Είπε Γέρων :Φρόντισε όσο ζεις, να έχεις στραμμένο στο θάνατο το νου σου.
Θα σε βοηθήσει να βλέπεις τα πράγματα πιο απλά, πιο ξεκάθαρα. Θα σε βοηθήσει, τον δρόμο σου να μην τον χάσεις.
Κάνε το και θα δεις…
Θα δεις πως τα προβλήματα της καθημερινότητας, τα όσα τόσο σε παιδεύουν και σε κάνουν να αγωνιάς, δε θα μοιάζουν πλέον τόσο σημαντικά. Θα δεις πως οι ανάγκες σου, είναι στη πραγματικότητα, πολύ λιγότερες από όσες νόμιζες πως ήταν μέχρι τώρα. Ο θάνατος όλα αυτά τα επισκιάζει…
Δεν θα υπάρχει πλέον λόγος για θυμούς. Εγωισμοί, μίση, έχθρες με τους δικούς σου νόημα δεν θα έχουν. Λεφτά και σπίτια και κληρονομιές θα μοιάζουν άχρηστα. Είναι ο θάνατος, που όλα αυτά τα κάνει να μην έχουν σημασία.
Θα δεις πως πλέον θα μπορείς να βρίσκεις χρόνο για όσους αγαπάς. Δεν είναι ότι θα έχει αλλάξει κάτι. Εσύ θα τον δημιουργείς, κάτω από τη σκέψη του θανάτου.
Και η εικόνα σου, η περηφάνια σου, τα όσα πίστευες για σένα, πως είσαι ανίκητος, μοναδικός, πως όλα από σένα γύρω περιστρέφονται, θα καταρρεύσει, θα σβήσει, όταν θα σκέφτεσαι πως ¨γη και σποδός¨ είσαι μόνο, τίποτα παραπάνω. Χώμα και στάχτη.
Και είναι και άλλα πολλά άσχημα, από τα οποία η μνήμη του θανάτου, μπορεί να σε ελευθερώσει.
Φρόντισε όσο ζεις, να έχεις στραμμένο στο θάνατο το νου σου. Και έτσι πλέον, ελεύθερος, τον δρόμο σου μες στη ζωή δεν θα τον χάσεις.
