Ας δούμε το θέμα μας ιστορικά. Στις 16 Φεβρουαρίου 1924 εισήχθη στην Εκκλησία της Ελλάδος το Νέο Ημερολόγιο, οπότε και η συγκεκριμένη ημερομηνία έγινε αυτόματα 1 Μαρτίου 1924.
Η αλλαγή δεν έγινε επιπόλαια, αλλά ύστερα από πολλές συσκέψεις της Ιεράς Συνόδου με καθηγητές πανεπιστημίου και αρμόδιες επιτροπές. Γι’ αυτόν τον λόγο και η απόφαση πάρθηκε ομόφωνα, από όλους, δηλαδή, τους ιεράρχες. Η πρώτη αντίδραση ξεκίνησε από κάποιους αγιορείτες μοναχούς οι οποίοι ξεσήκωσαν τον απλό λαό λέγοντας πως η κίνηση αυτή πρόδιδε την πίστη των πατέρων μας. Οι αντιδράσεις, δυστυχώς, γενικεύτηκαν και δημιουργήθηκε ένταση και απαράδεκτες ενέργειες και από τις δύο πλευρές. Ο φανατισμός οδήγησε μια μερίδα χριστιανών να δημιουργήσουν δική τους Εκκλησία. Αρχικά αναζήτησαν για κάποιους επικεφαλής, αλλά όπου και αν απευθύνθηκαν (Έλληνες ιεράρχες, Σερβική Εκκλησία) δεν βρήκαν ανταπόκριση.
Το ουσιαστικό πρόβλημα ξεκίνησε ένδεκα ολόκληρα χρόνια αργότερα όταν τρεις ιεράρχες, “θυμήθηκαν” πως έπρεπε να αγωνιστούν υπέρ τού “πάτριου” ημερολογίου. Στις 26 Μαΐου 1935 συλλειτούργησαν σε ναό της Αθήνας, διακήρυξαν των αγώνα υπέρ της επαναφοράς του παλαιού ημερολογίου και προχώρησαν σε χειροτονίες τεσσάρων επισκόπων. Έτσι έγινε το σχίσμα.
Ας δούμε τώρα και μερικά πρακτικά ζητήματα. Για οικονομία χρόνου και χώρου θα τα παραθέσουμε επιγραμματικά και χωρίς πολλές επεξηγήσεις, οι οποίες είναι όντως ενδιαφέρουσες και προτείνεται να αναζητηθούν περαιτέρω από τον αναγνώστη.
- Δεν υφίσταται πραγματική ιερωσύνη στους παλαιοημερολογίτες. Οι επίσκοποι που αποκόπησαν από την Εκκλησία, καθώς και αυτοί που χειροτονήθηκαν αμέσως μετά, καθαιρέθηκαν αμέσως από την Εκκλησία της Ελλάδος ως σχισματικοί. Τα μυστήριά τους είναι άκυρα και για αυτό πρέπει να προσέχουμε ιδιαίτερα ώστε να μην εκκλησιαζόμαστε και να μην συμμετέχουμε σε μυστήριά τους.
- Το νέο ημερολόγιο δεν είναι το παπικό όπως διατείνονται οι παλαιοημερολογίτες. Η Εκκλησία της Ελλάδος φρόντισε το νέο ημερολόγιο να ακολουθεί πιστά τους κανόνες της Εκκλησίας με κυριότερο ζήτημα τον εορτασμό τού Πάσχα, γεγονός που δεν ακολούθησαν οι παπικοί κατά την δική τους προσαρμογή του ημερολογίου (βλ. Πάπας Γρηγόριος ΙΓ΄).
- Οι παλαιοημερολογίτες δεν αγωνίζονται εναντίον κάποιας αίρεσης γι’ αυτό είναι απαράδεκτη η ανυπάκουη στάση τους απέναντι στην Εκκλησία. Πήραν ένα ήσσονος σημασίας ζήτημα και το έκαναν πρωτεύον. Εξάλλου όλα τα ημερολόγια επιστημονικά πάσχουν από ατέλειες. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι αλλαγές ημερολογίου ή ημερομηνιών για πρακτικούς λόγους έγιναν καθόλη την ιστορία τόσο της Παλαιάς Διαθήκης όσο και της Καινής. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι οι Εβραίοι μπορούσαν, αν υπήρχε νομικό ή πρακτικό κώλυμα, να γιορτάσουν το Πάσχα ένα μήνα αργότερα. Στην Εκκλησία μας γίνονταν και συνεχίζουν να γίνονται μεταθέσεις εορτών τακτικά (π.χ. συμπτώσεις εορτής αγίων και δεσποτικών εορτών), ο δε ίδιος ο Χριστός γιόρτασε το Πάσχα με τούς μαθητές του ημέρα Πέμπτη και όχι Σάββατο που ήταν θεόσδοτη παράδοση!
Αν θέλουμε να συνοψίσουμε τις πιο σοβαρές εκτροπές των παλαιοημερολογιτών, αυτές μπορούν να αποτυπωθούν ως εξής:
- Ανυπακοή στις αποφάσεις της επίσημης Εκκλησίας,
- αποκοπή (σχίσμα) από τον άρραφο χιτώνα του Χριστού, δηλαδή, την Εκκλησία, και, ως εκ τούτου, διακοπή της αποστολικής διαδοχής σε αυτούς,
- απομόνωση από όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες,
- φανατισμός που οδηγεί σε, επιεικώς, απαράδεκτες καταστάσεις άγνοιας και μεσαιωνισμού,
- και το χειρότερο, που αποδεικνύει την πλάνη τους, είναι ότι οι ίδιοι έχουν διαμελισθεί σήμερα μεταξύ τους σε έξι αρχιεπισκοπές!
Κι αν ακόμη δεν ακούν κανέναν, τουλάχιστον ας ακούσουν τα λόγια της Καινής Διαθήκης, τα λόγια του ίδιου του Χριστού στους Φαρισαίους: “Το Σάββατο έγινε για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για το Σάββατο” (Μαρκ. Β΄ 27). Αλλά και ο Απόστολος Πάυλος που είπε στους Γαλάτες (σε ελεύθερη μετάφραση): “Τώρα που γνωρίσατε τον Θεό, (…), επιστρέφετε πάλι στα ασθενή και πτωχά στοιχεία και υποδουλώνεστε σε αυτά; Καταντήσατε να ασχολείστε με ημέρες, μήνες, καιρούς και χρόνους;” (Γαλ. Δ΄ 9-10). Το δικό μας χρέος αγάπης απέναντι στους Παλαιοημερολογίτες είναι να προσευχόμαστε σθεναρά για την επιστροφή τους, όπως εύχεται όλη η Εκκλησία κατά την Θεία Λειτουργία «ὑπέρ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως».
Υ.Γ.: Το Παλαιό Ημερολόγιο χρησιμοποιείται ακόμα σε κάποιες Ορθόδοξες χώρες (π.χ. Ρωσία) αλλά και σε ολόκληρο το Άγιο Όρος. Αυτοί όμως δεν έχουν αποκοπεί από την κανονική Εκκλησία και μνημονεύουν κανονικά τους Ορθοδόξους αρχιερείς (π.χ. το Άγιο Όρος μνημονεύει τον Οικουμενικό Πατριάρχη, στον οποίο υπάγεται). «Παλαιοημερολογίτες» ονομάζονται μόνο οι σχισματικοί, που δεν αποτελούν πλέον μέλη της κανονικής Εκκλησίας.
ακολουθεί βίντεο...