Έχουμε μία μοναδική και ευλογημένη ευκαιρία την φετινή Μεγάλη Εβδομάδα. Να βιώσουμε τα μεγάλα γεγονότα των Παθών του Κυρίου. Αρκεί να το θέλουμε! Οι ιερές ακολουθίες, τα Ευαγγελικά αναγνώσματα και οι κατανυκτικοί ύμνοι της Μεγάλης Εβδομάδας θα μας βοηθήσουν στο να ζήσουμε τα θεία γεγονότα. Αλλά μόνο όταν συμπορευθούμε μαζί με τον Χριστό, την κεφαλή του Σώματός μας, της Εκκλησίας, στην πορεία προς το πάθος, την Σταύρωση και την Ανάσταση. Όταν συμμετάσχουμε σ΄ όλα τα μαρτύρια Του και δεν τα παρακολουθούμε σαν απλοί θεατές. Όταν καταλάβουμε ότι ο Χριστός τα υπέμεινε όλα για μας!
Το Σάββατο των Βαΐων εορτάζουμε την Ανάσταση του φίλου του
Χριστού Λαζάρου για να μας προετοιμάσει για την μεγάλη και ζωηφόρο Ανάσταση του
Ιησού Χριστού. Και ξεκινούν τα μεγάλα γεγονότα:
Την Κυριακή των Βαΐων θα μπούμε και εμείς «πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ
Πάσχα» στα Ιεροσόλυμα, μαζί με τον Χριστό. Θα κρατήσουμε στα χέρια μας τα
βάγια. Θα τα ανεμίσουμε στον αέρα και θα φωνάξουμε: «Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις· εὐλογημένος
ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου».
Την Μεγάλη Τετάρτη, ευρισκόμενοι στην Βηθανία, θα πάμε στο
σπίτι του Σίμωνος του λεπρού. Εκεί, θα μυρίσουμε το πολύτιμο μύρο, που θα χυθεί
στα πόδια του Χριστού.
Την Μεγάλη Πέμπτη, θα καθίσουμε μαζί με τον Χριστό στο
τελευταίο Δείπνο. Εκεί θα μας πει:
«Λάβετε, φάγετε· τοῦτό μού ἐστι τὸ σῶμα». Και θα μας δώσει το ψωμί που
θα είναι πλέον το Σώμα Του. Έπειτα θα μας πει: «Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες· τοῦτό ἐστι
τὸ αἷμά μου, τὸ τῆς καινῆς Διαθήκης». Και θα μας δώσει το κρασί που θα είναι
πλέον το Αίμα Του.
Μετά, θα πάμε στον κήπο της Γεθσημανής για να προσευχηθούμε
μαζί με τον Χριστό στον Θεό Πατέρα. Θα αγανακτήσουμε όταν δούμε τους άγριους
ροπαλοφόρους έτοιμους να συλλάβουν τον Κύριό μας. Θα δαγκώσουμε τα χείλη μας,
όταν ο προδότης Ιούδας θα Του δώσει το δόλιο φίλημα. Θα είμαστε μαζί με τον
Χριστό όταν θα Τον δικάζουν. Στην αυλή του Άννα και του Καΐάφα. Στον λιθόστρωτο
του Πιλάτου.
Την Μεγάλη Παρασκευή, θα πονέσουμε όταν ακούσουμε τους
Εβραίους να φωνάζουν: «Σταύρωσον, σταύρωσον Αὐτόν». Θα πονέσουμε και με τους
εμπαιγμούς των στρατιωτών με την κόκκινη χλαμύδα, με το ακάνθινο στεφάνι, τα
αγκάθια του οποίου θα τρυπούν την κεφαλή του Κυρίου μας. Θα πάμε στον Γολγοθά.
Θα σφιχθεί η καρδιά μας όταν δούμε τον Χριστό να λυγίζει κάτω από το
χονδροκομμένο ξύλου του Σταυρού. Θα σφίξουμε τα χέρια μας από πόνο, καθώς θα
ακούσουμε τους χτύπους των καρφιών. Και όταν θα πλησιάζει στο στόμα του
Χριστού, ο σπόγγος με το ξύδι και την χολή, εμείς θα κλείσουμε τα μάτια μας. Θα
κλάψουμε. Θα κλάψουμε δυνατά, όταν θα ακούσουμε τους Του λόγους: «Τετέλεσται.
Πάτερ, εἰς χεῖρας σου παρατίθεµαι τὸ πνεῦµά µου». Θα Τον δούμε μετέωρο, μεταξύ
ουρανού και γης, τον Χριστό μας χωρίς κάλλος, νεκρό.
- Όμως γιατί ο Χριστός τα έπαθε όλα αυτά; Γιατί προδίδεται,
περιπαίζεται, μαστιγώνεται; Γιατί υπέμεινε τους εμπτυσμούς, τα κολαφίσματα, τις
ύβρεις, τα καρφιά, την λόγχη; Γιατί καταδικάζεται; Γιατί σταυρώνεται; Γιατί
ποτίζεται με όξος και χολή; Γιατί πεθαίνει και θάπτεται;
- Από αγάπη. Τόσο μεγάλη και απερίγραπτη είναι η αγάπη του
Θεού, που κατεβαίνει στην γη, γίνεται άνθρωπος και πεθαίνει για τον άνθρωπο! «Ο
Χριστός έγινε άνθρωπος, για να γίνουμε εμείς θεοί. Φανερώθηκε με ανθρώπινο
σώμα, για να μπορέσουμε εμείς να έχουμε ορθή αντίληψη για τον αόρατο Πατέρα.
Yπέμεινε την ατίμωση από τους ανθρώπους, για να κληρονομήσουμε εμείς την
αθανασία» τονίζει ο Μέγας Αθανάσιος.
- Γιατί ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο;
- Από αγάπη και όχι από ανάγκη. Ο Θεός, όντας κοινωνία τριών
προσώπων, κοινωνία ελευθερίας και αγάπης, μας έπλασε από αγάπη για να μας την
μεταδώσει αυτήν την αγάπη. Το να αγαπάς σημαίνει να μοιράζεσαι. Δημιούργησε τον
άνθρωπο για να τον έχει κοντά Του, να κοινωνεί μαζί Του. Αλλά ο άνθρωπος να
μπορέσει να φθάσει σ΄ αυτήν την κοινωνία με την θέληση και την προσπάθειά του.
Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο, τον τίμησε με την δική Του
εικόνα, δηλαδή την ελευθερία, το μυαλό και την λογική, τον τοποθέτησε στον
Παράδεισο και του υποσχέθηκε πως εάν τηρούσε τις εντολές Του θα του χαρίσει την
αιώνια ζωή. Αλλά ο άνθρωπος δεν άκουσε τον Θεό που τον δημιούργησε. Άκουσε το
φίδι και έχασε τον Παράδεισο. Έτσι, έχασε και την αιώνια ζωή που του υποσχέθηκε
ο Θεός. Ο Θεός όμως δεν μας ξέχασε. «Oὐ ἀπεστράφη τὸ πλάσμα Aὐτοῦ εἰς τέλος, ὅ ἐποίησεν,
οὐδὲ ἐπελάθετο ἔργον χειρῶν Aὐτοῦ, ἀλλ΄ ἐπεσκέψατο πολυτρόπως διὰ σπλάγχνα ἐλέους
Aὐτοῦ». Έστειλε Προφήτες, έκανε έργα δυνάμεως με τους Αγίους Του, μας έδωσε τον
Νόμο για βοήθεια, έβαλε Αγγέλους φύλακες. Και όταν συμπληρώθηκαν τα χρόνια
έστειλε τον Υιό Του, τον Χριστό. Ο Χριστός σαρκώθηκε από την αγία Παρθένο
Μαρία, έζησε στον κόσμο, δίδαξε την αλήθεια και την αγάπη, έφερε το μήνυμα της
ειρήνης και έδωσε εντολές που οδηγούν στον Θεό και την αιώνια ζωή. Και αφού μας
καθάρισε με το νερό του Βαπτίσματος και μας αγίασε με το Άγιο Πνεύμα, έδωσε τον
εαυτό Του αντάλλαγμα στον θάνατο. Κατέβηκε στον άδη πεθαίνοντας στον Σταυρό και
αναστήθηκε την τρίτη ημέρα ετοιμάζοντας τον δρόμο για κάθε άνθρωπο να αναστηθεί
από τους νεκρούς. Πάνω στο ξύλο του Σταυρού, σήκωσε τα πάθη και τις αμαρτίες
του ανθρωπίνου γένους. Με τον θάνατό Του, νίκησε τον θάνατο και την απελπισία.
Με την Ανάστασή Του, μας χάρισε την αιώνια ζωή και την αθανασία, μας έδωσε χαρά
και στέριωσε τις ελπίδες μας. Μας έδειξε ότι υπάρχει και άλλος δρόμος! Ο δρόμος
της ζωής. Γιατί ο θάνατος, η φθορά, η κακία και η αμαρτία δεν έχουν καμία
δύναμη.
«Αυτός είναι λοιπόν ο προορισμός του ανθρώπου, προς τον
οποίο απέβλεπε ο Θεός, όταν τον δημιουργούσε: η άφθαρτη ζωή. Σ' αυτήν θα φθάσει
όταν απαλλαγεί το σώμα του από την φθορά και η θέλησή του από την αμαρτία»
σημειώνει ο Άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας. Ο Χριστός μας έδειξε τον δρόμο και τον
τρόπο με το ήθος και την ζωή Του, με τον Σταυρό και την Ανάστασή Του.
- Αυτήν την φορά θα ανεβούμε και εμείς στον σταυρό μας;
- Θα αρνηθούμε το εγώ μας;
- Θα συντρίψουμε τον παλαιό μας εαυτό;
- Θα θανατώσουμε τα αμαρτωλά μας πάθη;
- Θα συγχωρήσουμε όπως ο Χριστός;
- Θα αγαπήσουμε όπως Εκείνος;
- Θα πεθάνουμε θυσιαστικά μαζί Του;
Τότε, οπωσδήποτε και θα αναστηθούμε μαζί Του!
Καλό Πάσχα! Καλή Ανάσταση!
.jpg)
