Η Θεία Λειτουργία, έχει χαρούμενο αναστάσιμο χαρακτήρα, όπως διαπιστώσαμε σε προηγούμενες δημοσιεύσεις.
Κατά τη μεγάλη Τεσσαρακοστή, τις καθημερινές ημέρες – εκτός δηλαδή από το Σάββατο και την Κυριακή που πάντα είναι αναστάσιμη – η εκκλησία μας ζει πένθιμα και κατανυκτικά και προετοιμάζεται με μετάνοια και νηστεία για τη μεγάλη γιορτή, την Ανάσταση. Αυτή την περίοδο οι Χριστιανοί, από τα πρώτα χρόνια, δεν τελούσαν τη Θεία Λειτουργία, ήθελαν όμως να κοινωνούν καθημερινά το Σώμα και το Αίμα του αγαπημένου Χριστού. Κρατούσαν λοιπόν μέρος των Τιμίων Δώρων που αγιάζονταν στην κυριακάτικη Θεία Λειτουργία και κοινωνούσαν από αυτά τις υπόλοιπες ημέρες.
Διαμορφώθηκε έτσι μια εσπερινή ακολουθία που περιλαμβάνει πολλούς ψαλμούς, ύμνους και δεήσεις για να πλαισιωθεί η Θεία Κοινωνία. Αυτή η ακολουθία ονομάστηκε Προηγιασμένη. Τελείται μέχρι σήμερα συνήθως τις Τετάρτες και Παρασκευές όλης της Σαρακοστής.
Πρόκειται για ακολουθία συνδεδεμένη με τον εσπερινό, όπως δείχνει και το τυπικό της. Χαρακτηριστικό είναι ότι σε πολλούς ναούς η αυτή η Θεία Λειτουργία γίνεται το βράδυ.
