«Μην
μου πει κανείς ότι τα παιδιά δεν πρέπει να απασχολούνται με τέτοια
πράγματα. Θα πρέπει όχι μόνον να απασχολούνται, αλλά αυτά να είναι και
το μοναδικό αντικείμενο της σπουδής τους. Επειδή όμως είσθε ασθενείς,
δεν σας λέω τέτοιο πράγμα, ούτε από την ψυχαγωγία απομακρύνω τα παιδιά,
ούτε σας από τις βιοτικές απασχολήσεις σας. Αλλά από τις επτά ημέρες
αξιώνω μία να την αφιερώνετε στον κοινό όλων μας Κύριο . . . Ιδιαίτερα
αυτή η ηλικία έχει ανάγκη από αυτά τα ακούσματα, διότι όπως είναι απαλή,
αποτυπώνονται εύκολα τα λεγόμενα . . . Έτσι μπορούν τα παιδιά να γίνουν
σεβαστότερα από σας τους γεροντότερους και χρησιμότερα στις πολιτικές
υποθέσεις, αφού στα νεανικά τους χρόνια θα παρουσιάζουν τις αρετές των
πρεσβυτέρων».
(Αγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου)
