Αγαπητοί γονείς,
Έρχομαι σήμερα ως πνευματικός σας πατέρας, να σας
παρακαλέσω ειλικρινά και ολόθερμα να ακούσετε την πατρική μου φωνή, κατανοώντας
την ανησυχία μου. Όλοι μας ζούμε μέσα στη γνωστή και γεμάτη σύγχυσι εποχή μας,
η οποία έχει άμεση συνέπεια στην ανατροφή, στη συμπεριφορά, στις συναναστροφές,
στις εκδηλώσεις, στην πρόοδο, στη ζωή της νεότητας.
Όλοι μας χαίρουμε και δοξάζουμε τον Θεό όταν τα παιδιά
μας βαδίζουν την φιλοπρόοδο πορεία, την πορεία των αρετών και της αληθινής
επιτυχίας. Και είναι γεγονός ότι, παρά τη σύγχυσι, πολλοί νέοι και πολλές νέες,
κόντρα στο ρεύμα των πειρασμών της αντιπνευματικής εποχής μας, μένουν όρθιοι,
εδραίοι και αμετακίνητοι εμπρός στην ασυγκίνητη και καταλυτική επίθεση του
κόσμου. Καμαρώνουμε τους νέους με τη νεανική σφριγηλότητα, την αγνότητα, την
ακμαιότητα∙ με το ολοφώτεινο βλέμμα και πρόσωπο∙ με το νεανικό δυναμισμό τους,
την ειρηνική και δημιουργική παρουσία τους.
Αναπτερωνόμαστε όταν βλέπουμε σήμερα νέους και νέες να
έχουν υψηλούς πόθους, οραματισμούς και σκοπούς∙ όταν αγαπούν την συστηματική
επιστημονική τους μελέτη και το καλό βιβλίο∙ όταν στολίζωνται με αρετές. Τους
χειροκροτούμε όταν μάχωνται για τα υψηλά ιδανικά της πίστεως και της πατρίδος,
για τις αιώνιες αξίες και τις αλήθειες.
Η συμπεριφορά και η επιτυχία αυτών των νέων είναι
εγγύηση για τη δική τους αποκατάστασι, αλλά και για ένα αισιόδοξο και
ελπιδοφόρο μέλλον της πατρίδος μας.
Ποτέ μη λησμονούμε ότι η γενναία νεότης με την πίστι
στις αξίες, στα ιδανικά, στην ορθοδοξία και την Ελλάδα μας, χάρισε ένδοξες
σελίδες στην ιστορία της πατρίδος μας, χάρισε ήρωες, μάρτυρες, αγίους.
Σήμερα, αγαπητοί γονείς, δεν είμαστε πάντοτε
χαρούμενοι αντικρύζοντας την σύγχρονη νεότητα και τη συμπεριφορά της. Ίσως το
μεγαλύτερο τμήμα της συγχρόνου ελληνικής νεότητος δεν έχει αυτή την εικόνα που
περιγράψαμε. Δεν μας προσφέρει σήμερα η νεότης εμπιστοσύνη και ελπίδα για το
μέλλον.
Δεν
κατηγορούμε τα παιδιά μας. Δεν
αποδίδουμε ευθύνη σε αυτά. Πονούμε,
ανησυχούμε, γιατί ειλικρινά τα αγαπούμε. Οφείλουμε όμως εμείς οι
μεγαλύτεροι στην ηλικία να αναλογισθούμε την ευθύνη μας, να αφυπνισθούμε και να
ενεργήσουμε χωρίς αναβολή, για να περισώσουμε τα παιδιά μας.
Ναι, εμείς φταίμε, οι κληρικοί πρώτα, οι γονείς, οι
εκπαιδευτικοί, οι υπεύθυνοί της παιδείας του έθνους μας. Εμείς παύσαμε να
αγαπούμε ειλικρινά, αληθινά, ουσιαστικά τα παιδιά μας και τα αφήσαμε χωρίς φως
και βοήθεια. Τα γεμίσαμε με υλικά αγαθά, φαγητά, ενδύματα, ανέσεις, κοσμικές
διασκεδάσεις∙ τα γεμίσαμε με τον δικό μας εγωισμό, τη φιλαυτία μας, την μεγάλη
άνεσι∙ τα μάθαμε μόνο να απολαμβάνουν, να μην είναι φιλόπονα και αγωνιστικά.
Έμαθαν να ζουν με τρυφηλότητα, με απολαύσεις, μόνο με δικαιώματα.
Ποιά είναι τα αποτελέσματα; Η νεανική τους ζωή και η
παιδική ακόμα συμπεριφορά είναι αφύσικη και ανεξήγητη. Έχασαν τα παιδιά μας τη
νεανική τους λεβεντιά, το νεανικό, το αγνό και το ειρηνικό χαμόγελο.
Εκνευρισμός, ταραχή, αντίδρασι, ασέβεια, ισοπέδωσι των
πάντων, αθυροστομία, ύβρεις, βωμολοχίες ανερυθρίαστες, είναι μερικά από τα
γνωρίσματα των νέων μας σήμερα. Τα ενδιαφέροντά τους χαμηλά, πεζά, ευτελή,
χυδαία, όχι υψηλά και πνευματικά. Η φιληδονία, η σαρκολατρεία, η αμαρτωλή
περιέργεια απασχολεί και τα παιδιά του δημοτικού ακόμη.
Ενώ τα νειάτα είναι πλασμένα για ηρωισμό και αγώνες,
τα παιδιά μας σήμερα παρουσιάζονται άβουλα, ράθυμα, αδιάφορα για πνευματικές
κατακτήσεις και δημιουργία, πολλώ μάλλον για καλλιέργεια αρετών.
Και αν μιλήσουμε για ψυχαγωγία, μόνο η διασκέδασι που ικανοποιεί
την ενστικτώδη ζωή τα ενδιαφέρει. Και τρέχουν, τρέχουν οι νέοι και οι νέες
σήμερα στα μνήματα – κοσμικά κέντρα, όπου κατακερματίζεται η αγγελική αρετή της αγνότητος, όπου
συντρίβεται ότι ακμαίο έχει ο νέος και η νέα, όπου προσφέρονται οι θανατηφόρες
ουσίες και τα ποτά, όπου διδάσκεται η σκληρότητα και η εγκληματικότητα.
Να μιλήσει κανείς για την ηλεκτρονική δικτατορία η οποία έκανε τα παιδιά μας πιόνια χωρίς υπεύθυνη γνώμη και αυτενέργεια;
Γιατί, αγαπητοί γονείς, τα παιδιά μας έφθασαν σε αυτό
το κατάντημα;
Θα απαντήσω με ένα ερώτημα. Εσείς, αγαπητοί γονείς,
γνωρίζετε κανέναν νέο, καμία νέα οι οποίοι ενώ ζούσαν αληθινή - το υπογραμμίζουμε - αληθινή, συνειδητή,
χριστιανική, εκκλησιαστική, μυστηριακή ζωή, όχι υποκριτική, να παρουσίασαν
τέτοιες εκτροπές, να έπεσαν σε τέτοιες παραβάσεις, να απέτυχαν στη ζωή τους;
Όσο κι αν ερευνήση κανείς, δεν θα βρη τέτοιους νέους του Χριστού να μαραίνουν
και να φθείρουν τα νειάτα τους.
Και τούτο, γιατί ο Χριστός είναι ο Θεός ο αληθινός, το
φως το αιώνιο, η αληθινή ζωή, η οδός, ο
αιώνιος, αλάθητος οδηγός των νέων. Ο Χριστός δεν τρέφει τα πάθη των νέων,
αλλά φωτίζει, οδηγεί, χαριτώνει, προσφέρει πνευματικά
αντισώματα για να είναι πάντοτε ο
νέος νικητής.
Αγαπητοί γονείς, τα παιδιά μας ζητούν βοήθεια,
λύτρωσι, έστω κι αν δεν κατανοούν το χάος που οδηγούνται χωρίς το Χριστό. Εμείς
θα τα αφήσουμε αβοήθητα; Κράζουν και φωνάζουν τα δράματα των νέων χωρίς Χριστό
σήμερα. Τα παιδιά φωνάζουν, σώστε μας!
Μια τελευταία έρευνα, μεταξύ 106 χωρών, έδειξε ότι οι
νέοι της Ελλάδος κατέχουν την δευτέρα θέσι στο θέμα της αδιαφορίας για τον Θεό.
Το κατανοούμε αυτό; Στην ορθόδοξο Ελλάδα τα παιδιά μας μένουν χωρίς Χριστό,
χωρίς εκκλησιασμό, χωρίς χάρι Θεού, χωρίς πνευματικές δυνάμεις! Τι θα γίνει; Το
σκεφτόμαστε;
Καλοί μου γονείς,
ως πνευματικός πατέρας γονατίζω και σας παρακαλώ.
Η Ιερά Μητροπόλί μας από σήμερα αρχίζει τη λειτουργία των εκκλησιαστικών
κατηχητικών σχολείων. Μην αμελήσετε φέτος. Μην
αδρανήσετε. Βλέπετε ότι και στα σχολεία μας, με το συνοθύλευμα των ψευδοθρησκειών που διδάσκεται, αμβλύνεται η πίστι
στον Τριαδικό μας Θεό.
Σας παρακαλώ, ενημερωθείτε για το κατηχητικό σχολείο
της ενορίας σας. Βοηθήστε τα παιδιά να το παρακολουθούν τακτικά. Φέρετε τα
παιδιά σας στο Χριστό μας. Έτσι θα γνωρίσουν το φως το σωστικό, την αλήθεια,
την αληθινή πρόοδο, την επιτυχία.
Το
εύχομαι ολόψυχα.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ
