περιοδικό ΔΙΑΛΟΓΟΣ τεύχος 44
Οι νεοπαγανιστές παρουσιάζονται ως δήθεν λάτρεις του
αρχαιοελληνικού πολιτισμού. Μονοπωλούν την ιδιότητα του ";μόνου γνησίου
φορέα"; του ελληνικού πολιτισμού και το χειρότερο από όλα την ιδιότητα του
γνησίου Έλληνα. Οι νεοπαγανιστές όσο και αν προσπαθούν να αποδείξουν πώς είναι
αγνοί λάτρεις του Ελληνισμού δεν μπορούν να γίνουν πιστευτοί. Οι νεοπαγανιστές
κινούνται ";όχι από ειλικρινή αγάπη για τον Ελληνισμό, αλλά από φανατική
προσήλωση στην ειδωλολατρία"; Π. Γεώργιος Μεταλληνός).
Πρώτη επιδίωξη λοιπόν των ";αρχαιολατρών"; είναι
να συνειδητοποιήσουν οι Έλληνες ότι βρίσκονται σε ";κατάσταση
ομηρίας"; από την ";εβραϊκή αίρεση του Χριστιανισμού";, ο οποίος
κατ'; αυτούς δεν έχει κανένα σημείο επαφής με τον Ελληνισμό, αντίθετα είναι
";ο νεκροθάφτης αυτού και του πολιτισμού του";! ";Ας αποτελέσει,
εύχονται, η αποτίναξη του εβραϊκού ζυγού στον πολιτισμό το πρώτο ΒΉΜΑ για την
συνειδησιακή μετάλλαξη των συμπατριωτών μας και την οικοδόμηση ενός Κράτους
αυθεντικά Ελληνικού"; (περ. Απολλώνειον Φως, τ. 11, σελ. 36). Επιχειρούν
να ";αποδείξουν"; και να κάνουν γνωστή την υποτιθέμενη
";διαστροφή"; της ιστορίας, η οποία αποκρύπτει, όπως ισχυρίζονται
τους ";φοβερούς διωγμούς"; δεκαέξι αιώνων κατά του Ελληνισμού!
Επιτίθενται με λύσσα εναντίον όλων εκείνων των ιστορικών, οι οποίοι δεν
συμμερίζονται τις απόψεις τους, ιδιαίτερα εναντίον του εθνικού μας ιστορικού
Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου!
Ο μεγάλος αυτός ιστορικός του Γένους μας, του οποίου η
επιστημονικότητα είναι αναγνωρισμένη, έγραψε το εξής σημαντικό για την
κατάρρευση της αρχαίας ειδωλολατρίας: ";Εντός της σεσαθρωμένης παλαιάς
κοινωνίας διεμορφώθη κοινωνία ερρωμενεστέρα, η χριστιανική. Η πτώση του
Ελληνισμού, ως ειδωλολατρικής θρησκείας, δεν ήταν αποτέλεσμα των αυτοκρατορικών
μέτρων. Οι ναοί κατέπιπτον και η πίστις εμαραίνετο και εν γένει το αρχαίον
θρήσκευμα εφθείρετο, αλλ'; εφθείρετο ήρεμα ως εξ οργανικού θανατηφόρου
νοσήματος μάλλον, ή δια πληγών έξωθεν καταφερομένων"; (Παπαρρηγοπούλου
Κων. Ιστορία τού Ελληνικού Έθνους, τομ. 8, σελ. 204). Η σύγχρονη αρχαιολογία
βεβαιώνει πώς οι εθνικοί ναοί κατέρρευσαν κατά κύριο λόγο, όχι βίαια, από χέρι
ανθρώπινο, αλλά από την εγκατάλειψη! Αντίθετα όσοι σώθηκαν είναι αποτέλεσμα της
φροντίδας των χριστιανών Π.χ. Παρθενώνας, Θησείο, κ.λπ.)!
Δεύτερη επιδίωξη των ";αρχαιολατρών"; είναι να
αποδώσουν στο Χριστιανισμό σύγχρονη πνευματική και πολιτισμική κατάπτωση του
κόσμου. ";Ζούμε";, τονίζουν, ";σε μια εποχή μαζικής ηθικής
αλλοτρίωσης"; (Διϊπετές 13 / 95, 3). Ως βασική αιτία θεωρούν τον
ιουδαιοχριστιανισμό και γενικότερα την μονοθεϊστική αντίληψη. Αιτία της
κατάπτωσης αποτελεί η ";αυθαίρετη κι ανιστόρητη επιλογή... του εθνικά
αλλότριου, μεσαιωνικού, δουλοπρεπούς, δεισιδαιμονικού χριστιανοκρατισμού και
πάνω απ'; όλα διεφθαρμένου βυζαντινού ήθους"; (Διϊπετές 13 / 95, 3)!
Διαλαλούν ότι το ξεπέρασμα αυτής της κατάπτωσης μπορεί να γίνει μόνο με την
";επανελλήνιση"; της ανθρωπότητας και την βίωση της ";πατρώας
θρησκείας";!
Ευαγγελίζονται την αναβίωση του αρχαιοελληνικού πολιτισμού
σε όλες τους τις διαστάσεις. Τονίζουν εμφαντικά πώς μόνο οι Έλληνες
δημιούργησαν αληθινό πολιτισμό, σε αντίθεση με τούς άλλους λαούς, των οποίων ο
πολιτισμός είναι ανάξιος λόγου. Επιτίθενται ιδιαίτερα εναντίον των Σημιτών
Εβραίων, χαρακτηρίζοντάς τους ως τους καταστροφείς του ελληνικού πολιτισμού.
Γνήσια πολιτισμικά στοιχεία των άλλων λαών βρίσκουν μόνο
στις αρχαίες ειδωλολατρικές θρησκείες τους! Στην ιδρυτική διακήρυξη του
Παγκοσμίου Συνεδρίου Εθνικών Θρησκειών (World Congress of Ethnik Religions,
Βίλνα τής Λιθουανίας 20 έως 24 Ιουνίου1998), στο οποίο οι Έλληνες παγανιστές
διεδραμάτισαν πρωταγωνιστικό ρόλο, εξαίρεται ο ρόλος των ειδωλολατρικών
θρησκειών ως φορέων υψηλής πολιτισμικής αξίας! ";Οι αληθινές αυτόχθονες
θρησκείες μπορούν να μας προσφέρουν φιλότητα και σεβασμό προς όλα όσα βλέπουμε
και αισθανόμαστε γύρω μας, καθώς και ανοχή προς όλες τις μορφές λατρείας πού
προάγουν την συναισθηματική ειλικρίνεια, την καθαρότητα των σκέψεων και την
ευγενή σχέση της κάθε στιγμή τής ζωής μας προς πάν ό,τι υπάρχει και ζει. Ας
είμαστε λοιπόν υπερήφανοι για τις αναγεννηθείσες Εθνικές μας Θρησκείες και για
την ιδιαίτερη οικουμενικότητά μας πού παροτρύνει τους ανθρώπους να μην
παραμένουν άλλο κλεισμένοι μέσα στα τείχη μίσους και φθόνου εναντίον εκείνων
πού βρίσκονται εκτός των συγκεκριμένων τειχών. Ας σπάσουμε όλα αυτά τα τείχη
διευρύνοντας τον οπτικό ορίζοντα και την θέαση του ανθρωπίνου είδους"; !
Κατά τους ";αρχαιολάτρες"; με την εμφάνισή του ο Χριστιανισμός
κατέστρεψε... τους λαμπρούς πολιτισμούς αυτών των λαών!
Απώτερος και υψηλός σκοπός των ";αρχαιολατρών";
είναι η αναβίωση της αρχαιοελληνικής ειδωλολατρικής θρησκείας και μάλιστα στη
λαϊκή παγανιστική της μορφή! Την αποκαλούν ";πατρώα θρησκεία";, όμως,
όπως είπαμε, η μακραίωνη εξελισσόμενη αρχαιοελληνική θρησκεία ουδέποτε είχε
σταθερή και ενιαία μορφή για όλους τους Έλληνες. Κατά βάση θέλουν να αναβιώσουν
τη θρησκεία του δωδεκαθέου. Κατακρίνουν δε το δίλημμα μεταξύ μονοθεϊσμού και
πολυθεϊσμού, αποδίδοντάς το στην ";σκοτεινή"; προπαγάνδα των
ιουδαιοχριστιανών και των ισλαμιστών. Ο μονοθεϊσμός γι'; αυτούς αντιπροσωπεύει
την απόλυτη εξάρτηση, τη δουλικότητα στο ένα απόκοσμο όν. Αντίθετα ο
πολυθεϊσμός αντιπροσωπεύει την αντίληψη της ελευθερίας του λάτρη!
Πιστοί απόλυτα στις νεοεποχίτικες αρχές τους διατυμπανίζουν
το βασικό δόγμα της ";Νέας Εποχής";, ότι ";όλοι οι δρόμοι
οδηγούν στο Θεό"; (περιοδικό ";Διάλογος";, Ιανουάριος Μάρτιος
1999, σελ. 11). Ένας από αυτούς είναι και ο νεοπαγανισμός.
Και με τον ελληνικό νεοπαγανισμό επιδιώκεται η συγχώνευση
όλων των θρησκειών του κόσμου σε μια τερατώδη πανθρησκεία, (βλ. Αρσενίου
Βλιαγκόφτη"; Το Πανθρησκειακό Όραμα (Εφιάλτης) της Νέας Εποχής";,
περ. ";Διάλογος";, Ιανουάριος Μάρτιος 1999, σελ. 11). Βρισκόμαστε
μπροστά σ'; ένα θρησκευτικό συγκρητισμό πού είναι ";η μεγαλύτερη πλάνη της
εποχής μας, ο μεγαλύτερος και ισχυρότερος πειρασμός"; (Μητροπολίτου
Ναυπάκτου Ιεροθέου, Εφ. Ορθόδοξος Τύπος, φ. 1445, 822002). Για να επιτευχθεί
όμως αυτό είναι ανάγκη να φθαρούν οι μεγάλες μονοθεϊστικές θρησκείες και
ιδιαίτερα ο Χριστιανισμός. Ένα αποτελεσματικό όπλο με το οποίο μπορούν να πληγούν
αυτές και ιδιαίτερα οι μεγάλες υπερεθνικές θρησκείες ο Χριστιανισμός και το
Ισλάμ, είναι η αναβίωση των εθνικών παγανιστικών θρησκειών. Οι ίδιοι οι
άνθρωποι του διεθνισμού και τής παγκοσμιοποίησης έριξαν το σύνθημα για την
επιστροφή στην εθνικιστική θρησκευτικότητα, προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι
δόλιοι σκοποί τους. Γι'; αυτό και προβάλλεται τεχνηέντως το σύνθημα της
";επιστροφής στις ρίζες"; με την ΔΙΑΓΡΑΦΉ τής ιστορικής περιόδου του
Χριστιανισμού και την άμεση αναγωγή στην αρχαία ειδωλολατρία, τον σατανισμό,
τους αρχαίους γερμανικούς ή ελληνικούς ή άλλους θεούς, κ.λ.π.
Οι Έλληνες, κατ'; αυτούς, οφείλουμε να απαρνηθούμε τα
";ξένα θρησκευτικά μορφώματα"; και να εκφραστούμε μέσω της
";πατρώας θρησκείας μας";, ώστε μέσω αυτής να ικανοποιήσουμε τις
ευγενείς θρησκευτικές μας ανάγκες και να ξαναδημιουργήσουμε πολιτισμό! Ο
Χριστιανισμός κατ'; αυτούς δεν ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία των Ελλήνων με τον
αυστηρό καταπιεστικό χαρακτήρα του, σε αντίθεση με την ";πατρώα
θρησκεία";, η οποία είναι θρησκεία της χαράς, του κεφιού, του έρωτα και
της αισιοδοξίας.
Κάνουν προσπάθειες να αποδείξουν πώς ο αρχαιοελληνικός
παγανισμός δεν έσβησε ποτέ από την ελληνική ψυχή στην χώρα μας, παρ'; όλες τις
";θηριώδεις διώξεις"; του Χριστιανισμού. Θεωρούν τους κατοίκους των
απομακρυσμένων περιοχών, οι οποίοι διατήρησαν τον παγανισμό για κάποιους αιώνες
";ήρωες και μάρτυρες του ελληνισμού";, παραβλέποντας το αδιάψευστο
γεγονός ότι η εμμονή τους στην ειδωλολατρία έγινε μόνο εξαιτίας της αμάθειάς
τους! ";Βλέπουν"; στα διάφορα κοινωνικά επαναστατικά κινήματα, κατά
τους βυζαντινούς χρόνους, την ";αέναη πάλη μεταξύ ελλήνων και
χριστιανών";!
Κάθε λαϊκή εκδήλωση, πού έχει τις ρίζες της στο
προχριστιανικό παρελθόν θεωρείται από τους νεοπαγανιστές ";απόδειξη";
ότι η ";πατρώα θρησκεία ζει στην ελληνική ψυχή";. Γι'; αυτό κάνουν
ό,τι μπορούν για να διατηρήσουν, να προβάλουν και να προάγουν αυτές τις
εκδηλώσεις. Ως η κυριώτερη μορφή επιβίωσης του αρχαιοελληνικού παγανισμού και
ως ";επιβίωση της λατρείας του Διονύσου"; θεωρούνται τα σύγχρονα
καρναβαλικά δρώμενα. Άλλη παρόμοια εκδήλωση τα αναστενάρια, θεωρούνται ως
αναβίωση της αρχαίας θρακικής οργιαστικής θρησκείας. Επίσης τα
";κουρμπάνια";, οι θυσίες ζώων, πού γίνονται σε κάποιες περιοχές της
Ελλάδος σε πανηγύρεις χριστιανικών εορτών, τα διάφορα έθιμα των μεγάλων
χριστιανικών εορτών, τα κάλαντα, οι φωτιές του Αϊ Γιαννιού και άλλα λαϊκά
δρώμενα είναι κατά τους νεοπαγανιστές η ";επιβίωση της πατρώας θρησκείας
στο λαό μας";.
Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι μετριοπαθείς
";αρχαιολάτρες";, οι οποίοι δείχνουν ότι σέβονται ή τουλάχιστον
ανέχονται την Ορθοδοξία, γιατί αυτή έχει δήθεν ελληνικές καταβολές. Δείχνουν
επίσης ότι σέβονται το πρόσωπο του Χριστού, όμως υπό προϋποθέσεις. Πρώτα απ';
όλα επιχειρούν άκομψα να τον παρουσιάσουν ως... Έλληνα. Αναμασούν κάποιες
τετριμμένες απόψεις του παρελθόντος, κυρίως ναζιστικές αντιλήψεις της εποχής
του Χίτλερ, ότι δήθεν ως Γαλιλαίος, κάτοικος της ";Γαλιλαίας των
Εθνών"; ήταν εθνικής καταγωγής, δηλαδή Έλληνας. Μερικοί μάλιστα φτάνουν
στο σημείο να συμμερίζονται την ανόητη ιουδαϊκή ταλμουδική συκοφαντία, ότι
δήθεν ο Ιησούς υπήρξε γιος κάποιου Έλληνα στρατιώτη ονόματι... Πανδήρα! Κάποιοι
συνδυάζουν το όνομα Ιησούς με το όνομα Ιάσων. Άλλοι τον ταυτίζουν με τον
περιβόητο απατεώνα μάγο τής εποχής Απολλώνιο Τυανέα (περ. GO, 198';97, σελ.
29)! Άλλοι πάλι τον ταυτίζουν με τον... Διόνυσο, ξεχνώντας πώς η υπέροχη θεία
προσωπικότητα του Χριστού δεν έχει κανένα κοινό σημείο με τον πορνικό και
μέθυσο ψευτοθεό! Υπάρχουν και εκείνοι πού του δίνουν... μια θέση στον Όλυμπο,
ονομάζοντάς τον 13o ολύμπιο θεό (περ. ";Διάλογος";, 17/1999, σελ. 8)!
Όλοι αυτοί πάντως απαιτούν εξοβελισμό της Παλαιάς Διαθήκης,
διότι όπως ισχυρίζονται, το βιβλίο αυτό είναι η ιστορία του εβραϊκού λαού και
είναι γεμάτο από ανθελληνικές προτροπές και ανηθικότητες! Μάλιστα προειδοποιούν
πώς ΑΝ δεν αποβληθεί η Παλαιά Διαθήκη από την Εκκλησία και άν δεν ξεκαθαρίσει η
Εκκλησία τη θέση της από τον Ιουδαϊσμό θα... πάψουν να είναι χριστιανοί! Πέρα
από τον απαράδεκτο ρατσισμό, πού εκφράζουν έτσι για τον εβραϊκό λαό, φαίνεται
ότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν παχυλή ή ηθελημένη άγνοια για τη θέση της Παλαιάς
Διαθήκης στη ζωή της Εκκλησίας.
Η θέση της Εκκλησίας έναντι της Παλαιάς Διαθήκης είναι
ξεκαθαρισμένη από τα πρώτα κιόλας χριστιανικά χρόνια. Δεν ενδιαφέρει την
Εκκλησία μας η ιστορία του συγκεκριμένου λαού. Την ενδιαφέρει η ιστορία της
προετοιμασίας του ανθρωπίνου γένους να δεχτεί την εν Χριστώ απολύτρωση. Αυτός
είναι ο ρόλος του ιερού αυτού βιβλίου, η προετοιμασία του μυστηρίου της Θείας
Οικονομίας (σημ. ";Διαλόγου";: βλέπε άρθρο κ. Ν. Μπρατσιώτου,
";Η Π. Διαθήκη στη ζωή της Εκκλησίας";). Η Παλαιά Διαθήκη είναι από
τα πλέον ρεαλιστικά βιβλία του ανθρωπίνου πνεύματος, η οποία αποτυπώνει επακριβώς
την προχριστιανική κακοδαιμονία της ανθρώπινης κοινωνίας. Βέβαια, μία νέα πίστη
στον τότε Ελληνιστικό χώρο, με διαφορετική ηθική, με νέα ήθη και έθιμα,
προξένησε ρήξη και οδυνηρές συνέπειες στους πρωτοΧριστιανούς. Τούτο όμως δεν
ήταν ο κανόνας. Ήταν σύμπτωμα και μάλιστα παροδικό, γιατί αυτή η νέα
Χριστιανική πίστη έγινε τελικά αποδεκτή από τους λαούς πού αποτελούσαν την τότε
Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.
Έτσι, μετά τους σοφούς, πού έθεσαν τις βάσεις των πρώτων
αρχών της επιστήμης και του πολιτισμού και μετά τους φιλοσόφους, πού ανέπτυξαν
τον ορθό λόγο και την φιλοσοφική σκέψη, ως διάδοχοι όλων αυτών παρουσιάζονται
πλέον μεγάλα πνευματικά αναστήματα όπως οι Απολογητές και οι Άγιοι Πατέρες της
Εκκλησίας για να μεταφέρουν και να ερμηνεύσουν στον κόσμο το μήνυμα της
Σωτηρίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και να προσφέρουν στους Έλληνες ένα
σταθερό πνευματικό σημείο αναφοράς που τους έλειπε!
Η ενανθρώπιση του Λόγου του Θεού ήταν η απάντηση του Θεού
στην «προσδοκία των εθνών» για λύτρωση. Και η απάντηση αυτή δόθηκε στον άνθρωπο
γενικώτερα και στους Έλληνες ειδικώτερα, «ότε ήλθεν το πλήρωμα του χρόνου»
(Γαλ. 4, 4), οπότε η σωτηρία και η λύτρωση του ανθρώπου έγινε ιστορικό γεγονός
δια του Ιησού Χριστού.
