Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2018

                                                     

Ο  ΧΑΡΙΤΙ  ΘΕΟΥ  ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ  ΚΑΙ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ  ΚΟΣΜΑΣ

ΤΗΣ  ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ  ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

Πρός  τόν  ἱερόν  κλῆρον,  τίς  μοναστικές  ἀδελφότητες

καί  τόν  εὐσεβῆ  λαό  τῆς  καθ’  ἡμᾶς  θεοσώστου  Ἱερᾶς  Μητροπόλεως.

«…Ἰδού ἡ παρθένος ἐν γαστρί ἕξει καί τέξεται Υἱόν καί καλέσουσι τό ὄνομα Ἐμμανουήλ ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός» (Ἠσ. Ζ΄, 14).

Ἀγαπητοί,  Χριστούγεννα  σήμερα!

Γιά μιά ἀκόμη φορά μᾶς ἀξιώνει ὁ Τριαδικός Θεός μας νά ἑορτάσουμε καί νά ζήσουμε τήν ἐνανθρώπησι τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Πατρός, νά προσκυνήσουμε στό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ «βρέφος ἐσπαργανωμένον κείμενον ἐν φάτνῃ».

Ἡ προαιώνιος βουλή τοῦ οὐρανίου Πατρός ἐκπληρώνεται. Ἡ προφητεία τοῦ προφήτου Ἠσαΐου ἐπαληθεύεται. Ὁ μεγάλος βουλῆς ἄγγελος, ὁ ἄρχων τῆς εἰρήνης, «ὅτε ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου» (Γαλ. δ΄, 4) γίνεται ἄνθρωπος. Ὁ Ἄναρχος ἄρχεται, ὁ ὑπερούσιος Θεός τίκτεται ἀπό τήν ἁγία Παρθένο.

Ἐκεῖ στήν Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας, γιά τήν ὁποία μίλησαν οἱ προφῆτες αἰῶνες πρίν, σέ ἕνα σπήλαιο, ἐμφανίζεται τό μυστήριο τῆς Σαρκώσεως τοῦ Λόγου. Αὐτός «ὁ ἀχώρητος παντί», ὁ αἰώνιος Βασιλεύς «ἐπί τῆς γῆς ὤφθη καί τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη», «ἐκένωσεν ἑαυτόν μορφή δούλου λαβών» (Βαρ. γ΄, 38, Φιλιπ. β΄, 7), ἔκανε τόν πτωχό πλανήτη μας κατοικία Του.

Ἄφραστον θαῦμα. Ἐξέστησαν καί ἐθαύμασαν οἱ ἀγγελικοί κόσμοι μέ τό Μυστήριον τῆς ἐνανθρωπήσεως, μέ τό μέγεθος τῆς συγκαταβάσεως. Μυστήριο καί Θαῦμα ἀκατανόητο στόν σαρκικό ἄνθρωπο τῆς ἐποχῆς μας, στόν ὀρθολογιστή τεχνοκράτη, στόν ἐμπαθῆ καί θολωμένο Χριστιανό, στόν χλευαστή σκοτισμένο δοῦλο τοῦ ἐγωκεντρισμοῦ καί τῆς ἀπιστίας.

«Πεφανέρωται τά θαύματα τοῖς προσκυνοῦσι ἐν πίστει τό μυστήριον».

Μόνο οἱ ταπεινοί, οἱ πιστοί, «οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ» μποροῦν νά κατανοήσουν τό Μυστήριο τῶν Χριστουγέννων, νά προσκυνήσουν συνειδητά τήν Φάτνη καί τόν Σαρκωθέντα Κύριο, σήμερα, ὅπως ἔπραξαν οἱ Ποιμένες καί οἱ Μάγοι. Μόνο ὅσοι πιστεύουν σ’ Αὐτόν, θά ὀνομάσουν τόν γεννηθέντα Ἐμμανουήλ, λέει ὁ ἱερός Ζυγαβηνός.

Ἐμεῖς, ἀγαπητοί, οἱ σημερινοί χριστιανοί, ἔχουμε κατανοήσῃ; Πιστεύουμε τό τί μᾶς πρόσφερε ὁ Σαρκωθείς Θεός μας μέ τήν Γέννησί Του;

Εἴμασταν σέ ἄγνοια καί Ἐκεῖνος μᾶς ὡδήγησε στή γνῶσι καί τήν λατρεία τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. Μᾶς μάστιζε ἡ πλάνη καί Ἐκεῖνος μᾶς ἐλευθέρωσε γιά νά μᾶς φέρῃ στήν ἀλήθεια. Ἐδέσποζε ὁ θάνατος καί Ἐκεῖνος μᾶς μετέδωκε τή ζωή. Κυριαρχοῦσε τό κράτος τῆς ἁμαρτίας καί Ἐκεῖνος τό κατέλυσε γιά νά ἐπικρατήσῃ τό κράτος τῆς δικαιοσύνης.

Μᾶς ἔδειξε τήν ὁδό τῆς ἀληθινῆς ἐπιστήμης σέ ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος. Φανέρωσε τό Μυστήριο τοῦ Θεοῦ, ἄνοιξε τίς Πύλες τῆς αἰωνίου ζωῆς, ἔγινε ἡ Θύρα διά τῆς ὁποίας «ὁ πιστεύσας καί βαπτισθείς» στό ὄνομά Του σωθήσεται (Μάρκ. ιστ΄, 16), εἰσέρχεται στήν μακαριότητα τῶν τέκνων τοῦ οὐρανίου Πατρός.

Καί τό σπουδαῖο εἶναι ὅτι ὁ γεννηθείς Σωτήρας μας δέν ἦλθε σάν ἐπισκέπτης, ὁ ὁποῖος μετά ἀπό σύντομο παραμονή θά ἀφήσῃ πάλι τόν ἄνθρωπο μόνο, ἔρημο, ἀβοήθητο. Ἦλθε γιά νά μείνῃ πάντοτε μαζί μας, γιά νά γίνῃ ὁ «μεθ’ ἡμῶν Θεός», γιά νά συμπράττῃ καί νά συνεργάζεται μαζί μας γιά τήν ἐπιτυχία τοῦ ὑψηλοῦ προορισμοῦ μας, τῆς σωτηρίας μας καί τῆς κατά χάριν θεώσεως.

Τί κρίμα ὅμως! Παρ’ ὅτι ὁ Κύριος μέ τήν ἐνανθρώπησί Του ἔφερε τόσα σωτήρια στόν κόσμο, ὁ κόσμος τῶν ἀνθρώπων πού ἦταν προσκολλημένος στά γήινα, στά μάταια, στά μολυσμένα νοήματα καί ἔργα του, δέν τόν δέχθηκε ὡς Δημιουργό του καί Σωτῆρα του. Καί ὄχι μόνο ὁ κόσμος τῆς εἰδωλολατρείας, ἀλλά καί οἱ «ἴδιοι Αὐτόν οὐ παρέλαβαν» (Ἰω. α΄, 11). Οἱ ἄνθρωποι τοῦ σπιτιοῦ Του, τόν ἀπέρριψαν, τόν μίσησαν, τόν ἐδίωξαν.

Ἔτσι, γιά παράδειγμα, ὁ Ἡρῴδης δέν τόν παραδέχθηκε, ὁ Καῖσαρ Αὔγουστος οὔτε ἔλαβε γνῶσι, ὁ Πιλᾶτος τόν κατεδίκασε σέ θάνατο, οἱ Ρωμαῖοι τόν περιέπεξαν, οἱ Γραμματεῖς καί οἱ Φαρισαῖοι τόν παρέδωσαν στόν σταυρικό θάνατο.

Νά ἀναφέρουμε καί τούς ἀνά τούς αἰῶνες σκληρούς, αἱμοσταγεῖς αὐτοκράτορες καί διῶκτες τοῦ σαρκωθέντος Λυτρωτοῦ μας; Μένουν γνωστοί ὅλοι γιά τή μανία τους κατά τοῦ Χριστοῦ καί γιά τήν θέλησί τους νά ἀφανίσουν τό ὄνομά Του ἀπό προσώπου γῆς.

Τό τραγικό ὅμως γιά ἐμᾶς, ἀδελφοί, εἶναι ὅτι καί σήμερα ἡ ἀγνώμων αὐτή νοοτροπία καί τακτική συνεχίζεται, ὄχι μόνον σέ χῶρες πού χωρίς ὀρθοδοξία δέν γνώρισαν τό Χριστό, ἀλλά συνεχίζεται στή χώρα τῶν ἡρῴων καί τῶν ἁγίων. Ἡ ἀγνωμοσύνη συνεχίζεται στή χώρα τῆς ζωντανῆς ὀρθοδοξίας, στή χώρα τῶν θαυμάτων τοῦ Χριστοῦ μας, τῆς Παναγίας μας, τῶν ἀμέτρητων Ἁγίων μας, στήν Ἑλλάδα. Καί ἐνῷ ἀπό τό ἕνα μέρος ὁ Λυτρωτής τῆς Βηθλεέμ ἀναδεικνύει καί σήμερα Ἁγίους μεγάλους μέ θαύματα καί ὁμολογία, ἀπό τό ἄλλο μέρος μερικοί φωνάζουν καί μᾶς πιέζουν νά ἀρνηθοῦμε τόν Χριστό.

Τό τραγικότερο εἶναι ὅτι πολλοί ἀδελφοί μας χριστιανοί, ἐπηρεάζονται ἀπό τίς φωνές τῶν συγχρόνων διωκτῶν τοῦ Χριστοῦ, ψυχραίνουν τήν πίστι, τήν ἀγάπη, τήν ὑπακοή, τήν ἐμπιστοσύνη, τήν ἀφοσίωσι στό Χριστό˙ ἐκκοσμικεύονται καί φεύγουν ἀπό τή σωστική ζωή τῆς μητέρας μας Ἐκκλησίας.

Ἀλήθεια, πόσοι ὀρθόδοξοι Χριστιανοί σήμερα δέν ἐκκλησιάστηκαν ἤ δέν ἑτοιμάσθηκαν νά ζήσουν τά Χριστούγεννα μέ τό Χριστό; Τί θά ποῦν σήμερα στόν Σωτῆρα Κύριο, ὁ ὁποῖος γι’ αὐτούς καταδέχθηκε τή Φάτνη;

Ἀγαπητοί, ὅσοι θέλουμε νά ζοῦμε μέ τό Χριστό Χριστούγεννα, ἄς κλείσουμε τά αὐτιά τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος στά κοάσματα τῶν ἐχθρῶν τοῦ Γεννηθέντος Κυρίου. Ποιός ἀπό τούς ἐχθρούς τοῦ Χριστοῦ ἔμεινε, τιμᾶται, διδάσκει τούς λαούς;  Ὅλοι ἔπεσαν, συντρίφθηκαν, χάθηκαν μέ τόν τίτλο τῶν ἐχθρῶν τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι θά πέσουν, θά ἀφανισθοῦν καί σήμερα ὅσοι πολεμοῦν τόν Σαρκωθέντα Θεό μας.

Ἐμεῖς, ἄς χαροῦμε σήμερα. Μιμούμαστε τό παράδειγμα τῶν Ἁγίων μας, τήν ἀγάπη τους στό Χριστό μας. Σήμερα Χριστούγεννα, ἄς δοξάσουμε τόν Τριαδικό Θεό μας γιά τό ὅτι μᾶς ἔφερε μέσα στήν ὀρθόδοξο Ἐκκλησία μας καί γνωρίσαμε τόν ἀληθινό, τόν ἀκαινοτόμητο Χριστό, ὅπως τόν προεφήτευσαν οἱ Προφῆτες, ὅπως τόν παρέδωσαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καί οἱ Εὐαγγελιστές, ὅπως τόν ἐκήρυξαν καί τόν ὁμολόγησαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες.

Ἄς μείνουμε πιστοί, ἑδραῖοι, ἀμετακίνητοι στήν ὀρθόδοξο ἀλήθεια καί στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μας˙ ἄτρωτοι καί ἄφοβοι ἐμπρός στίς ἀπειλές τῶν συγχρόνων διωκτῶν. Ἄς διαφυλάξουμε τά παιδιά μας ἀπό τίς ἀντίχριστες διδασκαλίες τῶν πολεμίων τοῦ Χριστοῦ καί τῶν συμπορευτῶν τους.

Προσκυνοῦντες σήμερα τόν Γεννηθέντα στή Φάτνη Του,  μέ ταπείνωσι καί συναίσθησι, ἄς ζητήσουμε συγγνώμη.  Ἄς μετανοήσουμε, ἀδελφοί. Ἡ Ἑλλάδα μας πρέπει νά σωθῆ.  Θά σωθῆ μόνο μέ τήν εἰλικρινῆ μετάνοιά μας καί μέ τό νά φέρουμε στήν καρδιά μας τόν Ἐμμανουήλ.

Μέ τήν ἀγάπη τοῦ ταπεινοῦ Χριστοῦ μας,

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ  ΚΟΣΜΑΣ

Μοιραστείτε το: