![20151111-4](https://lh3.googleusercontent.com/blogger_img_proxy/AEn0k_viejMMU1KtekJ9zMUs7DOpCTzwZEOeZ6q3MdCAGV2FG4ns0kYjGohU_GkM_FQpH8-jKmimm9rO56u_FZmpOCkHcBX1tiH_b0U6KKasD8FF3ETgU4AIlU2WjJ6SS30krZ7QdeygCg=s0-d)
Η εξομολόγηση είναι θεληματική και ειλικρινής των αμαρτημάτων που διαπράχθηκαν – χωρίς ντροπή και δισταγμό, αλλά με αυτομεμψία και συντριβή καρδιάς- ενώπιον του προσώπου που η Εκκλησία έχει ορίσει για τη συγχώρεση των αμαρτιών. Για να είναι αληθινή και αποτελεσματική, πρέπει να είναι εκούσια και ειλικρινής, γιατί η βεβιασμένη και ανειλικρινής εξομολόγηση είναι άκαρπη, καθώς δεν αποτελεί γνήσια υπαγόρευση της καρδιάς, έκφραση μεταμέλειας και φανέρωση του πόθου για θεραπεία. Η εξομολόγηση πρέπει να γίνεται χωρίς ντροπή και δισταγμό, αλλά με θάρρος και αυτοκατάκριση, γιατί το θάρρος είναι εκδήλωση αποστροφής προς την αμαρτία, ενώ η ντροπή δείχνει την έλλειψη θάρρους.
Άγιος Νεκτάριος επίσκοπος Πενταπόλεως