήλθε σε αυτόν, το έτος 858 μ.Χ., ο ιερός Φώτιος, ο οποίος διακρινόταν για την αγιότητα του βίου του και την τεράστια μόρφωσή του. Η χειροτονία του εις Επίσκοπο έγινε την ημέρα των Χριστουγέννων του έτους 858 μ.Χ. υπό των Επισκόπων Συρακουσών Γρηγορίου του Ασβεστά, Γορτύνης Βασιλείου και Απαμείας Ευλαμπίου. Προηγουμένως βέβαια εκάρη μοναχός και ακολούθως έλαβε κατά τάξη τους βαθμούς της ιεροσύνης. Ο ιερός Φώτιος με συνοδικά γράμματα ανακοίνωσε, κατά τα καθιερωμένα, τα της εκλογής του στους Πατριάρχες της Ανατολής και τόνισε την αποκατάσταση της ειρήνης στην Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης. Αλλά πριν ακόμα προλάβει να την παγιώσει επήλθε ρήξη μεταξύ των ακραίων πολιτικών και των οπαδών του Πατριάρχη Ιγνατίου, των «Ιγνατιανών». Οι «Ιγνατιανοί» συγκεντρώθηκαν στο ναό της Αγίας Ειρήνης, αφόρισαν τον ιερό Φώτιο και ανακήρυξαν Πατριάρχη τον Ιγνάτιο. Ο Άγιος Φώτιος συγκάλεσε Σύνοδο στο ναό των Αγίων Αποστόλων για την αντιμετώπιση του ανακύψαντος ζητήματος. Η Σύνοδος καταδίκασε ως αντικανονικές τις ενέργειες των «Ιγνατιανών» και τόνισε ότι ο Ιγνάτιος, αφού παραιτήθηκε από τον θρόνο, δεν ήταν πλέον Πατριάρχης και ότι εάν διεκδικούσε και πάλι την επιστροφή του στον πατριαρχικό θρόνο, τότε αυτόματα θα υφίστατο την ποινή της καθαιρέσεως και του αφορισμού. Ο μεγάλος αυτός πατέρας της Εκκλησίας ιερούργησε, ως άλλος Απόστολος Παύλος, το Ευαγγέλιο. Αγωνίσθηκε για την αναζωπύρωση της ιεραποστολικής συνειδήσεως, που περιφρουρεί την πνευματική ανεξαρτησία και αυτονομία των ορθοδόξων λαών από εισαγωγές εθίμων ξένων προς την ιδιοσυγκρασία τους, με σκοπό την αλλοίωση της ταυτότητος και της πνευματικής τους ζωής. Διότι γνώριζε ότι ο μέγιστος εχθρός ενός λαού είναι η απώλεια της αυτοσυνειδησίας του, η φθορά της πολιτισμικής του ιδιοπροσωπίας και η αλλοίωση του ήθους του. Ο ιερός Φώτιος γνώριζε την ιεραποστολική δραστηριότητα του ιερού Χρυσοστόμου, αφού αναφέρεται πολλές φορές στο έργο αυτό και μάλιστα επηρεάστηκε από αυτή στο θέμα της χρήσεως των επιτόπιων γλωσσών και των μοναχών ως ιεραποστόλων. Επί ημερών του εκχριστιανίσθηκε το έθνος των Βουλγάρων, το οποίο μυσταγώγησε προς την αμώμητη πίστη του Χριστού και το αναγέννησε με το λουτρό του θείου Βαπτίσματος. Ο ιερός Φώτιος διεξήγαγε μεγάλους και επιτυχείς αγώνες υπέρ της Ορθοδόξου πίστεως εναντίων των Μανιχαίων, των Εικονομάχων και άλλων αιρετικών και επανέφερε στους κόλπους της Καθολικής Ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας πολλούς από αυτούς. «Ἅπαντα μὲν τὰ ἀνθρώπινα συγκαταρρεῖ τῷ χρόνῳ καὶ ἀφανίζεται. Ἀρετὴ δέ.... καὶ χρόνου καὶ παθῶν καὶ αὐτοῦ τοῦ θανάτου περιγίνεται. Εἰ δὲ ἀκριβέστερον ἴδοις, τῷ χρόνῳ καὶ τῷ θανάτῳ μᾶλλον ἀναζὴ καὶ θάλλει καὶ τὸ οἰκεῖον κλέος καὶ τὴν εὐπρέπειαν, ἐναποσβεσθέντος αὐτοὶς τοῦ φθόνου, λαμπρότερον τὲ καὶ θαυμασιώτερον ἀναδείκνυται». Ο λόγος αυτός, απόσταγμα της βαθιάς πίστεως και της κατά Θεόν σοφίας του Ισαποστόλου Φωτίου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως του Ομολογητού, «μυρίαις ἀρεταὶς ἐξανθήσαντος καὶ πάση γνώσει διαλάμψαντος», πληρέστατα εφαρμόζεται σε αυτόν τον ειπόντα, τον οποίο η αδιάφθορη συνείδηση της Εκκλησίας και του Γένους, ομολόγησαν αυτόν Άγιο και Ισαπόστολο «τοὶς οὐρανίοις ἀδύτοις ἀγκατοικιζόμενον», ως «ἀοίδιμον μὲν τοὶς διωγμοίς, δεδοξασμένον δὲ τοὶς θανάτοις». Το θεολογικό του έργο δικαίωνε τους αγώνες της Εκκλησίας, βεβαίωνε την Ορθόδοξη πίστη και ενέπνεε την Εκκλησιαστική συνείδηση για την συνεχή εγρήγορση του όλου εκκλησιαστικού Σώματος. Υπό την έννοια αυτή η εκκλησιαστική συνείδηση διέκρινε στο πρόσωπό του τον υπέρμαχο της Ορθοδόξου πίστεως και τον εκφραστή του αυθεντικού φρονήματος της Εκκλησίας. Σε οιονδήποτε στάδιο του βίου και αν παρακολουθήσουμε τον ιερό Φώτιο, είτε στην βιβλιοθήκη, επιδιδόμενο σε μελέτες, είτε ως καθηγητή της φιλοσοφίας στο πρώτο Πανεπιστήμιο της Μεσαιωνικής Ευρώπης της Μαγναύρας σε μια εποχή που η Δύση ήταν ακόμη βυθισμένη στο τέλμα των σκοτεινών αιώνων, είτε υπουργούντα σε αξιώματα μεγάλα και περιφανή της Πολιτείας, είτε κοσμούντα τον αγιότατο Πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινουπολίτιδος Εκκλησίας, είτε εξασκούμενο στην ελεημοσύνη και τη φιλανθρωπία, είτε υφιστάμενο την παραγνώριση των ανθρώπων και τις σκληρές στερήσεις δύο εξοριών, παντού αναγνωρίζουμε τον μαχόμενο υπέρ της αληθούς Ορθοδόξου πίστεως, της «ἀποστολικῆς τὲ καὶ πατρικῆς παραδόσεως» και «τῆς προγονικῆς εὐσεβείας», η οποία αποτελεί και το περιεχόμενο της πατερικής διδασκαλίας αυτού. Γι' αυτό και ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Βασίλειος καταθέτοντας τη συνείδηση της Εκκλησίας περί της πρώιμης αγιοποιήσεως του μεγάλου Ιεράρχου, γράφει: «Φώτιος γὰρ ἣν ὁ μακάριος, ὁ φωτὸς ἀκτίσι φερωνύμος τοῦ ὀνόματος πλήθει διδασκαλιῶν καταλάμψας τὰ πέρατα, ὁ ἐξ αὐτῶν σπαργάνων ἀφιερωθεῖς τῷ Χριστῷ, ὡς ὑπὲρ τῆς αὐτοῦ εἰκόνος δημεύσει καὶ ἐξορία, τούτοις δὴ τοὶς ἀθλητικοὶς ἐκ προοιμίου ἀγώσι συγκοινωνήσας τῷ γεννήτορι, οὐ καὶ ἡ ζωὴ θαυμαστὴ καὶ τὸ τέλος ἐπέραστον, ὑπὸ Θεοῦ τοὶς θαύμασι μαρτυρουμένη». Η ζωντανή Ορθόδοξη πίστη, κατά τον ιερό Πατέρα, η πίστη της αληθείας, είναι η αρχή της Χριστιανικής μας υποστάσεως και επιβάλλει την συνεχή προσπάθεια για το «ἀνακεφαλαιώσασθαι τὰ πάντα ἐν Χριστῷ, τὰ ἐπὶ τοὶς οὐρανοὶς καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς», για την πραγμάτωση της «καινῆς κτίσεως», που επιτυγχάνεται με τη δυναμική γεφύρωση, σύνδεση και αλληλοπεριχώρηση του θείου και ανθρώπινου στοιχείου. Ο Χριστός ενώνει στο πρόσωπό Του τη θεία με την ανθρώπινη φύση. Αυτό σημαίνει ότι η θεότητα και η ανθρωπότητα έχουν εν Χριστώ ένα κοινό τρόπο υπάρξεως και αυτός ο τρόπος είναι η ενότητα, η αλληλοπεριχώρηση των προσώπων, η κοινωνία της αγάπης. Η ένωση της θείας με την ανθρώπινη φύση στο πρόσωπο του Χριστού δεν είναι μία αφηρημένη αρχή. Φανερώνεται σε εμάς, όπως φανερώνεται πάντοτε η φύση: μόνο ως τρόπος υπάρξεως, δηλαδή ως δυνατότητα ζωής. Είναι η δυνατότητα να ζήσουμε, να πληρωθεί η απύθμενη δίψα για ζωή που βασανίζει την ύπαρξή μας, να ζήσουμε όλες τις δυνατότητες της ζωής νικώντας την αναπηρία και τον θάνατο της τεμαχισμένης υπάρξεως. Αρκεί να αποδεχθεί ο άνθρωπος την αμαρτία και αποτυχία του και να ζήσει την κένωση του Χριστού, τη ζωή του Θεού. Η αληθινή Χριστιανική ζωή είναι η γέφυρα που συνδέει τον ουρανό με την γη, η συνεχής πηδαλιούχηση του πορθμείου εκείνου, το οποίο, όπως λέγει ο ιερός Φώτιος, έρχεται από τον ουρανό και «διαπορθμεύει ἠμὶν τὴν ἐκεῖθεν ἀγαθοειδὴ καὶ θείαν εὐμένειαν» και Χάρη. Αυτό ακριβώς είναι το αληθινό ήθος της Ορθοδοξίας: η αναγέννηση, ένωση, μετοχή και κοινωνία με τον Χριστό διά του Αγίου Πνεύματος. Το Ορθόδοξο, λοιπόν, ήθος, που είναι η κοινωνία του προσώπου με τον Θεό Πατέρα εν Χριστώ διά του Αγίου Πνεύματος και ο αγιασμός του όλου ανθρώπου στην οδό της θεώσεως αρχίζει να υπάρχει μόνο όταν έχουμε ως προϋπόθεση την ορθή πίστη, την ορθοδοξία. Γι' αυτό ουδέποτε ο Άγιος ανέχθηκε οποιαδήποτε παρασιώπηση ή παραφθορά της αλήθειας. Γράφει χαρακτηριστικά ο ιερός Φώτιος προς τον Πάπα Νικόλαο: «τὰ οἰκουμενικαὶς καὶ κοιναὶς τυπωθέντα ψήφοις πάσι προσήκει φυλάττεσθαι». Διότι, διά της επιμελούς φυλάξεως της διδασκαλίας των Οικουμενικών Συνόδων, «πᾶσα καινοτομία καὶ αἵρεσις ἀπελαύνεται, τὸ δὲ τῆς Ὀρθοδοξίας ἀκήρατον καὶ ἀρχαιοπαράδοτον φρόνημα ταὶς εὐσεβούντων ψυχαὶς εἰς ἀδίστακτον σεβασμιότητα καθιδρύνεται». Έτσι η μία γενεά, μετά φόβου Θεού, παραδίδει στην επερχόμενη τα της πίστεως πολύτιμα κεφάλαια που έλαβε, με πλήρη συναίσθηση ότι και η επερχόμενη θα διατηρήσει αλώβητη την πίστη. Σε μία ομιλία του ο Άγιος εξαίρει τη σπουδαιότητα της συνεχιζόμενης ανελλειπώς διαδοχής: «Πρὸ τῆς ἑβδόμης Συνόδου, ἔσχε πρὸ ταύτης ἡ Πρώτη πολλῶν ἐν μέρει τᾶς πράξεις μιμήσασθαι. Ἡ Δευτέρα τὴν Πρώτην ὑπογραμμὸν καὶ τύπον ἐδέξατο, τῆς δὲ Τρίτης αὐτὴ μετὰ τὴν πρώτην ὑπῆρξε παράδειγμα, ναὶ δὴ καὶ Τετάρτην ταυταὶς ἐπλούτει μιμήσασθαι καὶ ταὶς ἐφεξῆς ὑπῆρχον αἳ προλαβούσαι διδάσκαλοι». Η απαρίθμηση εδώ των Συνόδων δεν είναι συμπτωματική. Για τον Άγιο, τον της απλανούς γνώσεως κανόνα, το παρελθόν, η παράδοση, τα γενόμενα στο άγιο Σώμα της Εκκλησίας του Χριστού δεν αποτελούν απλά ιστορικά γεγονότα. Μάλλον αποτελούν υπόδειγμα, τύπο για το μέλλον του Κυριακού Σώματος. Γι' αυτό και δεν επιμένει μόνο στην ιστορική παράδοση ή μετάδοση, ούτε μόνο για τον κληρονομικό χαρακτήρα της διδασκαλίας, αλλά προ παντός για την πληρότητα της αλήθειας, για την ταυτότητα και την συνέχεια της καθολικής εμπειρίας της Εκκλησίας, για τη ζωή της μέσα στη χάρη, για το παρόν μέσα στο οποίο κατοικεί ήδη το μέλλον, για το μυστήριο της πίστεως. Η ενότητα, η αγιότητα και η καθολικότητα της Εκκλησίας συμπληρώνονται και καταξιώνονται με την αποστολικότητά της. Στην αρχιερατική προσευχή του Ιησού ο αγιασμός και η καθολική ενότητα της Εκκλησίας συνδέονται άμεσα με την αποστολικότητα: «Ἶνα ὁ κόσμος πιστεύση, ὅτι Σὺ μὲ ἀπέστειλας». Έτσι η αποστολικότητα γίνεται οντολογικό γνώρισμα της Εκκλησίας, που εκφράζει και τα άλλα γνωρίσματά της. Η Εκκλησία είναι αποστολική, γιατί συνεχίζει την αποστολή του Χριστού και των Αποστόλων Του μέσα στον κόσμο. Ο ιστορικός σύνδεσμός της με τους Αποστόλους και η βεβαίωση του συνδέσμου αυτού με την αναγωγή των κατά τόπους Εκκλησιών και των Επισκόπων στους Αγίους Αποστόλους αποτελούν τα εξωτερικά τεκμήρια της αποστολικής ιδιότητας και διαδοχής. Το ηθικό δε αίτημα της αποστολικότητας της Εκκλησίας είναι η υποχρέωση για πιστότητα στην αποστολική παράδοσή της, η οποία εξασφαλίζει την ταυτότητα και ενότητα του ζώντος Σώματος. «Τοῦτο γὰρ τῶν Ἀποστόλων τὸ κήρυγμα, τοῦτο τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων τὸ φρόνημα». Αγωνιζόμενος ο Άγιος Φώτιος υπέρ «τῆς πίστεως ἠμῶν τῶν Χριστιανῶν...., τῆς ἀχράντου καὶ εἰλικρινοῦς λατρείας, καὶ τῶν περὶ αὐτὴν μυστηρίων», στην εγκύκλιο επιστολή του, το 867 μ.Χ., που απευθυνόταν προς τους κατά Ανατολάς Επισκόπους και Πατριάρχες, στρέφεται στην καταπολέμηση της αιρέσεως, «κατὰ πάσης αἱρέσεως», που αποτελεί την ενότητα και την ακεραιότητα της Ορθοδοξίας και συγχρόνως καλεί όλους να είναι άγρυπνοι εναντίων κάθε δυσέβειας. Ο Μέγας Φώτιος, γνωρίζοντας ότι κάθε εκτροπή από την αληθή πίστη έχει ως συνέπεια την έκπτωση από την πνευματικότητα, κατακρίνει «τὸ τῆς γνώμης ἠρρωστηκὸς καὶ ἀστήρικτον» και καταδικάζει, ως «ἁμαρτίαν πρὸς θάνατον», κάθε εκτροπή από την Ορθοδοξία και την «τῶν παραδοθέντων ἀθέτησιν» ή «καταφρόνησιν» από εκείνους που «κατὰ τῶν ἰδίων ποιμένων ὑπερήφανον ἀναλαμβάνουν φρόνημα, ἐκεῖθεν δὲ κατὰ τοῦ κοινοῦ Ποιμένος καὶ Δεσπότου παρατείνουν τὴν ἀπόνοιαν». Επί της βάσεως αυτής αντέκρουσε όχι μόνο τους εικονομάχους αλλά και τις παπικές αξιώσεις και το γερμανοφραγκικό δόγμα του filioque, το οποίο διασαλεύει την κοινωνία των αγιοπνευματικών προϋποθέσεων και ενεργειών και δεν έχει θέση μέσα στην κοινωνία του Σώματος της Εκκλησίας και της κοινότητος των αδελφών. Γι' αυτό και η Σύνοδος, η οποία συνήλθε τον Ιούλιο ή Αύγουστο του 867 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη, καθαίρεσε τον Πάπα Νικόλαο για τις αντικανονικές του ενέργειες, ενώ αποδοκίμασε τη διδασκαλία του filioque και τα ρωμαϊκά έθιμα. Μάλιστα η εγκύκλιος επιστολή του ιερού Φωτίου για τα θέματα αυτά, μετά τη συνοδική κατοχύρωση του περιεχομένου της, κατέστη ένα σταθερό πλέον κριτήριο για την αξιολόγηση των σχέσεων Ανατολής και Δύσεως. Η δολοφονία του αυτοκράτορα Μιχαήλ του Γ', στις 24 Σεπτεμβρίου 867 μ.Χ., από τον Βασίλειο Α' τον Μακεδόνα, συνοδεύτηκε και με κρίση στην Εκκλησία. Ο νέος αυτοκράτορας τάχθηκε υπέρ της προσεγγίσεως Κωνσταντινουπόλεως και Ρώμης και αναζήτησε ερείσματα στοςυ «Ιγνατιανούς». Ο ιερός Φώτιος υπήρξε το θύμα αυτής της νέας πολιτικής σκοπιμότητας του αυτοκράτορα, ο οποίος εκθρόνισε τον Άγιο Φώτιο και αποκατέστησε στον θρόνο τον Πατριάρχη Ιγνάτιο, στις 23 Νοεμβρίου 867 μ.Χ. Η Σύνοδος του έτους 869 μ.Χ., που συνήλθε στην Κωνσταντινούπολη, στο ναό της Αγίας Σοφίας, αναθεμάτισε τον Άγιο Φώτιο, όσοι δε Επίσκοποι χειροτονήθηκαν από αυτόν ή παρέμεναν πιστοί σε αυτόν καθαιρέθηκαν και όσοι από τους μοναχούς ή λαϊκούς παρέμειναν οπαδοί του αφορίσθηκαν. Ο ιερός Φώτιος καθ' όλη την διαδικασία και παρά την προκλητική στάση των αντιπροσώπων του Πάπα τήρησε σιγή, τους υπέδειξε να μετανοήσουν και αρνήθηκε να δεχθεί την αντικανονική ποινή. Στη συνέχεια εξορίστηκε και υποβλήθηκε σε ποικίλες και πολλαπλές στερήσεις και κακουχίες. Επακολούθησε βέβαια η συμφιλίωση των δύο Πατριαρχών, Φωτίου και Ιγνατίου, αλλά ο θάνατος του Ιγνατίου, στις 23 Οκτωβρίου του 877 μ.Χ., επέτρεψε την αποκατάσταση του ιερού Φωτίου στον πατριαρχικό θρόνο μέχρι το έτος 886 μ.Χ. κατά τον οποίο εξαναγκάστηκε σε παραίτηση από το διαδεχθέντα τον αυτοκράτορα Βασίλειο δευτερότοκο υιό του Λέοντα ΣΤ' τον Σοφό. Ο Άγιος Φώτιος κοιμήθηκε οσίως το έτος 891 μ.Χ. όντας εξόριστος στην ιερά μονή των Αρμενιανών, όπως άλλοτε ο θείος και ιερός Χρυσόστομος στα Κόμανα του Πόντου. Το ιερό και πάντιμο σκήνωμα του Αγίου και Μεγάλου Φωτίου εναποτέθηκε στην λεγόμενη μονή της Ερημίας ή Ηρεμίας, που ήταν κοντά στην Χαλκηδόνα. Παλιότερα η Σύναξή του ετελείτο στο Προφητείο, δηλαδή στο ναό του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου, που βρισκόταν στη μονή της Ερημίας, ενώ τώρα τελείται στην ιερά πατριαρχική μονή της Αγίας Τριάδος στη νήσο Χάλκη, όπου ιδρύθηκε και η Θεολογική Σχολή της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας.

Ἀπολυτίκιον Ὡς τῶν ἀποστόλων ὁμότροπος καὶ τῆς οἰκουμένης διδάσκαλος, τῷ Δεσπότῃ τῶν ὅλων ἱκέτευε, Φώτιε, εἰρήνην τῇ οἰκουμένῃ δωρίσασθαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος. Ἕτερον Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα) Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον. Τῆς σοφίας ἐκφάντωρ λαμπρὸς γενόμενος, Ὀρθοδοξίας ἐδείχθης θεοπαγῆς προμαχών, τῶν Πατέρων καλλονὴ Φώτιε μέγιστε, οὐ γὰρ αἱρέσεων δεινῶν, στηλιτεύεις τὴν ὀφρύν, Ἐώας τὸ θεῖον σέλας, τῆς Ἐκκλησίας λαμπρότης, ἣν διατηρεῖ Πάτερ ἄσειστον.   Άγιε Φώτιε πρέσβευε υπέρ ημών...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ