Το κήρυγμα της Κυριακής
«Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, βασιλεύς
του Ισραήλ»
Ασίγητος ήταν ο πόθος των Εβραίων για τον
Μεσσία. Τον περίμεναν αιώνες. Τον περίμεναν όμως Βασιλιά δοξασμένο, δυνατό,
επίγειο, κοσμικό, κυρίαρχο της γης. Η μεγάλη ιδέα που είχαν για τον εαυτό τους,
τους έκανε να πιστεύσουν ότι θα έλθει ο Μεσσίας, να αναστηθεί το πεσμένο κύρος
του Ισραήλ, θα γίνει δοξασμένος Βασιλιάς και θα υποτάξει κάτω από τους
Ισραηλίτες όλους τους λαούς της γης.
Γι΄ αυτό όταν τον είδαν ¨ επί πώλον όνου ¨
καθιζόμενο να μπαίνει εις την αγία Πόλη ξέσπασαν σε φρενήρεις ζητωκραυγές.
¨Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος¨. Έκοβαν βάϊα των φοινίκων και έστρωναν, άλλοι
έστρωναν στο δρόμο τα ενδύματά τους. πίστευαν πως ήλθε η ώρα να ανακτήσει το
πεσμένο ηθικό του ο Ισραήλ.
Πόσο άδικο είχαν. Πόσο έξω έπεσαν στις εκτιμήσεις τους οι
Εβραίοι. Ο Κύριος μας ο Ιησούς Χριστός δεν είναι τέτοιος Βασιλιάς. Είναι
Βασιλιάς αλλά τελείως διαφορετικός. Δεν είναι Βασιλιάς κράτους συνηθισμένου,
ούτε υπηκόων συνηθισμένων.
Ο ίδιος ο Κύριος μας μπροστά στον Πιλάτο
διεκήρυξε την μορφή και την ουσία της Βασιλείας Του. ¨Η βασιλεία η εμή ουκ
έστιν εκ του κόσμου τούτου¨ (Ιωαν. ιη΄,36). Δεν είναι ανθρώπινη, ούτε
πρόσκαιρη, ούτε επίγεια η Βασιλεία η δική μου, είπε ο Κύριος. Είναι πνευματική
και ουράνια.
Ναι, αδελφέ μου, ο Κύριος μας είναι
Βασιλιάς των ανθρωπίνων καρδιών στις καρδιές κυριαρχεί και βασιλεύει. Αυτές
αποτελούν τους υπηκόους Του. Από τους παλαιούς ακούγεται η φωνή, η πρόσκλησή
Του: ¨Υιέ, δός μοι σήν καρδίαν¨. Και οπουδήποτε της γης, οποιοσδήποτε άνθρωπος,
εις οποιανδήποτε εποχή, του προσφέρει την καρδία του, αυτός γίνεται υπήκοος του
Βασιλέως Χριστού. φαίνεται αυτό στη Μαρία την αδελφή του Λαζάρου, που
εκδηλώνουσα την αφοσίωσή της στον Κύριο του πλένει τα πόδια με πολύτιμο μύρο
και τα σκουπίζει με τα μαλλιά της κεφαλής της. Με αυτό προσφέρει την καρδιά της
και Τον ανακηρύσσει Βασιλέα. Αλλά και ο Ληστής από το Σταυρό του Βασιλιά τον
ανακηρύσσει όταν ομολογεί και τον παρακαλεί ¨Μνήσθητι μου, Κύριε, όταν έλθης εν
τη Βασιλεία Σου¨.
Από τότε και ύστερα εκατομμύρια,
δισεκατομμύρια ψυχών του έχουν δώσει την καρδιά τους, Τον θρόνιασαν Βασιλιά
στην καρδιά τους, και έχυσαν και το αίμα τους για την αγάπη Του. Αλήθεια ποιος
άλλος Βασιλιάς μπορεί να πει ότι έχει τόσους αφοσιωμένους μέχρι θυσίας οπαδούς,
οι οποίοι του έδωσαν την καρδιά τους και Τον λατρεύουν;
Εμείς, εγώ και συ, αδελφέ μου του έχουμε
δώσει την καρδιά μας; Τον κάναμε Βασιλιά της καρδιάς μας τον Κύριό μας; Ή
συμβαίνει εκείνο που έλεγε ο Θεός για τους Εβραίους: ¨ο λαός μου αυτός τοίς
χείλεσι με τιμά, η δε καρδία αυτού πόρρω απέχει απ΄ εμού¨; Μα τότε Τον κοροϊδεύουμε
τον Κύριο. Όμως να το ξέρουμε: ¨Θεός ου μυκτηρίζεται¨. Ο Θεός δεν κοροϊδεύεται.
Ούτε είναι σωστό με τα λόγια να λέμε ότι τον αγαπάμε. Πρέπει να Του δώσουμε ο
καθένας τον εαυτό μας. Να του παραδώσουμε τη ζωή μας, την καρδιά μας. Είναι
αυτό βασική και θεμελιώδης ανάγκη. Το είπε ο Κύριος: ¨Ου πας ο λέγων μοι,
Κύριε, Κύριε, εισελεύσεται εις τη Βασιλείαν των Ουρανών, αλλ΄ ο ποιών το θέλημα
του Πατρός μου του εν ουρανοίς¨ (Ματθ. ζ΄,21). Πρέπει να ακούσουμε τη φωνή Του.
Να ακούμε το Ευαγγέλιό Του. Να αγωνιζόμαστε να το κάνουμε στη ζωή μας. Να
γεμίζει την καρδιά μας το θέλημά Του και να είμαστε έτοιμοι για την αγάπη Του
και τη ζωή μας να θυσιάσουμε. Τότε θα τον έχουμε πράγματι Βασιλιά δικό μας,
καταδικό μας. Τότε και Εκείνος θα μας
υπολογίζει στη δική Του στρατιά, στον δικό Του αιώνιο Βασίλειο. Αλλιώς,
κινδυνεύουμε, σήμερα να λέμε ¨ωσαννά¨ και αύριο να φωνάζουμε σαν τους Εβραίους
¨σταύρωσον¨ αυτόν.
Γι΄ αυτό, αδελφοί μου, από σήμερα που
μπαίνουμε στη Μεγάλη Εβδομάδα, την εβδομάδα των Παθών του Κυρίου, ας σκεφθούμε καλλίτερα.
Όλοι είμαστε αμαρτωλοί. Ας καθαρίσουμε την καρδιά μας, την ψυχή μας με την ιερά
εξομολόγηση, για να είναι έτοιμη να δεχθεί των Πάντων Βασιλέα. Με ταπείνωση,
ύστερα να τρέξουμε στη Θεία Λειτουργία και με φόβο, πίστη και ευλάβεια να
πάρουμε τον Βασιλέα Χριστό και να τον θρονιάσουμε μόνιμα μέσα στην ψυχή μας.
έτσι θα εορτάσουμε πραγματικά Μεγάλη Εβδομάδα και Άγιον Πάσχα.
Κύριε, Συ απ΄ την αρχή είλκυσες τις
καρδιές των ανθρώπων και έγινες δικός τους Βασιλιάς. Και μέσα σ΄ αυτές
βρίσκεται το Βασίλειό Σου. Δώσε μας τη χάρη Σου, ώστε τώρα που θα αντικρύσουμε
τα πάθη Σου, τώρα που θα Σε δούμε Εσταυρωμένο για τη σωτηρία μας, με
ευγνωμοσύνη, με αγάπη, με ακλόνητη σταθερότητα να ανανεώσουμε την απόφασή μας
να ανήκουμε σε Σένα και από τα βάθη της ψυχής μας πάντοτε να Σου λέμε με τα
χείλη και με τη ζωή μας ¨Συ, Κύριε Ιησού Χριστέ, είσαι ο Βασιλεύς μου και ο
Θεός μου¨.
Αμήν
