ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΑΣ κ.κ. ΚΟΣΜΑ ~ Άγιος Αθανάσιος Κατούνας

Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ

(ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘ. 144)

Ο ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΟΣΜΑΣ

ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

Πρός τόν ἱερόν κλῆρον, τίς μοναστικές ἀδελφότητες

καί τόν εὐσεβῆ λαό τῆς καθ’ ἡμᾶς θεοσώστου Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

«Διέλθωμεν δή ἕως Βηθλεέμ καί ἴδωμεν τό ῥῆμα τοῦτο τό γεγονός, ὅ ὁ Κύριος ἐγνώρισεν ἡμῖν» (Λουκ. β΄15).

Ἀγαπητοί πατέρες καί ἀδελφοί,

Τή νύκτα τήν ὁλοφώτεινη, τήν λαμπρή καί τήν σωτήρια, κατά τήν ὁποία γεννήθηκε ὡς ἄνθρωπος ὁ Θεός Λόγος στό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, ἐκεῖ στήν ἔρημο κοντά στό σπήλαιο ἀγραυλοῦσαν Ποιμένες, φυλάσσοντας τά πρόβατά τους. Ἐκείνη τήν ἅγια νύκτα, στούς ταπεινούς καί ἄσημους αὐτούς Ποιμένες, ἐμφανίστηκε ἄγγελος Κυρίου καί τούς κάλεσε νά πᾶνε στήν φάτνη.

«Ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ» (Λουκ. β΄11), τούς εἶπε. Καί γιά σᾶς, τοῦτο θά εἶναι τό σημεῖο μέ τό ὁποῖο θά ἀναγνωρίσετε τόν Σωτῆρα. «Εὑρήσετε βρέφος ἐσπαργανωμένον, κείμενον ἐν φάτνῃ» (Λουκ. β΄12).

Καί οἱ Ποιμένες; Μέ ὑπακοή, προθυμία καί εὐλάβεια εἶπαν: «Διέλθωμεν δή ἕως Βηθλεέμ καί ἴδωμεν τό ῥῆμα τοῦτο τό γεγονός, ὅ ὁ Κύριος ἐγνώρισεν ἡμῖν» (Λουκ. β΄15). Ἄς πᾶμε, εἶπαν, μέχρι τό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ καί ἄς δοῦμε αὐτό τό γεγονός πού μᾶς γνωστοποίησε ὁ Κύριος.

Σήμερα Χριστούγεννα, ἀγαπητοί πατέρες καί ἀδελφοί! Μέ τό νοῦ καί τήν καρδιά μας, μέ πίστι, ταπείνωσι καί ἀγάπη ἄς πᾶμε καί ἐμεῖς στό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ. Ἄς μιμηθοῦμε τούς ἁγίους Ποιμένες. Ὅπως ἐκεῖνοι, νά δοῦμε κι ἐμεῖς τό Μυστήριο καί τό Θαῦμα τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ μας, ἀλλά καί νά θαυμάσουμε τήν ἀγάπη Του καί τήν προσφορά Του σέ μᾶς.

«Μυστήριο καινοφανές καί παράδοξο», λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος. Μυστήριο ἀδιάσειστο, θεμέλιο, ἀρχή τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Μυστήριο γιά τό ὁποῖο μίλησαν αἰῶνες πρίν οἱ ἅγιοι προφῆται καί μάλιστα μέ λεπτομέρειες καί ἀκρίβεια.

Ἐκεῖ στό σπήλαιο, βλέπουμε Αὐτόν πού εἶναι ἐπάνω στόν οὐρανό νά ἔχει κατεβεῖ στή γῆ γιά νά ἐξασφαλίσει τή σωτηρία στό ἀνθρώπινο γένος. Ὁ ἄνθρωπος ἀνέβηκε ψηλά στόν οὐρανό χάρις στήν φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ.

Σήμερα ὁ Ὤν γεννιέται καί ὁ Ὤν γίνεται αὐτό πού δέν ἦταν, δηλαδή, ἐνῶ ἦταν Θεός γίνεται ἄνθρωπος, χωρίς νά πάψει νά εἶναι Θεός. Αὐτός πού δέν εἶναι δυνατόν νά ψηλαφηθῆ, περικλείεται στήν ἀνθρωπίνη ἀγκάλη, περικλείεται σέ σπάργανα.

Μέ τήν ἐνανθρώπησι τοῦ Κυρίου μας, ὅπως λέγει καί ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, «λύθηκαν τά ἀρχαῖα δεσμά, καταντροπιάστηκε ὁ διάβολος, δραπέτευσαν οἱ δαίμονες, καταργήθηκε ὁ θάνατος, ἄνοιξε ὁ Παράδεισος, ἐξαλείφθηκε ἡ κατάρα, ἔφυγε ἀπό τή μέση ἡ ἁμαρτία, ἐκδιώχθηκε ἡ πλάνη, ἐπανῆλθε ἡ ἀλήθεια».

Παρατηρῶντας τήν φάτνη μέ ταπείνωσι, βλέπουμε πόσο ταπεινώθηκε ὁ Θεός μας, πόσο ἐπτώχευσε. Ὅλα μέσα στήν φάτνη παράδοξα, γεμάτα φτώχεια καί ἐσχάτη ταπείνωσι. «Δι’ ἡμᾶς ἐπτώχευσε πλούσιος ὤν, ἵνα ὑμεῖς τῆ ἐκείνου πτωχείᾳ πλουτίσητε» (Β΄ Κορ, Η΄,9). Αὐτή εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μας. Γιά μᾶς ὅλα αὐτά, ἡ κένωσι, ἡ πτωχεία, ἡ περιφρόνησι. Γιά νά φύγουμε ἐμεῖς ἀπό τήν δουλεία τῶν παθῶν καί τῆς ἁμαρτίας, γιά νά ἐλευθερωθοῦμε ἀπό τήν φθορά καί νά φθάσουμε στήν ἀφθαρσία καί στή ζωή τῶν ἀγγέλων.

Σάν τούς Ποιμένες, ἀγαπητοί, νά πᾶμε σήμερα στήν φάτνη καί μαζί τους νά προσκυνήσουμε τόν γεννηθέντα. Πρίν προσκυνήσουμε ὅμως, ἄς σκεφθοῦμε λίγο μέ συναίσθησι. Ὁ Κύριος κάλεσε τούς Ποιμένες γιατί εἶχαν ταπείνωσι καί καθαρότητα. Ἐμεῖς, οἱ σύγχρονοι Χριστιανοί, ἔχουμε τήν καθαρότητα πού θέλει ὁ Θεός;

Ὁ Κύριος ἦλθε στή γῆ ὡς ἄνθρωπος γιά νά ἀπαλείψει τήν ἁμαρτία. Πῶς θά δεχθῆ τόν ἄνθρωπο μολυσμένο ἀπό ἁμαρτήματα καί ἀμετανόητο; Αὐτή τήν ἀλήθεια ἄς τήν στερεώσουμε, σήμερα Χριστούγεννα, στήν καρδιά μας.

Ἀλήθεια, πῶς πλησιάζουμε, πῶς προσκυνοῦμε τόν Σωτήρα μας; «Κατελίπομεν τήν ὁδόν τῆς δικαιοσύνης σου καί ἐπορεύθημεν ἐν τοῖς θελήμασι τῶν καρδιῶν ἡμῶν» (Εὐχή Μ. Βασιλείου Θ΄ὥρας).

Θολωμένοι ἀπό τήν ἐγωπάθειά μας, τή φιλαυτία μας καί τήν ὑλοφροσύνη μας, αἰχμάλωτοι τοῦ αἰῶνος τούτου, χάσαμε τήν θερμή καί καθαρή πίστι μας στόν Τριαδικό Θεό μας, τόν Σαρκωθέντα Κύριο, θεοποιήσαμε τή λογική μας καί πορευόμαστε χωρίς χάρι Θεοῦ καί Ἁγιοπνευματική παρουσία. Βρισκόμαστε, ὅπως νομίζουμε, μέσα στό ἀμπέλι τοῦ Χριστοῦ μας, τήν Ἐκκλησία, καί καμμιά σχέσι δέν ἔχουμε μέ τόν Ἀμπελουργό. Ἁμαρτάνουμε καί οὔτε, δυστυχῶς, κἄν συναισθανόμαστε ὅτι εἴμαστε ἄνθρωποι ἀποστασίας.

Φοβερά ἁμαρτήματα γίνονται γύρω μας∙ προβάλλονται καί διαφημίζονται. Διαστροφές καί κτηνωδίες χειροκροτοῦνται στό δρόμο ἐπίσημα. Ὁ Σαρκωθείς Θεός μας ἀμφισβητεῖται, ὑβρίζεται, κολαφίζεται καί οἱ ὀρθόδοξοι Ἕλληνες μένουν ἀδιάφοροι καί ἐρωτοτροποῦν μέ τούς πολεμίους. Πῶς, ὅμως, ἔτσι οἱ Πανέλληνες θά προσκυνήσουν, ἐφέτος, τόν γεννηθέντα Κύριο στήν φάτνη;

Ἀγαπητοί, πατέρες καί ἀδελφοί, μήν παίζουμε μέ τήν σωτηρία μας. Σήμερα Χριστούγεννα ἄς θελήσουμε νά πιστέψουμε πώς ὅλα αὐτά τά ἐνεργήματα τῆς ἀποστασίας μας καί οἱ συνέπειες ἐξ αὐτῶν, θεραπεύονται μέ τήν εἰλικρινῆ καί συνειδητή μετάνοιά μας. Εὑρισκόμενοι ἐμπρός στήν φάτνη ἄς προσφέρουμε τό καλύτερο δῶρο στόν Κύριό μας: τά ἁμαρτήματά μας, μέ τήν μετάνοιά μας!

Καί ζῶντες τήν μετάνοια καί τόν ἀληθινό πνευματικό μας ἀγῶνα, ἄς γινόμαστε ζύμη, γιά νά ζυμώνουμε τήν κοινωνία μας πνευματικά, ὥστε νά δέχεται ὁ νηπιάσας Κύριος τήν χριστουγεννιάτικη καί τήν διά βίου προσκύνησί μας.

Εὔχομαι καλά καί ἅγια Χριστούγεννα!

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ